Thema's en bijbehorende citaten uit Wachten op Godot

"Waiting for Godot" is een stuk van Samuel Beckett dat in januari 1953 in première ging in Frankrijk. Het stuk, het eerste van Beckett, onderzoekt de betekenis en betekenisloosheid van het leven door zijn repetitieve plot en dialoog. "Wachten op Godot" is een raadselachtig maar zeer belangrijk stuk in de absurdistische traditie. Het wordt soms beschreven als een belangrijke literaire mijlpaal.

Beckets existentiële spel draait om de personages Vladamir en Estragon die in gesprek zijn terwijl ze onder een boom wachten op iemand (of zoiets) genaamd Godot. Een andere man, Pozzo genaamd, wandelt naar boven en praat kort met hem voordat hij zich waagt om zijn slaaf Lucky te verkopen. Dan komt een andere man met een bericht van Godot dat hij die avond niet zal komen. Hoewel Vladamir en Estragon dan zeggen dat ze zullen vertrekken, bewegen ze niet als het gordijn valt.

Thema 1: Existentialisme

Er gebeurt niet veel in "Wachten op Godot", dat heel erg opent als het sluit, met heel weinig veranderd, behalve het existentiële begrip van de personages van de wereld. Existentialisme vereist dat het individu betekenis in zijn leven vindt zonder verwijzing naar een god of een hiernamaals, iets dat Becketts personages onmogelijk vinden. Het spel begint en eindigt met soortgelijke woorden. De laatste regels zijn: "Wel, zullen we gaan. / Ja, laten we gaan. / (Ze bewegen niet)."

Citaat 1:

ESTRAGON
Laten we gaan!
VLADIMIR
We kunnen het niet.
ESTRAGON
Waarom niet?
VLADIMIR
We wachten op Godot.
ESTRAGON
(wanhopig) Ah!

Citaat 2:

ESTRAGON
Er gebeurt niets, niemand komt, niemand gaat, het is verschrikkelijk!

Thema 2: De aard van tijd

De tijd beweegt in cycli in het spel, waarbij dezelfde gebeurtenissen steeds weer terugkeren. Tijd heeft ook een echte betekenis: hoewel de personages nu in een nooit eindigende lus bestaan, waren de zaken ooit ergens anders. Naarmate het spel vordert, zijn de personages vooral bezig met het verstrijken van de tijd totdat Godot arriveert - als hij inderdaad ooit aankomt. Het thema van de zinloosheid van het leven is verweven met dit thema van de terugkerende en zinloze loop van de tijd.

Citaat 4:

VLADIMIR
Hij zei niet zeker dat hij zou komen.
ESTRAGON
En als hij niet komt?
VLADIMIR
We komen morgen terug.
ESTRAGON
En dan overmorgen.
VLADIMIR
Mogelijk.
ESTRAGON
Enzovoorts.
VLADIMIR
Het punt is-
ESTRAGON
Tot hij komt.
VLADIMIR
Je bent genadeloos.
ESTRAGON
We zijn hier gisteren gekomen.
VLADIMIR
Ah nee, daar vergis je je. 

Citaat 5: 

VLADIMIR
Dat verstreek de tijd.
ESTRAGON
Het zou in elk geval zijn geslaagd.
VLADIMIR
Ja, maar niet zo snel.

Citaat 6:

POZZO

Heb je me niet getreiterd met je vervloekte tijd! Het is verschrikkelijk! Wanneer! Wanneer! Op een dag is dat niet genoeg voor jou, op een dag werd hij dom, op een dag werd ik blind, op een dag worden we doof, op een dag worden we geboren, op een dag zullen we sterven, dezelfde dag, dezelfde seconde, is dat niet genoeg voor u? Ze baren schrijlings op een graf, het licht glanst een ogenblik, dan is het weer nacht.

Thema 3: De zinloosheid van het leven

Een van de centrale thema's van "Wachten op Godot" is de zinloosheid van het leven. Zelfs als de personages erop blijven staan ​​waar ze zijn en doen wat ze doen, erkennen ze dat ze het doen zonder goede reden. Het stuk confronteert de lezer en het publiek met een betekenisloze betekenis en daagt hen uit met de leegte en verveling van deze situatie.

Citaat 7:

VLADIMIR

We wachten. Wij vervelen ons. Nee, protesteer niet, we vervelen ons dood, we kunnen het niet ontkennen. Mooi zo. Er komt een afleiding en wat doen we? We laten het verspillen ... In een oogwenk zal alles verdwijnen en zullen we weer alleen zijn, te midden van het niets.

Thema 4: Het verdriet van het leven

Er is droevige droefheid in dit specifieke Beckett-stuk. De personages van Vladamir en Estragon zijn grimmig, zelfs in hun informele conversatie, zelfs terwijl Lucky ze vermaakt met zang en dans. Vooral Pozzo houdt toespraken die een gevoel van angst en verdriet weergeven.

Citaat 8:

POZZO

De tranen van de wereld zijn een constante hoeveelheid. Voor iedereen die ergens anders begint te huilen, stopt een ander. Hetzelfde geldt voor de lach. Laten we dan niet kwaad spreken over onze generatie, het is niet ongelukkiger dan zijn voorgangers. Laten we er ook niet goed over spreken. Laten we er helemaal niet over spreken. Het is waar dat de bevolking is toegenomen.

Thema 5: Getuige en wachten als middel tot redding

Terwijl "Wachten op Godot"is in veel opzichten een nihilistisch en existentieel spel, het bevat ook elementen van spiritualiteit. Zijn Vladimir en Estragon alleen maar aan het wachten? Of nemen ze, door samen te wachten, deel aan iets groters dan zijzelf? Verschillende aspecten van wachten worden in het stuk aangevoerd als bevattende betekenis op zich: de saamhorigheid en gemeenschap van hun wachten, het feit dat het wachten zelf een soort doel is, en de trouw van het doorgaan met wachten tot het houden van de afspraak.

Citaat 9:

VLADIMIR

Als ik morgen wakker word of denk dat ik dat doe, wat zal ik vandaag zeggen? Dat ik met Estragon, mijn vriend, op deze plek, tot de herfst van de nacht, op Godot wachtte?

Citaat 10:

VLADIMIR

... Laten we onze tijd niet verdoen aan nutteloze gesprekken! Laten we iets doen, terwijl we de kans hebben ... op deze plek, op dit moment, is de hele mensheid ons, of we het nu leuk vinden of niet. Laten we er het beste van maken voordat het te laat is! Laten we eens het waardige broedsel vertegenwoordigen waartoe een wreed lot ons heeft geleid! Wat zeg jij?

Citaat 11:

VLADIMIR

Waarom zijn we hier, dat is de vraag? En we zijn hierin gezegend, dat we toevallig het antwoord weten. Ja, in deze immense verwarring is één ding alleen duidelijk. We wachten op Godot ... We zijn geen heiligen, maar we hebben onze afspraak nagekomen.