Het verhaal van een vermoorde boer in Trifles door Susan Glaspell

Boer John Wright is vermoord. Terwijl hij midden in de nacht sliep, sloeg iemand een touw om zijn nek. Schokkend, dat iemand misschien zijn vrouw was, de stille en verlaten Minnie Wright. 

Het toneelstuk van Playwright Susan Glaspell, geschreven in 1916, is losjes gebaseerd op echte gebeurtenissen. Als een jonge verslaggever, behandelde Glaspell een moordzaak in een klein stadje in Iowa. Jaren later maakte ze een kort stuk, Trifles, geïnspireerd door haar ervaringen en observaties.

De betekenis van de naam Trifles voor dit psychologische spel

Het stuk werd voor het eerst gespeeld in Provincetown, Massachusetts, en Glaspell speelde zelf het personage, mevrouw Hale. Beschouwd als een vroege illustratie van feministisch drama, richten de thema's van het spel zich op mannen en vrouwen en hun psychologische toestanden samen met hun sociale rollen. Het woord kleinigheden verwijzen meestal naar objecten van weinig tot geen waarde. Het is logisch in de context van het spel vanwege de items die de vrouwelijke personages tegenkomen. De interpretatie kan ook zijn dat mannen de waarde van vrouwen niet begrijpen en ze als onbeduidend beschouwen.

The Plot Summary of a Family Murder-drama

De sheriff, zijn vrouw, de officier van justitie en de buren (meneer en mevrouw Hale) betreden de keuken van het gezin Wright. Hale legt uit hoe hij de vorige dag een bezoek aan het huis heeft gebracht. Daar aangekomen begroette mevrouw Wright hem maar gedroeg zich vreemd. Ze verklaarde uiteindelijk met een doffe stem dat haar man boven was, dood. (Hoewel mevrouw Wright de centrale figuur in het stuk is, verschijnt ze nooit op het podium. Ze wordt alleen genoemd door de personages op het podium.)

Het publiek leert over de moord op John Wright door de expositie van Mr. Hale. Hij is de eerste, afgezien van mevrouw Wright, die het lichaam ontdekt. Mevrouw Wright beweerde dat ze diep in slaap was terwijl iemand haar man wurgde. Het lijkt de mannelijke personages duidelijk dat ze haar man heeft vermoord en dat ze als hoofdverdachte in hechtenis is genomen.

Het voortdurende mysterie met toegevoegde feministische kritiek

De advocaat en de sheriff besluiten dat er niets belangrijks in de kamer is: "Niets anders dan keukenartikelen." Deze regel is de eerste van vele minachtende opmerkingen die het belang van vrouwen in de samenleving minimaliseren, zoals opgemerkt door verschillende feministische critici. De mannen bekritiseren de huishoudelijke vaardigheden van mevrouw Wright en irriteren mevrouw Hale en de vrouw van de sheriff, mevrouw Peters.

De mannen gaan naar boven om de plaats delict te onderzoeken. De vrouwen blijven in de keuken. Mevrouw Hale en mevrouw Peters praten om de tijd te doden en merken belangrijke details waar de mannen niet om zouden geven:

• Geruïneerde fruitconserven
• Brood dat uit de doos is weggelaten
• Een onvoltooide quilt
• Een half schoon, half rommelig tafelblad
• Een lege vogelkooi

In tegenstelling tot de mannen, die op zoek zijn naar forensisch bewijs om de misdaad op te lossen, de vrouwen in Susan Glaspell Trifles observeer aanwijzingen die de somberheid van het emotionele leven van mevrouw Wright onthullen. Ze theoretiseren dat de koude, onderdrukkende aard van meneer Wright somber moet zijn geweest om mee te leven. Mevrouw Hale merkt op dat mevrouw Wright kinderloos is: "Geen kinderen hebben maakt minder werk, maar het is een rustig huis." Maar voor het publiek onthullen mevrouw Hale en mevrouw Peters een psychologisch profiel van een wanhopige huisvrouw.

Het symbool van vrijheid en geluk in het verhaal

Bij het verzamelen van het quiltmateriaal ontdekken de twee vrouwen een leuk doosje. Binnenin, gewikkeld in zijde, bevindt zich een dode kanarie. Zijn nek is uitgewrongen. De implicatie is dat de echtgenoot van Minnie niet van het mooie lied van de kanarie hield (een symbool van het verlangen van zijn vrouw naar vrijheid en geluk). Dus brak Mr. Wright de deur van de kooi en wurgde de vogel.

Mevrouw Hale en mevrouw Peters vertellen de mannen niet over hun ontdekking. In plaats daarvan steekt mevrouw Hale de doos met de overleden vogel in haar jaszak en besluit ze de mannen niet te vertellen over dit kleine 'kleinigheidje' dat ze hebben ontdekt.

Het stuk eindigt met de personages die de keuken verlaten en de vrouwen die aankondigen dat ze de stijl van het maken van de quilt van mevrouw Wright hebben bepaald. Ze "knoopt het" in plaats van "quilts het" - een spel met woorden die de manier aangeven waarop ze haar man heeft vermoord.

Het thema van het stuk is dat mannen vrouwen niet waarderen

De mannen in dit stuk verraden een gevoel van eigenbelang. Ze presenteren zichzelf als stoere, serieuze detectives terwijl ze in werkelijkheid lang niet zo opmerkzaam zijn als de vrouwelijke personages. Hun pompeuze houding zorgt ervoor dat de vrouwen zich defensief voelen en rangen vormen. Mevrouw Hale en mevrouw Peters binden niet alleen, maar ze kiezen er ook voor om bewijsmateriaal te verbergen als een daad van mededogen voor mevrouw Wright. De doos stelen met de dode vogel is een daad van loyaliteit aan hun geslacht en een daad van verzet tegen een ongevoelige patriarchale samenleving.

Belangrijkste karakterrollen in het spel Trifles

• Mevrouw Hale: Ze had het huishouden van Wright al meer dan een jaar niet bezocht vanwege de sombere, ongezellige sfeer. Ze gelooft dat Mr. Wright verantwoordelijk is voor het verpletteren van de vrolijkheid van mevrouw Wright. Nu voelt mevrouw Hale zich schuldig omdat ze niet vaker komt. Ze gelooft dat ze mevrouw Wright's kijk op het leven had kunnen verbeteren.
• Mevrouw Peter: Ze is meegegaan om kleding terug te brengen voor de gevangen mevrouw Wright. Ze kan een relatie hebben met de verdachte omdat ze allebei weten over 'stilte'. Mevrouw Peters onthult dat haar eerste kind stierf op tweejarige leeftijd. Vanwege deze tragische ervaring begrijpt mevrouw Peters hoe het is om een ​​geliefde te verliezen (in het geval van mevrouw Wright - haar zangvogel).
• Mevrouw Wright: Voordat ze met John Wright was getrouwd, was ze Minnie Foster en ze was vrolijker in haar jeugd. Haar kleren waren kleurrijker en ze hield van zingen. Die attributen namen af ​​na haar trouwdag. Mevrouw Hale beschrijft de persoonlijkheid van mevrouw Wright:

'Ze was zelf een soort van vogel - heel lief en mooi, maar een beetje timide en gefladder. Hoe is ze veranderd?'