Het safavid rijk van Perzië

Het Safavid-rijk, gevestigd in Perzië (Iran), regeerde over een groot deel van Zuidwest-Azië van 1501 tot 1736. Leden van de Safavid-dynastie waren waarschijnlijk van Koerdische Perzische afkomst en behoorden tot een unieke orde van Soefi-geïnfuseerde Shi'a Islam genaamd Safaviyya. In feite was het de oprichter van het Safavid-rijk, Shah Ismail I, die Iran met geweld bekeerde van de soennieten naar de sjiitische islam en het sjiisme als de staatsgodsdienst vestigde.

Het is enorm bereik

Op zijn hoogtepunt beheerste de Safavid-dynastie niet alleen het geheel van wat nu Iran, Armenië en Azerbeidzjan is, maar ook het grootste deel van Afghanistan, Irak, Georgië en de Kaukasus, en delen van Turkije, Turkmenistan, Pakistan en Tadzjikistan. Als een van de machtige 'buskruitimperiums' van die tijd hebben de Safavids Perzië opnieuw gevestigd als een belangrijke speler in economie en geopolitiek op het snijvlak van de oosterse en westerse wereld. Het regeerde over de westelijke delen van de late zijderoute, hoewel de handelsroutes over land snel werden vervangen door zeeschepen.

Soevereiniteit

De grootste Safavidische heerser was Shah Abbas I (r. 1587 - 1629), die het Perzische leger moderniseerde door musketiers en artillerie-mannen toe te voegen; verplaatste de hoofdstad dieper het Perzische binnenland in; en vestigde een beleid van tolerantie jegens christenen in het rijk. Shah Abbas was echter angstig tot op het punt van paranoia over de moord en executeerde of verblindde al zijn zonen om te voorkomen dat ze hem zouden vervangen. Als gevolg hiervan begon het rijk na zijn dood in 1629 een lange, langzame verschuiving in het duister.