Weinig misdaden in de moderne tijd veroorzaakten meer publieke horror dan de gruwelijke marteling en moord op de 12-jarige Shanda Sharer door toedoen van vier tienermeisjes op 11 januari 1992 in Madison, Indiana. De ongevoeligheid en wreedheid die de vier tienermeisjes van 15 tot 17 jaar vertoonden, schokten toen het publiek en het blijft een bron van fascinatie en afkeer als onderwerp van tientallen boeken, tijdschriftartikelen, televisieprogramma's en psychiatrische kranten.
Ten tijde van haar moord was Shanda Renee Sharer de 12-jarige dochter van gescheiden ouders, die naar school ging op de Our Lady of Perpetual Help Katholieke school in New Albany, Indiana, na het overbrengen van het voorgaande jaar van Hazelwood Middle School. Toen hij in Hazelwood was, had Shanda Amanda Heavrin ontmoet. Aanvankelijk vochten de twee meisjes, maar werden uiteindelijk vrienden en gingen vervolgens een jeugdige romance aan.
In oktober 1991 gingen Amanda en Shanda samen naar een schooldans toen ze boos werden geconfronteerd met Melinda Loveless, een ouder meisje dat Amanda Heavrin ook sinds 1990 had. Terwijl Shanda Sharer en Amanda Heavrin bleven socialiseren tot oktober, de jaloers Melinda Loveless begon te praten over het vermoorden van Shanda en werd waargenomen in het openbaar. Het was op dit punt, bezorgd over de veiligheid van hun dochter, dat Shanda's ouders haar overzetten naar een katholieke school en weg van Amanda.
Ondanks het feit dat Shanda Sharer niet langer op dezelfde school zat als Amanda Heavrin, bleef de jaloezie van Melinda Loveless de komende maanden woeden, en in de nacht van 10 januari 1992, Melinda, samen met drie vrienden - Toni Lawrence (15 jaar), Hope Rippey (15 jaar) en Laurie Tackett (17 jaar) gaan naar waar Shanda het weekend met haar vader doorbracht. Net na middernacht overtuigden de oudere meisjes Shanda dat haar vriendin Amanda Heavrin op haar wachtte op een plek voor tieners die bekend staat als Witch's Castle, een verwoeste stenen woning in een afgelegen gebied met uitzicht op de Ohio-rivier.
Eenmaal in de auto begon Melinda Loveless Shanda met een mes te bedreigen, en toen ze eenmaal in Witch's Castle aankwamen, escaleerden de bedreigingen in een urenlange martelsessie. Het waren de details van de wreedheid die volgden, die later allemaal als getuigenis van een van de meisjes naar buiten kwamen, die het publiek zo afschuwde. Gedurende een periode van meer dan zes uur werd Shanda Sharer onderworpen aan slagen met vuisten, wurgend met een touw, herhaalde steken en batterij en sodomie met een bandijzer. Uiteindelijk werd het nog levende meisje overgoten met benzine en in brand gestoken in de vroege ochtenduren van 11 januari 1992, in een veld langs een onverharde provinciale weg.
Onmiddellijk na de moord ontbeten de vier meisjes bij McDonald's, waar wordt gemeld dat ze lachend het uiterlijk van de worst vergeleken met dat van het lijk dat ze net hadden verlaten.
Gelukkig ontdekte de waarheid van deze misdaad gelukkig niet lang. Het lichaam van Shanda Sharer werd later die ochtend ontdekt door jagers die over de weg reden. Toen Shanda's ouders haar vroeg in de middag als vermist meldden, werd de connectie met het ontdekte lichaam snel vermoed. Die avond arriveerde een radeloze Toni Lawrence vergezeld door haar ouders op het kantoor van de Jefferson County Sheriff en begon de details van de misdaad te bekennen. Tandheelkundige gegevens bevestigden snel dat de overblijfselen die door de jagers werden ontdekt, die van Shanda Sharer waren. De volgende dag waren alle betrokken meisjes gearresteerd.
Met overtuigend bewijs geleverd door de getuigenis van Toni Lawrence, werden de vier betrokken meisjes allemaal beschuldigd als volwassenen. Met een sterke waarschijnlijkheid van doodstraf, accepteerden ze allemaal schuldige middelen om een dergelijke uitkomst te voorkomen.
Ter voorbereiding op de veroordeling besteedden de advocaten van de verdediging aanzienlijke inspanningen om argumenten van verzachtende omstandigheden voor een aantal van de meisjes te verzamelen, met het argument dat deze feiten hun schuldbaarheid verminderden. Deze feiten werden tijdens de zitting van de veroordeling aan de rechter gepresenteerd.
Melinda Loveless, de leider, had verreweg de meest uitgebreide geschiedenis van misbruik. Tijdens de hoorzitting getuigden twee van haar zussen en twee neven en nichten dat haar vader, Larry Loveless, hen had gedwongen om seks met hem te hebben, hoewel ze niet konden getuigen dat ook Melinda zo misbruikt was. Zijn geschiedenis van fysiek misbruik van zijn vrouw en kinderen was goed gedocumenteerd, evenals een patroon van seksueel wangedrag. (Later zou Larry Loveless worden beschuldigd van 11 tellingen van seksueel misbruik van kinderen.)
Laurie Tackett groeide op in een strikt religieus huishouden waar rockmuziek, films en de meeste andere attributen van het normale tienerleven ten strengste verboden waren. In opstand schoor ze haar hoofd en hield zich bezig met occulte praktijken. Het was voor anderen niet geheel verrassend dat ze aan zo'n misdaad had kunnen deelnemen.
Toni Lawrence en Hope Rippey hadden niet zo'n onrustige reputatie, en experts en toeschouwers waren enigszins verbijsterd over hoe relatief normale meisjes aan een dergelijke misdaad hadden kunnen deelnemen. Uiteindelijk ging het om eenvoudige groepsdruk en een honger naar acceptatie, maar de zaak blijft tot op de dag van vandaag een bron van analyse en discussie.
In ruil voor haar uitgebreide getuigenis ontving Toni Lawrence de lichtste straf - ze pleitte schuldig aan één telling van strafrechtelijke opsluiting en werd veroordeeld tot maximaal 20 jaar. Ze werd vrijgelaten op 14 december 2000, na negen jaar te hebben gediend. Ze bleef tot december 2002 voorwaardelijk vrij.
Hope Rippey werd veroordeeld tot 60 jaar, met tien jaar geschorst wegens verzachtende omstandigheden. Na later beroep werd haar straf teruggebracht tot 35 jaar. Ze werd vroeg op 28 april 2002 vrijgelaten uit de Indiana Prison na 14 jaar van haar oorspronkelijke straf.