De uitvinding van MDMA (ecstasy)

De volledige chemische naam van MDMA is "3,4 methyleendioxy-N-methylamfetamine" of "methyleendioxymethamfetamine". De 3,4 geeft de manier aan waarop de componenten van het molecuul met elkaar worden verbonden. Het is mogelijk om een ​​isomeer te produceren die allemaal dezelfde componenten heeft maar anders is verbonden. 

Hoewel MDMA is afgeleid van organisch materiaal, komt het niet in de natuur voor. Het moet worden gecreëerd in een complex laboratoriumproces. Verschillende populaire straatnamen voor MDMA zijn onder andere Ecstasy, E, Adam, X en Empathy.

Hoe MDMA werkt 

MDMA is een humeur en geestverruimende drug. Net als Prozac werkt het door het niveau van serotonine in de hersenen te beïnvloeden. Serotonine is een neurotransmitter die van nature aanwezig is en emoties kan veranderen. Chemisch gezien lijkt het medicijn op amfetamine, maar psychologisch is het een empathogeen-entactogeen. Een empathogeen verbetert iemands vermogen om te communiceren met en empathie te voelen tegenover anderen. Een entactogeen geeft een individu een goed gevoel over zichzelf en de wereld.

Het MDMA-patent 

MDMA werd in 1913 gepatenteerd door het Duitse chemiebedrijf Merck. Het was bedoeld om als dieetpil te worden verkocht, hoewel het patent geen specifiek gebruik vermeldt. Het bedrijf besloot het medicijn niet op de markt te brengen. Het Amerikaanse leger experimenteerde met MDMA in 1953, mogelijk als waarheidsserum, maar de regering heeft de redenen niet bekendgemaakt.

Modern onderzoek 

Alexander Shulgin is de man achter modern onderzoek van MDMA. Na zijn afstuderen aan de Universiteit van Californië in Berkeley met een Ph.D. in de biochemie kreeg Shulgin een baan als onderzoekschemicus bij Dow Chemicals. Onder zijn vele prestaties was er de ontwikkeling van een winstgevend insecticide en verschillende controversiële patenten voor wat uiteindelijk populaire straatdrugs zou worden. Dow was blij met het insecticide, maar de andere projecten van Shulgin dwongen een scheiding van de weg tussen de biochemicus en het chemische bedrijf. Alexander Shulgin is de eerste gerapporteerde mens die MDMA gebruikt.

Shulgin vervolgde zijn juridische onderzoek naar nieuwe verbindingen na het verlaten van Dow, gespecialiseerd in de geneesmiddelengroep fenethylamines. MDMA is slechts een van de 179 psychoactieve medicijnen die hij in detail heeft beschreven, maar het is degene die volgens hem het dichtst in de buurt kwam van zijn ambitie om het perfecte therapeutische medicijn te vinden.

Omdat MDMA in 1913 werd gepatenteerd, heeft het geen winstpotentieel voor farmaceutische bedrijven. Een medicijn kan niet twee keer worden gepatenteerd en een bedrijf moet aantonen dat de potentiële bijwerkingen van een medicijn gerechtvaardigd zijn door de voordelen ervan voordat het op de markt wordt gebracht. Dit houdt lange en dure proeven in. De enige manier om die kosten terug te verdienen is door exclusieve rechten te verkrijgen om het medicijn te verkopen door het patent te behouden. Slechts enkele experimentele therapeuten hebben MDMA onderzocht en getest voor gebruik tijdens psychotherapiesessies tussen 1977 en 1985.

Media-aandacht en rechtszaken 

MDMA of Ecstasy kreeg massale media-aandacht in 1985 toen een groep mensen de Amerikaanse Drug Enforcement Agency aanklaagden om te proberen te voorkomen dat de DEA de drug effectief verbood door het op schema 1 te plaatsen. Het congres had een nieuwe wet aangenomen die de DEA toestond een noodverbod op elke drug die mogelijk gevaarlijk is voor het publiek, en dit recht werd voor het eerst gebruikt om MDMA op 1 juli 1985 te verbieden. 

Er is een hoorzitting gehouden om te beslissen welke permanente maatregelen tegen het medicijn moeten worden genomen. De ene kant beweerde dat MDMA hersenschade bij ratten veroorzaakte. De andere kant beweerde dat dit misschien niet waar was voor mensen en dat er bewijs was van het gunstige gebruik van MDMA als medicamenteuze behandeling in psychotherapie. Na afweging van het bewijs, beval de president aan dat MDMA op schema 3 zou worden geplaatst, waardoor het zou kunnen worden vervaardigd, gebruikt op recept en onderworpen aan verder onderzoek. De DEA heeft echter besloten om MDMA hoe dan ook permanent op schema 1 te plaatsen. 

Proefonderzoek naar de effecten van MDMA op menselijke vrijwilligers werd in 1993 hervat met de goedkeuring van de Food and Drug Administration. Het is het eerste psychoactieve medicijn dat door de FDA is goedgekeurd voor menselijke testen.