De Indiase opstand van 1857

In mei 1857 kwamen soldaten in het leger van de Britse Oost-Indische Compagnie in opstand tegen de Britten. De onrust verspreidde zich al snel naar andere legeronderdelen en steden in Noord- en Midden-India. Tegen de tijd dat de opstand voorbij was, waren honderdduizenden, mogelijk miljoenen mensen gedood en was India voor altijd veranderd. De Britse regering ontbond de Britse Oost-Indische Compagnie en nam directe controle over India, waardoor een einde kwam aan het Mughal-rijk. Deze machtsovername leidde tot een regeringsperiode die bekend staat als de Britse Raj.

Oorsprong van de muiterij

De directe oorzaak van de Indianenopstand van 1857, of Sepoy-muiterij, was een ogenschijnlijk kleine verandering in de wapens die door de troepen van de British East India Company werden gebruikt. Het bedrijf had een upgrade uitgevoerd naar het nieuwe Pattern 1853 Enfield-geweer, dat ingevette papieren cartridges gebruikte. Om de patronen te openen en de geweren te laden, moesten soldaten (bekend als sepoys) in het papier bijten en het met hun tanden scheuren.

Geruchten begonnen zich te verspreiden in 1856 dat het vet op de patronen was gemaakt van een mengsel van rundvet en varkensvet. Het eten van koeien is natuurlijk verboden door het hindoeïsme, terwijl het consumeren van varkensvlees verboden is door de islam. Dus door een kleine wijziging aan te brengen in de munitie, slaagden de Britten erin om zowel hindoeïstische als moslimsoldaten enorm te beledigen.

De opstand van de sepoys begon in Meerut, het eerste gebied om de nieuwe wapens te ontvangen. Britse fabrikanten veranderden al snel de cartridges in een poging om de zich uitbreidende woede onder de soldaten te kalmeren, maar deze beweging mislukte. De schakelaar bevestigde alleen, in de hoofden van de sepoys, dat de originele cartridges inderdaad waren ingevet met koeien- en varkensvet.

Oorzaken van onrust

Toen de Indiase opstand energie opdook, vonden mensen extra redenen om tegen de Britse overheersing te protesteren. Prinselijke families sloten zich aan bij de opstand vanwege veranderingen in de erfrechtwet waardoor geadopteerde kinderen niet in aanmerking kwamen om de troon op te nemen. Dit was een poging van de Britten om de koninklijke opvolging te beheersen in de prinselijke staten die nominaal onafhankelijk waren van de Britten.

Grote landbezitters in Noord-India stonden ook op, omdat de Britse Oost-Indische Compagnie land had geconfisqueerd en aan de boeren had herverdeeld. Boeren waren ook niet al te blij, hoewel ze zich bij de opstand voegden om te protesteren tegen zware landbelastingen die door de Britten werden opgelegd.

Religie bracht ook enkele indianen ertoe om zich bij de muiterij aan te sluiten. De Oost-Indische Compagnie verbood bepaalde religieuze praktijken en tradities, waaronder sati - de praktijk van het doden van weduwen bij de dood van hun man - tot verontwaardiging van veel hindoes. Het bedrijf probeerde ook het kastensysteem te ondermijnen, dat inherent oneerlijk leek aan Britse gevoeligheden na de Verlichting. Bovendien begonnen Britse officieren en zendelingen het christendom te prediken tot de hindoeïstische en islamitische sepoys. De indianen geloofden, redelijkerwijs, dat hun religies werden aangevallen door de Oost-Indische Compagnie.

Ten slotte voelden Indiërs zich, ongeacht klasse, kaste of religie, onderdrukt en niet gerespecteerd door de agenten van de Britse Oost-Indische Compagnie. Bedrijfsfunctionarissen die Indiërs misbruikten of zelfs vermoorden, werden zelden goed gestraft: zelfs als ze werden berecht, werden ze zelden veroordeeld, en degenen die veroordeeld waren, konden de straf vermijden door eindeloos in beroep te gaan. Een algemeen gevoel van raciale superioriteit onder de Britten zorgde voor Indiase woede in het hele land.

Nasleep

De Indiase opstand duurde tot juni 1858. In augustus loste de passage van de Government of India Act de British East India Company op. De Britse regering nam de directe controle over de helft van India waarover de Compagnie regeerde, terwijl verschillende Indiase prinsen de nominale controle over de andere helft bleven uitoefenen. Koningin Victoria werd de keizerin van India.

De laatste Mughal-keizer, Bahadur Shah Zafar, kreeg de schuld voor de opstand (hoewel hij er weinig in speelde). De Britse regering verbannen hem naar Rangoon, Birma.

Het Indiase leger zag ook grote veranderingen na de opstand. In plaats van zwaar te vertrouwen op Bengaalse troepen uit de Punjab, begonnen de Britten soldaten te rekruteren van de "krijgswedstrijden" - die als bijzonder oorlogszuchtig worden beschouwd, waaronder de Gurkhas en de Sikhs.

Helaas heeft de Indiase opstand van 1857 niet geleid tot vrijheid voor India. In feite reageerde Groot-Brittannië op de opstand door nog meer controle over het "kroonjuweel" van zijn rijk te nemen. Het zou nog 90 jaar duren voordat de bevolking van India (en Pakistan) onafhankelijk werd.

Bronnen en verder lezen

• Chakravarty, Gautam. "De Indiase muiterij en de Britse verbeelding." Cambridge UK: Cambridge University Press, 2005 
• Herbert, Christopher. "War of No Pity: The Indian Mutiny and Victorian Trauma." Princeton NJ: Princeton University Press, 2008.
• Metcalf, Thomas R. "De nasleep van opstand: India 1857-1970." Princeton NJ: Princeton University Press, 1964.
• Ramesh, Randeep. "De geheime geschiedenis van India: 'Een holocaust, een waarin miljoenen verdwenen ...'" The Guardian, 24 augustus 2007