De geschiedenis van de handgranaat

Een granaat is een kleine explosieve, chemische of gasbom. Het wordt op korte afstand gebruikt, met de hand gegooid of gelanceerd met een granaatwerper. De resulterende krachtige explosie veroorzaakt schokgolven en verspreidt hoge snelheid fragmenten van het metaal, die granaatscherven wonden veroorzaken. Het woord granaat komt van het Franse woord voor granaatappel. omdat de vroege granaten op granaatappels leken.

Origins

De vroegste geregistreerde granaten waren uit de 8e eeuw CE, Byzantijnse periode brandwapens bekend als de "Griekse Fire." Verbeteringen in de komende eeuwen verspreidden de technologie door de islamitische wereld en naar het Verre Oosten. Vroege Chinese granaten hadden een metalen behuizing en een kruitvulling. Fusese waren waxed kaarsenstokken.

Granaten kwamen voor het eerst in de 16e eeuw voor algemeen gebruik in Europa. De eerste granaten waren holle ijzeren ballen gevuld met buskruit en ontstoken door een langzaam brandende lont gerold in gedrenkt buskruit en gedroogd. Dit standaardontwerp woog elk tussen 2,5 en zes pond. In de 17e eeuw begonnen legers gespecialiseerde divisies van soldaten te vormen die waren opgeleid om granaten te gooien. Deze specialisten werden grenadiers genoemd en werden een tijd lang als elite-jagers beschouwd; door de Napoleontische oorlogen (1796-1815) verlieten elite grenadiers de granaat en gooiden tegen directe belegering.

Tegen de 19e eeuw, met de toegenomen verbetering van vuurwapens, nam de populariteit van granaten af ​​en werd deze grotendeels buiten gebruik. Ze werden voor het eerst weer intensief gebruikt tijdens de Russisch-Japanse oorlog (1904-1905). De handgranaten van de Eerste Wereldoorlog kunnen worden omschreven als lege blikken gevuld met buskruit en stenen, met een primitieve lont. De Australiërs gebruikten de blikken uit jam en hun vroege granaten kregen de bijnaam 'Jam Bombs'.

Mills Bomb

De eerste veilige (voor de persoon die het gooide) granaat was de Mills-bom, uitgevonden door de Engelse ingenieur en ontwerper William Mills in 1915. De Mills-bom bevatte enkele ontwerpelementen van een Belgische zelfontbrandende granaat, maar hij voegde veiligheidsverbeteringen toe en verbeterde zijn dodelijke efficiëntie. Deze veranderingen zorgden voor een revolutie in de loopgravenoorlog. Groot-Brittannië produceerde miljoenen Mills bommen pinnen in de loop van de Eerste Wereldoorlog, het explosieve apparaat populair makend dat een van de meest iconische wapens van de 20e eeuw blijft.

Andere types

Twee andere belangrijke granaatontwerpen die uit de eerste oorlog naar voren zijn gekomen, zijn de Duitse stokgranaat, een smal explosief met soms lastig trekkoord dat vatbaar was voor onbedoelde ontploffing, en de Mk II "ananas" -granaat, ontworpen voor het Amerikaanse leger in 1918.

Bronnen en verdere informatie

• Carman, W.Y. "Een geschiedenis van vuurwapens: van de vroegste tijden tot 1914." Londen: Routledge, 2016.
• Chase, Kenneth Warren. "Vuurwapens: een wereldwijde geschiedenis tot 1700." Cambridge UK: Cambridge University Press, 2003.
• O'Leary, Thomas A. "Handgranaat." Patent US2080896A. U.S. Patent Office, 18 mei 1937. 
• Rottman, Gordon L. "The Hand Grenade." New York: Bloomsbury, 2015.