De geschiedenis van de guillotine
Share
Tijdens de jaren 1700 waren executies in Frankrijk openbare evenementen waar hele steden bijeenkwamen om te kijken. Een veel voorkomende executiemethode voor een arme crimineel was quarteren, waarbij de ledematen van de gevangene aan vier ossen waren vastgebonden, waarna de dieren in vier verschillende richtingen werden gedreven en de persoon uit elkaar rukten. Criminelen uit de hogere klasse konden zich een weg banen naar een minder pijnlijke dood door op te hangen of te onthoofden.
De guillotine is een instrument voor het toebrengen van de doodstraf door onthoofding die na 1792 (tijdens de Franse revolutie) in Frankrijk algemeen werd gebruikt. In 1789 suggereerde een Franse arts eerst dat alle criminelen zouden moeten worden geëxecuteerd door een "machine die zich pijnloos onthoudt."
Erfgoedafbeeldingen / Getty-afbeeldingen Dokter Joseph Ignace Guillotin
Dokter Joseph Ignace Guillotin werd geboren in Saintes, Frankrijk in 1738 en werd gekozen in de Franse Nationale Vergadering in 1789. Hij behoorde tot een kleine politieke hervormingsbeweging die de doodstraf volledig wilde verbannen. Guillotin pleitte voor een pijnloze en private doodstrafmethode die gelijk is voor alle klassen, als een tussenstap om de doodstraf volledig te verbieden.
Onthoofden waren al in Duitsland, Italië, Schotland en Perzië gebruikt voor aristocratische criminelen. Nooit was een dergelijk apparaat op grote institutionele schaal toegepast. De Fransen noemden de guillotine naar dokter Guillotin. De extra 'e' aan het einde van het woord is toegevoegd door een onbekende Engelse dichter die vond dat guillotine gemakkelijker te rijmen was.
Dokter Guillotin bouwde samen met de Duitse ingenieur en klavecimbelmaker Tobias Schmidt het prototype voor een ideale guillotinemachine. Schmidt stelde voor een diagonaal mes te gebruiken in plaats van een rond mes.
Leon Berger
Opmerkelijke verbeteringen aan de guillotinemachine werden in 1870 aangebracht door de assistent-beul en timmerman Leon Berger. Berger voegde een veersysteem toe dat de mouton aan de onderkant van de bosjes stopte. Hij voegde een slot / blokkeerapparaat toe aan de lunette en een nieuw ontgrendelingsmechanisme voor het mes. Alle guillotines gebouwd na 1870 werden gemaakt volgens de constructie van Leon Berger.
De Franse revolutie begon in 1789, het jaar van de beroemde bestorming van de Bastille. Op 14 juli van hetzelfde jaar werd koning Louis XVI van Frankrijk van de Franse troon verdreven en in ballingschap gestuurd. De nieuwe burgerlijke vergadering herschreef het wetboek van strafrecht en zei: "Ieder die tot de doodstraf is veroordeeld, moet zijn hoofd laten afsnijden." Alle klassen mensen werden nu gelijkelijk geëxecuteerd. De eerste guillotining vond plaats op 25 april 1792, toen Nicolas Jacques Pelletie guillotineerde op Place de Grève op de rechteroever. Ironisch genoeg liet Louis XVI zijn eigen hoofd afhakken op 21 januari 1793. Duizenden mensen werden publiekelijk guillotinisch tijdens de Franse revolutie.
De laatste guillotine-uitvoering
Op 10 september 1977 vond de laatste executie door guillotine plaats in Marseille, Frankrijk, toen de moordenaar Hamida Djandoubi werd onthoofd.
Guillotinefeiten
- Het totale gewicht van een guillotine is ongeveer 1278 pond
- Het guillotinemes weegt ongeveer 88,2 pond
- De hoogte van guillotineposten is gemiddeld ongeveer 14 voet
- Het vallende mes heeft een snelheid van ongeveer 21 voet / seconde
- Alleen de daadwerkelijke onthoofding duurt 2/100 van een seconde
- De tijd voor het guillotineblad om te vallen tot waar het stopt, duurt 70ste van een seconde
Prunier's experiment
In een wetenschappelijke poging om vast te stellen of er enig bewustzijn achterbleef na onthoofding door de guillotine, woonden drie Franse artsen de executie van Monsieur Theotime Prunier in 1879 bij, na zijn voorafgaande toestemming te hebben verkregen om het onderwerp van hun experimenten te zijn.
Onmiddellijk nadat het mes op de veroordeelde man viel, pakte het trio zijn hoofd op en probeerde een teken van intelligente reactie op te wekken door 'in zijn gezicht te schreeuwen, spelden in te steken, ammoniak onder zijn neus, zilvernitraat en kaarsvlammen op zijn oogballen aan te brengen. ." In reactie daarop konden ze alleen opnemen dat het gezicht van M Prunier 'een verbaasde blik wierp'.
