De geschiedenis van Latijns-Amerika in het koloniale tijdperk

Latijns-Amerika heeft door de jaren heen oorlogen, dictators, hongersnoden, economische bloei, buitenlandse interventies en een heel assortiment gevarieerde calamiteiten gezien. Elke periode van zijn geschiedenis is op een of andere manier cruciaal om het huidige karakter van het land te begrijpen. Desondanks valt de koloniale periode (1492-1810) op als het tijdperk dat het meest heeft vormgegeven aan wat Latijns-Amerika vandaag is. Er zijn zes dingen die u moet weten over het koloniale tijdperk.

De oorspronkelijke bevolking werd weggevaagd

Sommigen schatten dat de bevolking van de centrale valleien van Mexico ongeveer 19 miljoen bedroeg vóór de komst van de Spanjaarden. Het was gedaald tot twee miljoen in 1550. Dat is net rond Mexico City. Inheemse populaties op Cuba en Hispaniola werden vrijwel uitgeroeid en elke inheemse bevolking in de Nieuwe Wereld leed enig verlies. Hoewel de bloedige verovering zijn tol eiste, waren de belangrijkste boosdoeners ziekten zoals pokken. De inboorlingen hadden geen natuurlijke afweer tegen deze nieuwe ziekten, waardoor ze veel efficiënter werden gedood dan de veroveraars ooit konden.

Inheemse cultuur was verboden

Onder Spaanse heerschappij werden inheemse religie en cultuur ernstig onderdrukt. Hele bibliotheken van inheemse codices (ze verschillen in sommige opzichten van onze boeken, maar zijn qua uiterlijk en doel in wezen vergelijkbaar) werden verbrand door ijverige priesters die dachten dat ze het werk van de duivel waren. Slechts een handvol van deze schatten is overgebleven. Hun oude cultuur is iets dat veel inheemse Latijns-Amerikaanse groepen momenteel proberen terug te krijgen terwijl de regio worstelt om haar identiteit te vinden.

Het Spaanse systeem bevorderde exploitatie

Conquistadores en ambtenaren kregen 'encomiendas', wat hen in feite bepaalde stukken land en iedereen erop gaf. In theorie zouden de encomenderos de mensen moeten verzorgen en beschermen die onder hun hoede waren, maar in werkelijkheid was het vaak niets meer dan gelegaliseerde slavernij. Hoewel het systeem het voor autochtonen mogelijk maakte misbruik te melden, functioneerden de rechtbanken uitsluitend in het Spaans, waardoor het grootste deel van de autochtone bevolking werd uitgesloten, althans tot zeer laat in de koloniale tijd.

Bestaande stroomstructuren zijn vervangen

Vóór de komst van de Spanjaarden hadden Latijns-Amerikaanse culturen bestaande machtsstructuren, meestal gebaseerd op kasten en adel. Deze werden verbrijzeld toen de nieuwkomers de machtigste leiders doodden en de mindere adel en priesters van rang en rijkdom ontdeden. De enige uitzondering was Peru, waar sommige Inca-adel erin slaagde om rijkdom en invloed een tijdje vast te houden, maar in de loop van de jaren werden zelfs hun privileges in niets uitgehold. Het verlies van de hogere klassen droeg rechtstreeks bij aan de marginalisering van de inheemse bevolking als geheel.

Inheemse geschiedenis werd herschreven

Omdat de Spanjaarden native codices en andere vormen van archivering niet als legitiem erkenden, werd de geschiedenis van de regio als open voor onderzoek en interpretatie beschouwd. Wat we weten over de pre-Columbiaanse beschaving komt tot ons in een warboel van tegenstrijdigheden en raadsels. Sommige schrijvers maakten van de gelegenheid gebruik om vroegere inheemse leiders en culturen als bloederig en tiranniek te schilderen. Hierdoor konden ze op hun beurt de Spaanse verovering beschrijven als een soort bevrijding. Met hun geschiedenis in het gedrang, is het voor hedendaagse Latijns-Amerikanen moeilijk om een ​​greep te krijgen op hun verleden.

Kolonisten waren er om te exploiteren, zich niet te ontwikkelen

De Spaanse (en Portugese) kolonisten die aankwamen na de conquistadores wilden in hun voetsporen treden. Ze kwamen niet om te bouwen, boerderij of boerderij. Landbouw werd zelfs als een zeer bescheiden beroep onder de kolonisten beschouwd. Deze mannen hebben daarom hard gewerkt met inheemse arbeid, vaak zonder na te denken over de lange termijn. Deze houding belemmerde de economische en culturele groei van de regio ernstig. Sporen van deze houding zijn nog steeds te vinden in Latijns-Amerika, zoals de Braziliaanse viering van Malandragem, een manier van leven van kleine criminaliteit en zwendel.

Analyse

Net zoals psychiaters de kindertijd van hun patiënten bestuderen om de volwassene te begrijpen, is een blik op de 'kinderschoenen' van het moderne Latijns-Amerika nodig om de regio vandaag echt te begrijpen. De vernietiging van hele culturen - in alle opzichten - liet de meerderheid van de bevolking verloren en worstelde om hun identiteit te vinden, een strijd die tot op de dag van vandaag voortduurt. De machtsstructuren die door de Spanjaarden en Portugezen zijn opgezet, bestaan ​​nog steeds. Wees getuige van het feit dat Peru, een land met een grote inheemse bevolking, uiteindelijk de eerste inheemse president in zijn lange geschiedenis heeft gekozen.

Aan deze marginalisering van autochtonen en cultuur komt een einde, en velen proberen in de regio hun wortels te vinden. Deze fascinerende beweging draagt ​​de komende jaren aandacht.