De geschiedenis van Coca-Cola

In mei 1886 werd Coca-Cola uitgevonden door dokter John Pemberton, een apotheker uit Atlanta, Georgia. Volgens Coca-Cola Company ontwikkelde Pemberton de siroop voor de beroemde drank, die werd bemonsterd bij de plaatselijke Jacob's Pharmacy en als "uitstekend" werd beschouwd. De siroop werd gecombineerd met koolzuurhoudend water om een ​​nieuwe "Delicious and Refreshing" -drank te creëren. Pemberton verzon de beroemde Coca-Cola-formule in een driepotige koperen ketel in zijn achtertuin. 

Geboorte van Coca-Cola

De naam Coca-Cola was een suggestie van Frank Robinson, de boekhouder van Pemberton. Omdat het recept voor de siroop cocablad-extract en cafeïne van de kolanoot vereiste, was de naam Coca Kola gemakkelijk te bedenken. Robinson, die bekend stond om zijn uitstekende handschrift, dacht echter dat het gebruik van twee C's in de naam er opvallend uit zou zien in reclame. Zo werd kola cola en werd de merknaam geboren. Robinson kan ook worden gecrediteerd voor het maken van de eerste script "Coca-Cola" met behulp van de vloeiende letters die dienen als het beroemde logo van vandaag.

De frisdrank werd voor het eerst verkocht aan het publiek bij de frisdrankfontein in Jacob's Pharmacy op 8 mei 1886. Ongeveer negen porties van de frisdrank werden elke dag verkocht. De omzet voor dat eerste jaar bedroeg in totaal ongeveer $ 50. Het eerste jaar van zakendoen was echter niet zo'n groot succes, omdat het Pemberton meer dan $ 70 aan kosten kostte om de drank te maken, wat resulteerde in een verlies.

Asa Candler

In 1887 kocht een andere apotheker en zakenman uit Atlanta, Asa Candler, de formule voor Coca-Cola van Pemberton voor $ 2.300. Helaas stierf Pemberton slechts een paar jaar later. Tegen het einde van de jaren 1890 was Coca-Cola een van Amerika's populairste fonteindranken, grotendeels vanwege de agressieve marketing van het product door Candler. Nu Candler aan het roer staat, verhoogde Coca-Cola Company de verkoop van siroop met meer dan 4.000 procent tussen 1890 en 1900.

Hoewel de Coca-Cola Company deze claim ontkent, blijkt uit historisch bewijs dat het waarschijnlijk is dat tot 1905 de frisdrank, die als tonicum op de markt werd gebracht, extracten van cocaïne bevatte en de cafeïne-rijke kolanoot. Hoewel cocaïne pas in 1914 als illegaal werd beschouwd, begon Candler volgens Live Science in het begin van 1900 cocaïne uit het recept te verwijderen en sporen van cocaïne waren mogelijk aanwezig in de beroemde drank tot 1929, toen wetenschappers de verwijdering van alle psychoactieve elementen uit het cocablad-extract.

Reclame was een belangrijke factor in de succesvolle verkoop van Coca-Cola, en tegen de eeuwwisseling werd het drankje verkocht in de Verenigde Staten en Canada. Rond dezelfde tijd begon het bedrijf siroop te verkopen aan onafhankelijke bottelbedrijven die een vergunning hadden om de drank te verkopen. Zelfs vandaag is de Amerikaanse frisdrankindustrie volgens dit principe georganiseerd.

Dood van de Soda-fontein; Opkomst van de bottelindustrie

Tot de jaren zestig genoten zowel inwoners van kleine steden als grote steden van koolzuurhoudende dranken bij de plaatselijke frisdrankfontein of de ijssalon. Vaak gehuisvest in de drogisterij, diende de frisdrankfonteinbalie als een ontmoetingsplaats voor mensen van alle leeftijden. Vaak gecombineerd met lunchtellers, daalde de sodafontein in populariteit toen commercieel ijs, frisdranken in flessen en fastfoodrestaurants populair werden.

De geboorte en dood van nieuwe cola

Op 23 april 1985 werd de handelsgeheimformule 'Nieuwe cola' gelanceerd als reactie op de dalende verkoop dankzij een steeds competitiever wordende colamarkt. Het nieuwe recept werd echter als een mislukking beschouwd. Coca-Cola-fans hadden een negatieve, volgens sommigen vijandige reactie op het nieuwe recept, en binnen drie maanden keerde de originele cola terug die de harten en smaakpapillen van het publiek veroverde. De terugkeer van de oorspronkelijke colasmaak kwam met nieuwe branding van Coca-Cola Classic. Nieuwe cola bleef in de schappen liggen en kreeg in 1992 de naam Coke II, voordat deze in 2002 definitief werd stopgezet.

Vanaf 2017 is Coca-Cola een beursgenoteerd Fortune 500-bedrijf met een jaarlijkse omzet van meer dan $ 41,3 miljard. Het bedrijf heeft 146.200 werknemers en haar producten worden met een snelheid van meer dan een miljard drankjes per dag geconsumeerd.

Advertentie-inspanningen: "Ik wil graag de wereld een cola kopen"

In 1969 beëindigden The Coca-Cola Company en haar reclamebureau, McCann-Erickson, hun populaire campagne "Things Go Better With Coke" en vervingen ze deze door een campagne waarin de slogan "It's the Real Thing" centraal stond. Beginnend met een hit, bevatte de nieuwe campagne een van de meest populaire advertenties ooit gemaakt.

Het nummer "Ik wil graag de wereld een cola kopen" was het geesteskind van Bill Backer, de creatief directeur van de Coca-Cola Zoals hij aan songwriters Billy Davis en Roger Cook uitlegde: "Ik kon een lied zien en horen dat de hele wereld alsof het een persoon was - een persoon die de zanger graag wil helpen en leren kennen. Ik weet niet zeker hoe de tekst moet beginnen, maar ik ken de laatste regel. ' Daarmee haalde hij het papieren servet tevoorschijn waarop hij de lijn had gekrabbeld: 'Ik wil de wereld graag een cola kopen en hem gezelschap houden.'

Op 12 februari 1971 werd 'Ik zou de wereld een cola willen kopen' verscheept naar radiostations in de Verenigde Staten. Het flopte meteen. De Coca-Cola-bottelaars haatten de advertentie en de meesten weigerden er zendtijd voor te kopen. De paar keer dat de advertentie werd gespeeld, schonk het publiek geen aandacht. Backer haalde McCann over om Coca-Cola-managers te overtuigen dat de advertentie nog steeds levensvatbaar was maar een visuele dimensie nodig had. Het bedrijf keurde uiteindelijk meer dan $ 250.000 goed voor het filmen, destijds een van de grootste budgetten ooit besteed aan een tv-commercial.

Een commercieel succes

De televisie-advertentie "Ik zou graag de wereld een cola kopen" werd in juli 1971 in de Verenigde Staten uitgebracht en de reactie was onmiddellijk en dramatisch. In november van dat jaar hadden Coca-Cola en haar bottelaars meer dan 100.000 brieven over de advertentie ontvangen. De vraag naar het lied was zo groot, veel mensen belden radiostations en vroegen deejays om de commercial te spelen.

"Ik wil graag de wereld een cola kopen" maakte een blijvende band met het kijkende publiek. Advertentie-enquêtes identificeren het consequent als een van de beste reclamespots aller tijden, en de bladmuziek blijft meer dan 30 jaar nadat het nummer is geschreven verkocht. Een eerbetoon aan het succes van de campagne, de commercial dook meer dan 40 jaar na de lancering op en verscheen in 2015 in de finale van het populaire tv-programma 'Mad Men'.