De geschiedenis en uitvinding van de Paperclip

Historische referenties beschrijven bevestigingspapieren samen al in de 13e eeuw. Gedurende deze tijd steken mensen lint door parallelle insnijdingen in de linkerbovenhoek van pagina's. Later begonnen mensen de linten te waxen om ze sterker te maken en gemakkelijker ongedaan te maken en opnieuw te doen. Dit was de manier waarop mensen de volgende zeshonderd jaar kranten aan elkaar knipten.

In 1835 vond een New Yorkse arts, John Ireland Howe, de machine uit voor het in massa produceren van rechte pinnen, die vervolgens een populaire manier werd om papieren aan elkaar te bevestigen (hoewel ze oorspronkelijk niet voor dat doel waren ontworpen). Rechte spelden werden ontworpen om te worden gebruikt bij het naaien en naaien, om stof tijdelijk aan elkaar te bevestigen.

Johan Vaaler

Johan Vaaler, een Noorse uitvinder met diploma's in elektronica, wetenschap en wiskunde, vond de paperclip uit in 1899. Hij ontving in 1899 een patent op zijn ontwerp uit Duitsland, omdat Noorwegen op dat moment geen patentwetten had..

Vaaler was medewerker bij een lokaal uitvindingskantoor toen hij de paperclip maakte. Hij ontving een Amerikaans patent in 1901. De patent-samenvatting zegt: "Het bestaat uit het vormen van een veermateriaal, zoals een stuk draad, dat is gebogen tot een rechthoekige, driehoekige of anders gevormde hoepel waarvan de einddelen draadstuk vormen elementen of tongen die naast elkaar in tegengestelde richting liggen. " Vaaler was de eerste die patent had op een paperclip-ontwerp, hoewel er misschien eerst andere niet-gepatenteerde ontwerpen bestonden.

De Amerikaanse uitvinder Cornelius J. Brosnan vroeg in 1900 een Amerikaans patent aan voor een paperclip. Hij noemde zijn uitvinding de 'Konaclip'.

Een geschiedenis van Paperclips

Het was een bedrijf genaamd Gem Manufacturing Ltd. uit Engeland dat als eerste de dubbele ovale, standaard paperclip ontwierp. Deze bekende en beroemde paperclip werd en wordt nog steeds de 'Gem'-clip genoemd. William Middlebrook uit Waterbury, Connecticut, patenteerde een machine voor het maken van paperclips van het Gem-ontwerp in 1899. De Gem-paperclip was nooit gepatenteerd.

Mensen hebben de paperclip steeds opnieuw opnieuw uitgevonden. De ontwerpen die het meest succesvol zijn geweest, zijn de Gem met zijn dubbele ovale vorm, de "antislip" die goed op zijn plaats bleef, het "ideaal" dat wordt gebruikt voor dikke pakjes papier en de "uil" paperclip die niet wordt verstrikt met andere paperclips.

Tweede Wereldoorlog protest

Tijdens de Tweede Wereldoorlog mochten Noren geen knopen dragen met de beeltenis of initialen van hun koning erop. Uit protest begonnen ze paperclips te dragen, omdat paperclips een Noorse uitvinding waren waarvan de oorspronkelijke functie was om samen te binden. Dit was een protest tegen de nazi-bezetting en het dragen van een paperclip had hen kunnen hebben gearresteerd.

Andere gebruiken

De metalen draad van een paperclip kan eenvoudig worden uitgevouwen. Verschillende apparaten vragen om een ​​zeer dunne staaf om een ​​verzonken knop in te drukken die de gebruiker misschien maar zelden nodig heeft. Dit wordt op de meeste CD-ROM-stations gezien als een "nooduitwerp" als de stroom uitvalt. Verschillende smartphones vereisen het gebruik van een lang, dun voorwerp zoals een paperclip om de simkaart uit te werpen. Paperclips kunnen ook worden gebogen in een soms effectief lock-picking-apparaat. Sommige soorten handboeien kunnen worden losgemaakt met behulp van paperclips.