De geschiedenis en evolutie van buitenwijken

Voorsteden zijn over het algemeen verspreid over grotere afstanden dan andere soorten woonomgevingen. Mensen kunnen bijvoorbeeld in de buitenwijk wonen om de dichtheid en slordigheid van de stad te voorkomen. Omdat mensen deze uitgestrekte stukken landauto's moeten omzeilen, zijn ze gewone bezienswaardigheden in de buitenwijken. Vervoer (met inbegrip van, in beperkte mate, treinen en bussen) speelt een belangrijke rol in het leven van een ingezetene in de voorsteden die gewoonlijk naar het werk pendelt.

Mensen beslissen ook graag zelf hoe ze willen leven en welke regels ze naleven. Voorsteden bieden hen deze onafhankelijkheid. Lokaal bestuur is hier gebruikelijk in de vorm van gemeenschapsraden, forums en gekozen functionarissen. Een goed voorbeeld hiervan is een Vereniging van Eigenaren, een groep die in veel buitenwijken voorkomt en die specifieke regels bepaalt voor het type, het uiterlijk en de grootte van huizen in een gemeenschap.

Mensen die in dezelfde buitenwijk wonen, hebben meestal vergelijkbare achtergronden met betrekking tot ras, sociaaleconomische status en leeftijd. Vaak zijn de huizen waaruit het gebied bestaat qua uiterlijk, grootte en blauwdruk, een lay-outontwerp dat wordt aangeduid als kanaalbehuizing of koekjessnijderbehuizing.

Geschiedenis van de buitenwijken

Voorsteden zijn geen modern concept, zoals deze 539 BCE kleitabletbrief van een vroege voorstad aan de koning van Perzië duidelijk maakt:

"Ons eigendom lijkt mij het mooiste ter wereld. Het ligt zo dicht bij Babylon dat we genieten van alle voordelen van de stad, en toch blijven we bij thuiskomst weg van al het lawaai en stof."

Andere vroege voorbeelden van buitenwijken zijn onder meer gebieden die zijn gecreëerd voor burgers van lagere klassen buiten Rome, Italië in de jaren 1920, voorsteden van tram in Montreal, Canada aan het einde van de 19e eeuw en het pittoreske Llewellyn Park, New Jersey, gecreëerd in 1853.

Henry Ford was een belangrijke reden waarom voorsteden vastzaten op de manier waarop ze dat deden. Zijn innovatieve ideeën om auto's te maken, verlagen de productiekosten en verlagen de verkoopprijs voor klanten. Nu een gemiddeld gezin een auto kon betalen, konden elke dag meer mensen van en naar huis en werk gaan. Bovendien heeft de ontwikkeling van het Interstate Highway-systeem de groei in de voorsteden verder gestimuleerd.

De regering was een andere speler die beweging uit de stad aanmoedigde. Federale wetgeving maakte het goedkoper voor iemand om een ​​nieuw huis buiten de stad te bouwen dan om een ​​bestaande structuur in de stad te verbeteren. Leningen en subsidies werden ook verstrekt aan diegenen die wilden verhuizen naar nieuwe geplande buitenwijken (meestal rijkere blanke families).

In 1934 richtte het Congres van de Verenigde Staten de Federal Housing Administration (FHA) op, een organisatie die programma's wilde aanbieden om hypotheken te verzekeren. Armoede trof het leven van iedereen tijdens de Grote Depressie (vanaf 1929) en organisaties zoals de FHA hielpen de last te verlichten en de groei te stimuleren.

Snelle groei van de buitenwijken kenmerkte het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog om drie belangrijke redenen:

• De economische bloei na de Tweede Wereldoorlog
• De noodzaak om terugkerende veteranen en babyboomers relatief goedkoop te huisvesten
• Blanken op de vlucht voor de desegregatie van stedelijke steden veroorzaakt door de burgerrechtenbeweging (de "White Flight")

Enkele van de eerste en beroemdste buitenwijken in het naoorlogse tijdperk waren de Levittown-ontwikkelingen in de Megalopolis.

Huidige trends

In andere delen van de wereld lijken buitenwijken niet op de rijkdom van hun Amerikaanse tegenhangers. Vanwege extreme armoede, criminaliteit en gebrek aan infrastructuur worden voorsteden in delen van de wereld gekenmerkt door een hogere dichtheid en lagere levensstandaarden.

Een probleem dat voortkomt uit de groei in de voorsteden is de ongeorganiseerde, roekeloze manier waarop buurten worden gebouwd, genaamd wildgroei. Vanwege de wens naar grotere percelen en het landelijke gevoel van het platteland, maken nieuwe ontwikkelingen steeds meer inbreuk op het natuurlijke, onbewoonde land. De ongekende groei van de bevolking in de afgelopen eeuw zal de expansie van voorsteden de komende jaren blijven stimuleren.