De Hindenburg

In 1936 bouwde de Zeppelin Company, met de financiële hulp van nazi-Duitsland, de Hindenburg (de LZ 129), het grootste luchtschip ooit gemaakt. Vernoemd naar de overleden Duitse president, Paul von Hindenburg, strekte de Hindenburg zich 804 voet lang uit en was 135 voet lang op het breedste punt. Dat maakte de Hindenburg slechts 78 voet korter dan de reusachtig en vier keer groter dan de Good Year blimps.

Het ontwerp van de Hindenburg

De Hindenburg was een stijf luchtschip, zeker in het Zeppelin-ontwerp. Het had een gascapaciteit van 7,062,100 kubieke voet en werd aangedreven door vier 1.100 pk dieselmotoren.

Hoewel het was gebouwd voor helium (een minder ontvlambaar gas dan waterstof), hadden de Verenigde Staten geweigerd helium naar Duitsland te exporteren (uit angst dat andere landen militaire luchtschepen zouden bouwen). Dus de Hindenburg was gevuld met waterstof in zijn 16 gascellen.

Extern ontwerp op de Hindenburg

Aan de buitenkant van de Hindenburg, twee grote, zwarte swastika's op een witte cirkel omringd door een rode rechthoek (het nazi-embleem) waren versierd met twee staartvinnen. Ook aan de buitenkant van de Hindenburg was "D-LZ129" geschilderd in zwart en de naam van het luchtschip, "Hindenburg" geschilderd in scharlaken, gotisch schrift.

Voor de verschijning op de Olympische Spelen van 1936 in Berlijn in augustus, werden de Olympische ringen geschilderd aan de zijkant van de Hindenburg.

Luxe accommodaties in de Hindenburg

De binnenkant van de Hindenburg overtrof alle andere luchtschepen in luxe. Hoewel het grootste deel van het interieur van het luchtschip uit gascellen bestond, waren er twee dekken (net achter de bedieningsgondel) voor de passagiers en bemanning. Deze dekken omvatten de breedte (maar niet de lengte) van de Hindenburg.

• Deck A (het bovendek) bood een promenade en een lounge aan elke kant van het luchtschip die bijna was ommuurd met ramen (die opengingen), waardoor passagiers het landschap tijdens hun reis konden bekijken. In elk van deze kamers konden passagiers op stoelen van aluminium zitten. De lounge had zelfs een babyvleugelpiano die was gemaakt van aluminium en bedekt met gele varkenshuid, die slechts 377 pond woog.
  • Tussen de boulevard en de lounge waren de passagiershutten. Elke hut had twee slaapplaatsen en een wastafel, vergelijkbaar in ontwerp met een slaapkamer op een trein. Maar om het gewicht tot een minimum te beperken, werden de passagiershutten gescheiden door slechts een enkele laag stof bedekt met stof. Toiletten, urinoirs en een douche waren beneden op dek B te vinden.
• Deck B (het benedendek) bevatte ook de keuken en de rotzooi van de bemanning. Plus, dek B bood de verbazingwekkende voorzieningen van een rookruimte. Gezien het feit dat waterstofgas zeer ontvlambaar was, was de rookruimte een noviteit in vliegreizen. Verbonden met de rest van het schip via een sluisdeur, was de kamer speciaal geïsoleerd om te voorkomen dat waterstofgassen de kamer binnendringen. Passagiers konden dag en nacht in de rookruimte loungen en vrij roken (verlichting van de enige lichter toegestaan ​​op het vaartuig, die in de kamer was ingebouwd).

De eerste vlucht van de Hindenburg

De Hindenburg, een reus in grootte en grandeur, kwam voor het eerst uit zijn loods in Friedrichshafen, Duitsland op 4 maart 1936. Na slechts een paar testvluchten, de Hindenburg werd opgedragen door de nazi-propaganda-minister, Dr. Joseph Goebbels, om de Graf Zeppelin te vergezellen over elke Duitse stad met een bevolking van meer dan 100.000 om pamfletten van de nazi-campagne te laten vallen en patriottische muziek uit luidsprekers te laten schallen. De Hindenburg's eerste echte reis was als een symbool van het nazi-regime.

Op 6 mei 1936 werd de Hindenburg zijn eerste geplande transatlantische vlucht van Europa naar de Verenigde Staten gestart.

Hoewel de passagiers al 27 jaar op luchtschepen hadden gevlogen tegen de tijd dat de Hindenburg was voltooid, de Hindenburg was voorbestemd om een ​​uitgesproken invloed te hebben op de passagiersvlucht in lichter dan luchtvaartuigen wanneer de Hindenburg explodeerde op 6 mei 1937.