De ramp met Hindenburg

De Hindenburg markeerde het begin en het einde van transatlantische luchtschepen. Deze 804-voet bestuurbare gevuld met meer dan 7 miljoen kubieke voet waterstof was een bekroning van zijn leeftijd. Nooit eerder of sindsdien heeft een groter vliegtuig de vlucht genomen. De explosie van de Hindenburg veranderde echter het landschap voor lichter dan luchtambachten voor altijd.

De Hindenburg is overspoeld met vlammen 

Op 6 mei 1937 arriveerde de Hindenburg met 61 bemanningsleden en 36 passagiers uren achter op schema op Lakehurst Naval Air Station in New Jersey. Slecht weer dwong deze vertraging. Gebufferd door wind en regen, zweeft het vaartuig in het gebied door de meeste accounts voor ongeveer een uur. De aanwezigheid van bliksemstormen werd geregistreerd. De landing van de Hindenburg met dit soort omstandigheden was tegen de voorschriften. Tegen de tijd dat de Hindenburg begon te landen, was het weer opgeklaard. De Hindenburg lijkt op een redelijk hoge snelheid te hebben gereden voor zijn landing en om een ​​of andere reden probeerde de kapitein een hoge landing, die vanaf een hoogte van ongeveer 200 voet naar de grond werd gelierd. Kort nadat de landvasten waren vastgesteld, meldden sommige ooggetuigen een blauwe gloed bovenop de Hindenburg, gevolgd door een vlam naar het staartgedeelte van het vaartuig. De vlam werd bijna gelijktijdig opgevolgd door een explosie die het vaartuig snel overspoelde waardoor het in de grond stortte en 36 mensen doodde. Toeschouwers keken vol afgrijzen toe hoe passagiers en bemanning levend werden verbrand of dood gingen. Zoals Herb Morrison aankondigde voor de radio: "Het is in vlammen opgegaan ... Ga uit de weg, alsjeblieft, oh mijn, dit is verschrikkelijk ... Oh, de mensheid en alle passagiers."

De dag nadat deze vreselijke tragedie zich voordeed, begonnen de kranten te speculeren over de oorzaak van de ramp. Tot dit incident waren de Duitse Zeppelins veilig en zeer succesvol. Veel theorieën werden besproken en onderzocht: sabotage, mechanisch falen, waterstofexplosies, bliksem of zelfs de mogelijkheid dat het uit de lucht werd geschoten.

Ontdek op de volgende pagina de belangrijkste theorieën over wat er op deze noodlottige dag in mei is gebeurd. 

Het handelsdepartement en de marine leidden het onderzoek naar de ramp met Hindenburg. Het Federaal Onderzoeksbureau heeft de kwestie echter ook onderzocht, hoewel het technisch gezien geen rechtsmacht had. President FDR had alle overheidsinstanties gevraagd mee te werken aan het onderzoek. De FBI-bestanden die via de Freedom of Information Act zijn vrijgegeven over het incident, zijn online beschikbaar. U moet Adobe Acrobat downloaden om de bestanden te lezen.

Theorieën van Sabotage

De theorieën over sabotage kwamen onmiddellijk naar boven. Mensen geloofden dat de Hindenburg misschien was gesaboteerd om Hitler's nazi-regime te schaden. De sabotage-theorieën centreerden op een soort bom die aan boord van de Hindenburg werd geplaatst en later tot ontploffing werd gebracht of een ander soort sabotage uitgevoerd door iemand aan boord. Commandant Rosendahl van het ministerie van Handel geloofde dat sabotage de dader was. (Zie p. 98 van deel I van de FBI-documenten.) Volgens een memorandum aan de directeur van de FBI van 11 mei 1937, toen kapitein Anton Wittemann, de derde in bevel over de Hindenburg, werd ondervraagd na de tragedie die hij zei die kapitein Max Pruss, kapitein Ernst Lehmann en hij waren gewaarschuwd voor een mogelijk incident. Hij werd verteld door de speciale FBI-agenten om over niemand te spreken van de waarschuwing. (Zie p. 80 van deel I van de FBI-documenten.) Er zijn geen aanwijzingen dat zijn claims ooit zijn onderzocht, en er is geen ander bewijs naar voren gekomen om het idee van sabotage te ondersteunen.

Mogelijke mechanische storing

Sommige mensen wezen op een mogelijke mechanische storing. Veel van de grondbemanning later geïnterviewd in het onderzoek gaven aan dat de Hindenburg te snel binnenkwam. Ze geloofden dat het luchtschip in een volledig omgekeerde richting werd gegooid om het vaartuig te vertragen. (Zie p. 43 van deel I van de FBI-documenten.) De speculatie is ontstaan ​​dat dit mogelijk een mechanische storing heeft veroorzaakt die een brand heeft veroorzaakt waardoor de waterstof is ontploft. Deze theorie wordt ondersteund door het vuur op het staartgedeelte van het vaartuig, maar niet veel anders. De Zeppelins hadden een geweldige staat van dienst en er is weinig ander bewijs om deze speculatie te ondersteunen.

Was het uit de lucht geschoten? 

De volgende theorie, en waarschijnlijk de meest bizarre, houdt in dat het luchtschip uit de lucht wordt geschoten. Het onderzoek was gericht op meldingen van een paar sporen gevonden in de buurt van de achterkant van het vliegveld in een beperkt gebied. Er waren echter veel mensen aanwezig om het verbazingwekkende evenement van de landing op Hindenburg te bekijken, dus deze voetafdrukken konden door iedereen zijn gemaakt. In feite had de marine een paar jongens gevangen die vanuit die richting het vliegveld waren binnengeslopen. Er waren ook meldingen van boeren die op andere luchtschepen schoten omdat ze hun boerderijen voorbijgingen. Sommige mensen beweerden zelfs dat vreugdezoekers de Hindenburg neerschoten. (Zie p. 80 van deel I van de FBI-documenten.) De meeste mensen verwierpen deze beschuldigingen als onzin, en het formele onderzoek heeft nooit de theorie onderbouwd dat de Hindenburg uit de lucht is geschoten.

Waterstof en de Hindenburg-explosie

De theorie die de meeste populariteit verwierf en de meest geaccepteerde werd, betrof de waterstof op de Hindenburg. Waterstof is een licht ontvlambaar gas en de meeste mensen geloofden dat iets de waterstof deed vonken, waardoor de explosie en brand ontstonden. Aan het begin van het onderzoek ontstond het idee dat de druppellijnen statische elektriciteit terugvoeren naar het luchtschip dat de explosie veroorzaakte. Het hoofd van de grondbemanning ontkende deze claim echter door het feit dat de landvasten geen geleiders van statische elektriciteit waren. (Zie p. 39 van deel I van de FBI-documenten.) Meer geloofwaardig was het idee dat de blauwe boog aan de staart van het luchtschip net voordat het in vlammen opging, bliksem was en de ontploffing van de waterstof veroorzaakte. Deze theorie werd onderbouwd door de aanwezigheid van de in het gebied gerapporteerde bliksemstormen.

De waterstofexplosietheorie werd geaccepteerd als de reden voor de explosie en leidde tot het einde van een commerciële lichtere-luchtvlucht en het afslaan van waterstof als een betrouwbare brandstof. Veel mensen wezen op de ontvlambaarheid van de waterstof en vroegen zich af waarom helium niet in het vaartuig werd gebruikt. Het is interessant om op te merken dat een soortgelijk voorval gebeurde met een helium die het jaar ervoor bestuurbaar was. Dus wat echt het einde van de Hindenburg veroorzaakte?

Addison Bain, een gepensioneerde NASA-ingenieur en waterstofexpert, gelooft dat hij het juiste antwoord heeft. Hij stelt dat hoewel waterstof mogelijk heeft bijgedragen aan het vuur, dit niet de schuldige was. Om dit te bewijzen, wijst hij op verschillende bewijsstukken:

• De Hindenburg explodeerde niet maar brandde in verschillende richtingen.
• Het luchtschip bleef enkele seconden drijven nadat de brand was begonnen. Sommige mensen melden dat het 32 ​​seconden lang niet is gecrasht.
• Stukken stof vielen op de grond in brand.
• De brand was niet kenmerkend voor een waterstofbrand. In feite maakt waterstof geen zichtbare vlammen.
• Er waren geen gemelde lekkages; de waterstof werd geregen met knoflook om een ​​geur af te geven voor gemakkelijke detectie.

Na jaren van uitvoerig reizen en onderzoek ontdekte Bain wat hij gelooft het antwoord is op het Hindenburg-mysterie. Zijn onderzoek toont aan dat de huid van de Hindenburg bedekt was met het extreem brandbare cellulosenitraat of celluloseacetaat, toegevoegd om te helpen bij de stijfheid en aerodynamica. De huid was ook bedekt met stukjes aluminium, een component van raketbrandstof, om zonlicht te reflecteren en te voorkomen dat de waterstof verhit en uitzet. Het had verder het voordeel dat het slijtage van de elementen bestrijdt. Bain beweert dat deze stoffen, hoewel noodzakelijk ten tijde van de bouw, rechtstreeks hebben geleid tot de ramp van de Hindenburg. De stoffen vatten vlam door een elektrische vonk die de huid deed branden. Op dit punt werd de waterstof de brandstof voor de reeds bestaande brand. Daarom was de echte dader de huid van het bestuurbare. Het ironische punt van dit verhaal is dat de Duitse Zeppelin-makers dit al in 1937 wisten. Een handgeschreven brief in het Zeppelin Archive stelt: "De werkelijke oorzaak van de brand was de extreem gemakkelijke ontvlambaarheid van het afdekmateriaal veroorzaakt door ontladingen van een elektrostatische natuur."