De zusters Grimké

De zusters Grimké, Sarah en Angelina, werden in de jaren 1830 leidende activisten voor de afschaffing. Hun geschriften trokken een brede aanhang en ze trokken aandacht en bedreigingen voor hun spreekbeurten.

De Grimkés spraken over de zeer controversiële kwesties van slavernij in Amerika in een tijd waarin van vrouwen niet werd verwacht dat ze betrokken raakten bij de politiek.

Toch waren de Grimkés geen noviteit. Ze waren zeer intelligente en gepassioneerde personages op het openbare toneel, en ze presenteerden een levendig getuigenis tegen slavernij in het decennium voordat Frederick Douglass op het toneel zou verschijnen en anti-slavernij publiek zou opwinden.

De zusters hadden een bijzondere geloofwaardigheid, omdat ze afkomstig waren uit South Carolina en afkomstig waren uit een familie van slaven die als onderdeel van de aristocratie van de stad Charleston werd beschouwd. De Grimkés konden de slavernij niet bekritiseren als buitenstaanders, maar als mensen die er weliswaar van profiteerden, maar het uiteindelijk zagen als een kwaadaardig systeem dat zowel meesters als slaven vernederde.

Hoewel de Grimké-zusters rond 1850 waren verdwenen uit het publieke zicht, meestal door keuze, en ze betrokken raakten bij verschillende andere sociale doelen. Onder Amerikaanse hervormers waren ze gerespecteerde rolmodellen.

En er is geen ontkenning van hun belangrijke rol in het overbrengen van abolitionistische principes in de vroege stadia van de beweging in Amerika. Ze waren van groot belang om vrouwen in de beweging te brengen en bij de abolitionist een platform te creëren van waaruit een beweging voor vrouwenrechten kon worden opgezet.

Het vroege leven van de zusters Grimké

Sarah Moore Grimké werd geboren op 29 november 1792 in Charleston, South Carolina. Haar jongere zus, Angelina Emily Grimké, werd 12 jaar later geboren, op 20 februari 1805. Hun familie was prominent in de maatschappij van Charleston, en hun vader, John Fauchereau Grimké, was kolonel geweest in de Revolutionaire Oorlog en was een rechter in Zuid Het hoogste gerechtshof van Carolina.

De familie Grimké was zeer rijk en genoot een luxueuze levensstijl, waaronder het bezit van slaven. In 1818 werd rechter Grimké ziek en er werd bepaald dat hij een arts in Philadelphia moest bezoeken. Sarah, die 26 was, werd gekozen om hem te vergezellen.

In Philadelphia had Sarah enkele ontmoetingen met Quakers, die zeer actief waren in de campagne tegen slavernij en het begin van wat bekend zou worden als de ondergrondse spoorweg. De reis naar een noordelijke stad was de belangrijkste gebeurtenis in haar leven. Ze was altijd ongemakkelijk geweest met slavernij en het anti-slavernijperspectief van de Quakers overtuigde haar ervan dat het een grote morele fout was.

Haar vader stierf en Sarah zeilde terug naar South Carolina met een nieuw geloof in het beëindigen van de slavernij. Terug in Charleston voelde ze zich uit de pas lopen met de lokale samenleving. In 1821 was ze permanent naar Philadelphia verhuisd, met de bedoeling in een samenleving zonder slavernij te leven.

Haar jongere zus, Angelina, bleef in Charleston en de twee zussen correspondeerden regelmatig. Angelina heeft ook anti-slavernijideeën opgepikt. De zusters hadden slaven van hun vader geërfd, die zij bevrijdden.

In 1829 verliet Angelina Charleston. Ze zou nooit meer terugkeren. Herenigd met haar zus Sarah in Philadelphia, werden de twee vrouwen actief in de Quaker-gemeenschap. Ze bezochten vaak gevangenissen, ziekenhuizen en instellingen voor armen, en hadden een oprechte interesse in sociale hervormingen.

De zusters Grimké sloten zich aan bij de abolitionisten

De zusters brachten de vroege jaren 1830 door na een rustig leven van religieuze dienstbetoon, maar ze raakten meer geïnteresseerd in de oorzaak van de afschaffing van de slavernij. In 1835 schreef Angelina Grimké een gepassioneerde brief aan William Lloyd Garrison, de abolitionistische activist en redacteur.

Garrison publiceerde tot verbazing van Angelina en tot ontzetting van haar oudere zus de brief in zijn krant, The Liberator. Sommige Quaker-vrienden van de zuster waren ook boos op Angelina nadat ze publiekelijk een verlangen naar emancipatie van Amerikaanse slaven hadden aangekondigd. Maar Angelina werd geïnspireerd om door te gaan.

In 1836 publiceerde Angelina een boekje van 36 pagina's met de titel Een oproep aan de christelijke vrouwen van het zuiden. De tekst was diep religieus en was gebaseerd op Bijbelse passages om de immoraliteit van de slavernij te tonen.

Haar strategie was een directe belediging voor religieuze leiders in het Zuiden die de Schrift hadden gebruikt om te beweren dat slavernij in feite Gods plan voor de Verenigde Staten was en dat slavernij in wezen gezegend was. De reactie in South Carolina was intens en Angelina werd bedreigd met vervolging als ze ooit terugkeerde naar haar geboortestaat.

Na de publicatie van het boekje van Angelina reisden de zusters naar New York City en spraken ze een bijeenkomst van de American Anti-Slavery Society. Ze spraken ook over vrouwenvergaderingen en het duurde niet lang voordat ze op tournee waren in New England, voor de oorzaak van de afschaffing.

Populair op het lezingencircuit

De twee vrouwen werden bekend als de Grimké-zusters en waren een populaire aantrekkingskracht op het publiek sprekende circuit. Een artikel in de Vermont Phoenix op 21 juli 1837 beschreef een verschijning door "The Misses Grimké, uit South Carolina," voor de Boston Female Anti-Slavery Society.

Angelina sprak eerst, bijna een uur lang pratend. Zoals de krant het omschreef:

"Slavernij in al zijn relaties - moreel, sociaal, politiek en religieus werd becommentarieerd met radicale en strenge ernst - en de eerlijke spreker toonde geen kwart aan het systeem, noch genade aan zijn aanhangers.

"Toch schonk ze geen titel van haar verontwaardiging aan het Zuiden. De Noordelijke pers en de Noordelijke preekstoel - Noordelijke vertegenwoordigers, Noordelijke kooplieden en het Noordelijke volk kwamen binnen voor haar meest bittere verwijt en meest puntige sarcasme."

Het gedetailleerde krantenbericht merkte op dat Angelina Grimké begon door te praten over de actieve slavenhandel in het District of Columbia. En ze drong er bij vrouwen op aan te protesteren tegen de medeplichtigheid van de regering aan slavernij.

Ze sprak vervolgens over slavernij als een breed Amerikaans probleem. Terwijl het instituut van slavernij in het Zuiden bestond, merkte ze op dat noordelijke politici het toegaven en dat noordelijke zakenmensen investeerden in bedrijven die afhankelijk waren van slavenarbeid. Ze beschuldigde in wezen heel Amerika voor het kwaad van de slavernij.

Nadat Angelina sprak op de bijeenkomst in Boston, volgde haar zus Sarah haar op het podium. De krant vermeldde dat Sarah op een affectieve manier over religie sprak, en eindigde met op te merken dat de zusters ballingen waren. Sarah zei dat ze een brief had ontvangen met de mededeling dat ze nooit meer in South Carolina zou kunnen wonen omdat abolitionisten niet binnen de grenzen van de staat zouden worden toegelaten.

Er is weinig twijfel over dat de zusters in gevaar zouden zijn geweest als ze Zuid-Carolina hadden bezocht. In 1835 begonnen abolitionisten, die het te gevaarlijk vonden om afgezanten naar de slavenstaten te sturen, anti-slavernijbrochures naar zuidelijke adressen te sturen. De pamfletcampagne resulteerde in het in beslag nemen van zakken met post door mobs in South Carolina en de pamfletten op straat worden verbrand.

Controverse Followed the Grimké Sisters

Er ontstond een terugslag tegen de Grimké Sisters en op een gegeven moment gaf een groep ministers in Massachusetts een pastorale brief waarin ze hun activiteiten veroordeelden. Sommige krantenverslagen van hun toespraken behandelden hen met overduidelijke neerbuigingen.

In 1838 stopten ze met spreken in het openbaar, hoewel beide zussen de rest van hun leven betrokken zouden blijven bij hervormingsoorzaken.

Angelina trouwde met een collega-abolitionist en hervormer, Theodore Weld, en ze richtten uiteindelijk een progressieve school op, Eagleswood, in New Jersey. Sarah Grimké, die ook trouwde, gaf les op de school en de zusters bleven bezig met het publiceren van artikelen en boeken gericht op de oorzaken van het beëindigen van de slavernij en het bevorderen van vrouwenrechten.

Sarah stierf in Massachusetts op 23 december 1873, na een lange ziekte. William Lloyd Garrison sprak op haar begrafenisdiensten.

Angelina Grimké Weld stierf op 26 oktober 1879. De beroemde abolitionist Wendell Phillips sprak over haar op haar begrafenis:

Als ik aan Angelina denk, komt er een beeld van de vlekkeloze duif in de storm, terwijl ze vecht met de storm, op zoek naar een plek om haar voet te laten rusten.

bronnen

• Veney, Cassandra R. "Abolitionisme." Nieuw woordenboek van de geschiedenis van ideeën, uitgegeven door Maryanne Cline Horowitz, vol. 1, Charles Scribner's Sons, 2005, pp. 1-4
• Byers, Inzer, "Grimké, Sarah Moore." American Women Writers: A Critical Reference Guide from Colonial Times to the Present: Een kritische referentiegids van de koloniale tijd tot heden, uitgegeven door Taryn Benbow-Pfalzgraf, 2e ed., vol. 2, St. James Press, 2000, pp. 150-151.
• Byers, Inzer, "GrimkÉ (Weld), Angelina (Emily)." American Women Writers: A Critical Reference Guide from Colonial Times to the Present: Een kritische referentiegids van de koloniale tijd tot heden, uitgegeven door Taryn Benbow-Pfalzgraf, 2e ed., vol. 2, St. James Press, 2000, pp. 149-150.