De vier tradities van de geografie

Geograaf William D. Pattison introduceerde zijn vier tradities van geografie op de jaarlijkse conventie van de National Council for Geographic Education in 1963. Met deze voorschriften trachtte Pattison de discipline te definiëren door een gemeenschappelijke vocabulaire op te zetten in de gehele geografische gemeenschap. Zijn doel was om een ​​lexicon van geografische basisconcepten te maken, zodat het werk van academici gemakkelijk door leken kon worden geïnterpreteerd. De vier tradities zijn de ruimtelijke of locale traditie, de gebiedsstudies of regionale traditie, de man-landtraditie en de aardwetenschappelijke traditie. Elk van deze tradities is met elkaar verbonden en ze worden vaak in samenhang met elkaar gebruikt, in plaats van alleen.

Ruimtelijke of locale traditie

Het kernconcept achter de ruimtelijke traditie van geografie heeft betrekking op de diepgaande analyse van de bijzonderheden van een plaats, zoals de verdeling van één aspect over een gebied, met behulp van kwantitatieve technieken en hulpmiddelen die bijvoorbeeld zaken als gecomputeriseerde kaarten en geografische informatie kunnen omvatten. systemen, ruimtelijke analyse en patronen, luchtverdeling, dichtheden, beweging en transport. De locatietraditie probeert het verloop van menselijke nederzettingen uit te leggen in termen van locatie, groei en in relatie tot andere locaties.

Gebiedsstudies of regionale traditie

In tegenstelling tot de Ruimtelijke Traditie, bepaalt de Gebiedsstudentraditie zoveel als mogelijk is om naar een bepaalde plaats te zoeken om deze te definiëren, beschrijven en onderscheiden van andere regio's of gebieden. Wereldwijde regionale geografie, samen met internationale trends en relaties staan ​​centraal.

Mensenlandtraditie

De focus van de Man-Land Tradition is de studie van de relatie tussen mensen en het land waar ze wonen. Man-Land kijkt niet alleen naar de impact die mensen op hun lokale omgeving hebben, maar omgekeerd hoe natuurlijke gevaren het menselijk leven kunnen beïnvloeden. Naast de geografie van de bevolkingspopulatie houdt de traditie ook rekening met de gevolgen die culturele en politieke praktijken hebben op het gegeven studiegebied.

Earth Science Tradition

De Earth Science Tradition is de studie van planeet Aarde als de thuisbasis voor mensen en haar systemen. Samen met de fysieke geografie van de planeet, omvatten de focus van studie zaken als hoe de locatie van de planeet in het zonnestelsel zijn seizoenen beïnvloedt (dit wordt ook wel interactie tussen aarde en zon genoemd) en hoe veranderingen in de lithosfeer, hydrosfeer, atmosfeer en biosfeer heeft invloed op het menselijk leven op de planeet. Uitlopers van de aardwetenschappen Traditie van geografie zijn geologie, mineralogie, paleontologie, glaciologie, geomorfologie en meteorologie.

Wat heeft Pattison weggelaten??

In antwoord op de vier tradities merkte onderzoeker J. Lewis Robinson halverwege de jaren zeventig op dat het model van Pattison verschillende belangrijke aspecten van geografie wegliet, zoals de factor tijd in relatie tot historische geografie en cartografie (kaarten maken). Robinson schreef dat door geografie in deze categorieën te verdelen, terwijl het toegeven van consistente thema's door alle vier voorschriften van Pattison ontbrak, een eenduidige focus ontbrak. Robinson gaf echter toe dat Pattison goed werk had verricht om een ​​kader te creëren voor de discussie over de filosofische principes van geografie. 

Als een resultaat, hoewel het niet alles is en uiteindelijk het geval is, zullen de meeste geografische studies waarschijnlijk op zijn minst beginnen met de tradities van Pattison. Hoewel niet perfect, zijn ze toch essentieel geworden voor de studie van de geografie sinds ze voor het eerst werden aangenomen. Veel van de recentere gespecialiseerde gebieden van geografische studie zijn in wezen nieuwe en verbeterde versies - opnieuw uitgevonden en met behulp van betere tools - van de oorspronkelijke ideeën van Pattison.