De effecten van de holocaust op de kinderen van overlevenden

Er zijn aanwijzingen dat de kinderen van de overlevenden van de Holocaust, ook wel de Tweede Generatie genoemd, diep en negatief kunnen worden getroffen door de gruwelijke gebeurtenissen die hun ouders hebben meegemaakt. De intergenerationele overdracht van trauma is zo sterk dat Holocaust-gerelateerde invloeden zelfs te zien zijn in de derde generatie, kinderen van de kinderen van overlevenden.

We zijn allemaal geboren in een of ander verhaal, met zijn specifieke achtergrondlandschap, dat onze fysieke, emotionele, sociale en spirituele groei beïnvloedt. In het geval van kinderen van overlevenden van de Holocaust is het achtergrondverhaal vaak een verstikt mysterie of vol met traumatische informatie. In het eerste geval kan het kind zich leeg voelen en in het tweede geval overweldigd.
Hoe dan ook, een kind wiens achtergrondverhaal de Holocaust omvat, kan wat moeilijkheden ondervinden bij zijn ontwikkeling. Tegelijkertijd kan het kind van zijn ouders enkele nuttige copingvaardigheden opdoen.

Volgens studies suggereren de langetermijneffecten van de Holocaust op de kinderen van overlevenden een "psychologisch profiel". Hun ouders die lijden, kunnen hun opvoeding, persoonlijke relaties en kijk op het leven hebben beïnvloed. Eva Fogelman, een psycholoog die overlevenden van de Holocaust en hun kinderen behandelt, suggereert een 'complex' van de tweede generatie gekenmerkt door processen die invloed hebben op identiteit, zelfrespect, interpersoonlijke interacties en wereldbeeld.

Psychologische kwetsbaarheid

Literatuur suggereert dat veel overlevenden na de oorlog snel liefdeloze huwelijken aangingen in hun verlangen om hun gezinsleven zo snel mogelijk weer op te bouwen. En deze overlevenden bleven getrouwd, ook al ontbrak het huwelijk aan emotionele intimiteit. Kinderen van dit soort huwelijken hebben misschien niet de zorg gekregen die nodig is om positieve zelfbeelden te ontwikkelen.

Overlevende ouders hebben ook de neiging getoond te veel betrokken te zijn bij het leven van hun kinderen, zelfs tot het punt van verstikking. Sommige onderzoekers suggereerden dat de reden voor deze overbetrokkenheid is dat de overlevenden het gevoel hebben dat hun kinderen bestaan ​​om te vervangen wat zo traumatisch verloren was gegaan. Deze overbetrokkenheid kan zich uiten in het gevoel dat ze te gevoelig en angstig zijn over het gedrag van hun kinderen, waardoor hun kinderen worden gedwongen bepaalde rollen te vervullen of hun kinderen ertoe aanzetten om veel te bereiken.

Evenzo waren veel overlevende ouders overmatig beschermend voor hun kinderen en gaven zij hun wantrouwen ten opzichte van de externe omgeving door aan hun kinderen. Bijgevolg hebben sommige Second Gens het moeilijk gevonden om autonoom te worden en mensen buiten hun familie te vertrouwen.

Een ander mogelijk kenmerk van Second Gens is moeite met psychologische scheiding-individuatie van hun ouders. Vaak wordt in families van overlevenden "scheiding" geassocieerd met de dood. Een kind dat erin slaagt om uit elkaar te gaan, kan worden gezien als verraad aan of het verlaten van het gezin. En iedereen die een kind aanmoedigt om te scheiden, kan worden gezien als een bedreiging of zelfs een vervolger.

Bij kinderen van overlevenden werd een hogere frequentie van verlatingsangst en schuld gevonden dan bij andere kinderen. Hieruit volgt dat veel kinderen van overlevenden een intense behoefte hebben om als beschermers van hun ouders op te treden.

Secundaire traumatisering

Sommige overlevenden spraken niet met hun kinderen over hun ervaringen met de Holocaust. Deze Second Gens zijn opgegroeid in huizen van verborgen mysterie. Deze stilte heeft bijgedragen aan een repressieve cultuur binnen deze families.

Andere overlevenden spraken veel met hun kinderen over hun ervaringen met de Holocaust. In sommige gevallen was het gesprek te veel, te snel of te vaak.

In beide gevallen kan secundaire traumatisering zijn opgetreden in Second Gens als gevolg van blootstelling aan hun getraumatiseerde ouders. Volgens de American Academy of Experts in Traumatic Stress, kunnen kinderen van overlevenden van de Holocaust een hoger risico lopen op psychiatrische symptomen, waaronder depressie, angst en PTSS (posttraumatische stressstoornis) als gevolg van deze secundaire traumatisering.

Er zijn vier hoofdtypen van PTSS-symptomen en een diagnose van PTSS vereist de aanwezigheid van alle vier soorten symptomen:

• het trauma opnieuw ervaren (flashbacks, nachtmerries, opdringerige herinneringen, overdreven emotionele en fysieke reacties op dingen die aan het trauma doen denken)
• emotioneel gevoelloos
• vermijding van dingen die doen denken aan het trauma
• verhoogde opwinding (prikkelbaarheid, hypervigilantie, overdreven schrikreactie, slaapproblemen).

Veerkracht

Hoewel trauma door de generaties heen kan worden overgedragen, kan veerkracht dat ook. Veerkrachtige eigenschappen - zoals aanpassingsvermogen, initiatief en vasthoudendheid - waardoor overlevende ouders de Holocaust konden overleven, zijn mogelijk aan hun kinderen doorgegeven.

Bovendien hebben studies aangetoond dat overlevenden van de Holocaust en hun kinderen de neiging hebben taakgericht en harde werkers te zijn. Ze weten ook hoe ze actief kunnen omgaan met en zich kunnen aanpassen aan uitdagingen. Sterke gezinswaarden is een ander positief kenmerk dat wordt getoond door veel overlevenden en hun kinderen.