De verschillende periodes van oude Griekse kunst

Zoals het eeuwen later gebeurde met een handvol renaissanceschilders, wordt vaak gedacht aan oude Griekse kunst in vage bewoordingen - vazen, beelden en architectuur die "lang (niet gespecificeerd) geleden" zijn geproduceerd. Er is inderdaad een lange tijd verstreken tussen ons en het oude Griekenland, en denken als dit is een goed uitgangspunt, eigenlijk. De vazen, beeldhouwkunst en architectuur waren reusachtig innovaties en kunstenaars voor altijd daarna een enorme schuld verschuldigd aan de oude Grieken.

Omdat zoveel eeuwen en verschillende fasen "oude Griekse kunst" omvatten, zullen we het in het kort proberen te doen om het in enkele beheersbare brokken op te splitsen, waardoor elke periode zijn vervaldag krijgt.

Het is belangrijk om te weten dat de oude Griekse kunst voornamelijk bestond uit vazen, beeldhouwkunst en architectuur, ongeveer 1600 jaar duurde en een aantal verschillende periodes besloeg.

De verschillende fasen van oude Griekse kunst

Er waren veel fasen vanaf de 16e eeuw voor Christus tot de Grieken nederlaag leden door de Romeinen tijdens de Slag om Actium in 31 voor Christus. De fasen zijn grofweg als volgt:

• Myceense kunst vond plaats van ongeveer 1550-1200 voor Christus op het Griekse vasteland. Hoewel de Myceense en Griekse culturen twee afzonderlijke entiteiten waren, bezetten ze achtereenvolgens dezelfde landen. De laatste heeft een paar dingen van de eerste geleerd, waaronder het bouwen van poorten en graven. Naast architectonische verkenningen, waaronder cyclopisch metselwerk en 'bijenkorf'-graven, waren de Myceners geweldige goudsmeden en pottenbakkers. Ze brachten aardewerk op van louter functioneel tot prachtig decoratief en gingen recht uit de bronstijd over in hun eigen onverzadigbare honger naar goud. Men vermoedt dat de Myceners zo rijk waren dat ze niet tevreden waren met een bescheiden legering.
• Rond 1200 en de Homerische val van Troje, slonk de Myceense cultuur en stierf, gevolgd door een artistieke fase die beide bekend staat als Sub-Myceense en / of de "Donkere Leeftijden". Deze fase duurt vanaf c. 1100-1025 voor Christus, zag een beetje continuïteit met de vorige artistieke activiteiten, maar geen innovatie.
• Van c. 1025-900 voor Christus, de Proto-Geometrische fase zag aardewerk beginnen te worden versierd met eenvoudige vormen, zwarte banden en golvende lijnen. Bovendien werd ook de techniek bij het vormen van potten verfijnd.
• Geometrische kunst heeft de jaren 900 - 700 v.Chr. gekregen. De naam is volkomen beschrijvend voor de kunst die in deze fase is gecreëerd. Aardewerkdecoratie ging verder dan eenvoudige vormen en omvat ook dieren en mensen. Alles werd echter weergegeven met het gebruik van eenvoudige geometrische vormen.
• Archaïsche kunst, van c. 700-480 v.Chr., Begon met een oriëntaliserende fase (735-650 v.Chr.). Hierin begonnen elementen uit andere beschavingen in Griekse kunst te sluipen. De elementen waren die van het Nabije Oosten (niet precies wat we nu als het "Oosten" beschouwen, maar onthoud dat de wereld in die dagen veel "kleiner" was).
• De archaïsche fase is vooral bekend om het begin van realistische afbeeldingen van mensen en monumentale stenen sculpturen. Het was tijdens de archaïsche periode dat de kalksteen kouros (mannelijk) en kore Er werden (vrouwelijke) beelden gemaakt die altijd jonge, naakte, lachende personen afbeelden. Opmerking: de archaïsche en daaropvolgende klassieke en hellenistische periodes elk bevatte afzonderlijk vroeg, hoog, en Laat fasen net zoals de Italiaanse Renaissance verder op weg zou gaan.
• Klassieke kunst (480-323 v.Chr.) Werd gecreëerd tijdens een "gouden eeuw", vanaf het moment dat Athene op de voorgrond kwam tot de Griekse expansie en tot aan de dood van Alexander de Grote. In deze periode werden menselijke beelden zo heldhaftig geproportioneerd. Natuurlijk weerspiegelden ze het Griekse humanistische geloof in de adel van de mens en, misschien, een verlangen om een ​​beetje op goden te lijken. Ze waren ook het resultaat van de uitvinding van metalen beitels die eindelijk in staat zijn marmer te bewerken.
• Hellenistische kunst (323-31 v.Chr.) - heel erg zoals maniërisme - ging een klein beetje over de top. Tegen de tijd dat Alexander was gestorven en het chaotisch werd in Griekenland toen zijn rijk uiteenviel, hadden Griekse beeldhouwers het snijden van marmer onder de knie. Ze waren zo technisch perfect dat ze onmogelijk heroïsche mensen begonnen te beeldhouwen. Mensen zien er in het echte leven gewoon niet zo foutloos symmetrisch of mooi uit als die sculpturen uitbeelden, wat kan verklaren waarom de sculpturen na al die jaren zo populair blijven.