De definitie van laster - Wat maakt iets lasterlijk?

Definitie: Laster wordt gepubliceerd laster van karakter, in tegenstelling tot gesproken laster, die laster is. Laster kan een persoon blootstellen aan haat, schaamte, schande, minachting of spot; de reputatie van een persoon schaden of ervoor zorgen dat de persoon wordt gemeden of vermeden, of de persoon in zijn of haar beroep verwondt. Laster is per definitie vals. Als een nieuwsverhaal de reputatie van een persoon schaadt, maar nauwkeurig is in wat het rapporteert, kan het niet lasterlijk zijn. 

Ook gekend als: Laster

Voorbeelden: Burgemeester Jones dreigde verslaggever Jane Smith te vervolgen wegens smaad nadat ze een verhaal had geschreven over zijn incompetentie en corruptie.

Diepgaand: Iedereen kent het gezegde "met grote kracht komt grote verantwoordelijkheid." Daar draait het allemaal om. Als journalisten in de Verenigde Staten hebben we de enorme macht die gepaard gaat met de garantie van het Eerste Amendement op persvrijheid. Maar die macht moet op verantwoorde wijze worden uitgeoefend. Alleen omdat journalisten de macht hebben om de reputatie van mensen mogelijk te vernietigen, betekent dit niet dat ze dat moeten doen, althans niet zonder zich bezig te houden met een grondige, verantwoorde rapportage.

Verrassend genoeg is persvrijheid sinds de oprichting van het land verankerd in het eerste amendement, maar is de smaadwetgeving zoals we die nu kennen relatief recent vastgesteld. In het begin van de jaren zestig plaatste een groep voor burgerrechten een advertentie in de New York Times met de beschuldiging dat de arrestatie van Martin Luther King op meineed ten laste was genomen in het kader van een campagne om de burgerrechtenbeweging te verpletteren. L. B. Sullivan, een stadscommissaris in Montgomery, Alabama, klaagde de krant aan wegens smaad en kreeg $ 500.000 in een staatsrechtbank.

Maar de Times ging in beroep tegen het vonnis bij het Amerikaanse Hooggerechtshof, dat de beslissing van de rechtbank vernietigde. Het Hooggerechtshof zei dat ambtenaren zoals Sullivan "echte kwaadaardigheid" moeten bewijzen om een ​​smaadzaak te winnen. Met andere woorden, dergelijke ambtenaren zouden moeten aantonen dat de journalisten die betrokken waren bij het produceren van een zogenaamd lasterlijk verhaal wisten dat het vals was, maar het toch publiceerden, of dat ze het publiceerden met een "roekeloze minachting" voor de vraag of het verhaal juist was.

Voorheen moesten lasteraars alleen aantonen dat het betreffende artikel feitelijk lasterlijk was en dat het was gepubliceerd. Het eisen van ambtenaren om te bewijzen dat journalisten bewust iets lasterlijks hadden gepubliceerd, maakte het veel moeilijker om dergelijke zaken te winnen.

Sinds de Times vs. Sullivan uitspraak is de wet effectief uitgebreid om niet alleen overheidsfunctionarissen, d.w.z. mensen die bij de overheid werken, te omvatten, maar ook publieke figuren, waaronder iedereen van rocksterren tot de CEO's van grote bedrijven.

Kortom, Times vs. Sullivan maakte het moeilijker om lasterzaken te winnen en breidde effectief de macht van de pers uit om te onderzoeken en kritisch te schrijven over degenen die machtsposities en invloed uitoefenen.

Dat betekent natuurlijk niet dat verslaggevers nog steeds niet kunnen worden aangeklaagd wegens smaad. Wat het wel betekent, is dat verslaggevers nauwgezet moeten rapporteren wanneer ze verhalen schrijven die negatieve informatie over personen of instellingen bevatten. Dus als u bijvoorbeeld een verhaal schrijft waarin wordt beweerd dat de burgemeester van uw stad illegaal geld van de schatkist van de stad afromt, moet u over de feiten beschikken om dat te ondersteunen. Vergeet niet dat smaad per definitie een valsheid is, dus als iets waar en aantoonbaar waar is, is het niet lasterlijk.

Verslaggevers moeten ook de drie gemeenschappelijke verweermiddelen tegen een lasterzaak begrijpen:

Waarheid - Aangezien smaad per definitie onwaar is, kan een journalist als iets dat waar is melden niet lasterlijk zijn, zelfs niet als het de reputatie van een persoon schaadt. De waarheid is de beste verdediging van de verslaggever tegen een laster. De sleutel ligt in het doen van solide rapportage, zodat u kunt bewijzen dat iets waar is.

Voorrecht - Nauwkeurige rapporten over officiële procedures - van een moordproces tot een gemeenteraadsvergadering of een congresbijeenkomst - kunnen niet lasterlijk zijn. Dit lijkt misschien een vreemde verdediging, maar stel je voor dat je een moordproces zonder zou moeten afleggen. Het is denkbaar dat de verslaggever die dat proces behandelt elke keer als iemand in de rechtszaal de verdachte beschuldigt van moord, voor smaad kan worden aangeklaagd.

Eerlijke reactie en kritiek - Deze verdediging omvat meningsuitingen, alles van filmrecensies tot kolommen op de geopende pagina. De eerlijke reactie en kritiekverdediging stellen verslaggevers in staat meningen te uiten, ongeacht hoe vernietigend of kritisch. Voorbeelden hiervan zijn een rockcriticus die op de nieuwste Beyonce-cd ript, of een politieke columnist die vindt dat president Obama het vreselijk goed doet.