De Black Consciousness-beweging van Zuid-Afrika in de jaren zeventig

De Black Consciousness Movement (BCM) was een invloedrijke studentenbeweging in de jaren zeventig in Apartheid Zuid-Afrika. De Black Consciousness Movement promootte een nieuwe identiteit en politiek van raciale solidariteit en werd de stem en geest van de anti-apartheidsbeweging in een tijd waarin zowel het African National Congress als het Pan-Africanist Congress waren verboden in de nasleep van het bloedbad van Sharpeville . De BCM bereikte zijn hoogtepunt in de Soweto Student Uprising van 1976 maar daalde snel daarna.

Rise of the Black Consciousness Movement

De Black Consciousness Movement begon in 1969 toen Afrikaanse studenten de Nationale Unie van Zuid-Afrikaanse studenten verlieten, die multiraciaal maar wit gedomineerd was en de Zuid-Afrikaanse studentenorganisatie (SASO) oprichtte. De SASO was een expliciet niet-blanke organisatie die openstaat voor studenten die volgens de apartheidswetgeving zijn geclassificeerd als Afrikaans, Indiaas of gekleurd.

Het was om niet-blanke studenten te verenigen en een stem te geven voor hun grieven, maar de SASO leidde een beweging die veel verder reikte dan studenten. Drie jaar later, in 1972, vormden de leiders van deze Black Consciousness Movement de Black People's Convention (BPC) om volwassenen en niet-studenten te bereiken en te galvaniseren.

Doelstellingen en voorlopers van de BCM

Losjes poogde de BCM niet-blanke bevolkingsgroepen te verenigen en op te heffen, maar dit betekende het uitsluiten van een eerdere bondgenoot, liberale anti-apartheid blanken. Zoals Steve Biko, de meest prominente Black Consciousness-leider, verklaarde, toen militante nationalisten zeiden dat blanke mensen niet in Zuid-Afrika hoorden, ze bedoelde dat "we [de blanke man] van onze tafel wilden verwijderen, de tafel ontdoen van alle attributen trek hem aan, versier hem in echte Afrikaanse stijl, ga zitten en vraag hem dan om op eigen voorwaarden mee te doen als hij dat leuk vindt. '

De elementen van Black pride en viering van de zwarte cultuur brachten de Black Consciousness Movement terug in verband met de geschriften van W. E. B. Du Bois, evenals de ideeën van pan-Afrikanisme en La Negritudebeweging. Het ontstond ook tegelijk met de Black Power-beweging in de Verenigde Staten en deze bewegingen inspireerden elkaar; Black Consciousness was zowel militant als onbewust geweldloos. De Black Consciousness-beweging werd ook geïnspireerd door het succes van de FRELIMO in Mozambique. 

Soweto and the Afterlives of the BCM

De exacte verbanden tussen de Black Consciousness Movement en de Soweto Student Uprising worden besproken, maar voor de Apartheidsregering waren de verbanden duidelijk genoeg. In de nasleep van Soweto werden de Black People's Convention en verschillende andere Black Consciousness-bewegingen verboden en hun leiderschap gearresteerd, vele na te zijn geslagen en gemarteld, waaronder Steve Biko die stierf in politiehechtenis.

De BPC werd gedeeltelijk opgewekt in de Azania People's Organisation, die nog steeds actief is in de Zuid-Afrikaanse politiek.

bronnen

• Steve, Biko, Ik schrijf wat ik leuk vind: Steve Biko. Een selectie van zijn geschriften, ed. van Aelred Stubbs, Afrikaanse schrijversreeks. (Cambridge: Proquest, 2005), 69.
• Desai, Ashwin, "Indiase Zuid-Afrikanen en de Black Consciousness-beweging onder apartheid." Diaspora Studies 8.1 (2015): 37-50. 
• Hirschmann, David. "De Black Consciousness-beweging in Zuid-Afrika." Het Journal of Modern African Studies. 28.1 (maart 1990): 1-22.