Studiegids Sneeuwland

In de veelgeprezen roman 'Snow Country' uit 1948 vormt een Japans landschap dat rijk is aan natuurlijke schoonheid het decor voor een vluchtige, melancholieke liefdesaffaire. De opening van de roman beschrijft een avondrit met een trein door 'de westkust van het hoofdeiland van Japan', de titulaire bevroren omgeving waar de aarde 'wit is onder de nachtelijke hemel'.

Samenvatting van het perceel

Aan boord van de trein in de openingsscène is Shimamura, de gereserveerde en intens opmerkzame vrijetijdsman die als hoofdpersonage fungeert. Shimamura is geïntrigeerd door twee van zijn medepassagiers - een zieke man en een mooie meid die "zich eerder als een echtpaar gedroeg" - maar hij is ook op weg om zijn eigen relatie te vernieuwen. Tijdens een eerdere reis naar een hotel in de sneeuw, had Shimamura "verlangd naar een metgezel" en was hij een contact begonnen met een leerling genaamd Komako.

Kawabata gaat verder met het weergeven van de soms gespannen, soms gemakkelijke interacties tussen Shimamura en Komako. Ze drinkt zwaar en brengt meer tijd door in Shimamura's verblijf, en hij ontdekt een mogelijke liefdesdriehoek met Komako, de zieke man in de trein (die misschien Komako's verloofde was), en Yoko, het meisje in de trein. Shimamura vertrekt in de trein en vraagt ​​zich af of de zieke jongeman 'zijn laatste adem uitblaast' en zich ongemakkelijk en melancholisch voelt.

Aan het begin van het tweede deel van de roman is Shimamura terug in het resort van Komako. Komako kampt met een paar verliezen: de zieke is overleden en een andere, oudere geisha verlaat de stad na een schandaal. Haar zware drinken gaat door maar ze probeert een nauwere intimiteit met Shimamura.

Uiteindelijk maakt Shimamura een excursie naar de omliggende regio. Hij is geïnteresseerd in een kijkje in een van de lokale industrieën, het weven van ongerept wit Chijimi-linnen. Maar in plaats van een robuuste industrie tegen te komen, baant Shimamura zich eenzaam door eenzame, met sneeuw verstopte steden. Hij keert terug naar zijn hotel en naar Komako rond het vallen van de avond - alleen om de stad in een staat van crisis te vinden.

Samen zien de twee geliefden "een kolom met vonken in het dorp beneden opstijgen" en haasten zich naar de scène van de ramp - een magazijn dat werd gebruikt als een geïmproviseerde bioscoop. Ze komen aan en Shimamura kijkt toe terwijl Yoko's lichaam van een van de magazijnbalkons valt. In de laatste scène van de roman draagt ​​Komako Yoko (misschien dood, misschien onbewust) uit het wrak, terwijl Shimamura wordt overweldigd door de schoonheid van de nachtelijke hemel.

Grote thema's en karakteranalyse

Hoewel Shimamura opmerkelijk afstandelijk en geabsorbeerd kan zijn, is hij ook in staat om memorabele, gepassioneerde en bijna artistieke observaties te maken van de wereld om hem heen. Terwijl hij met de trein het sneeuwland in rijdt, construeert Shimamura een uitgebreide optische fantasie uit "spiegelachtige" vensterreflecties en stukjes passerend landschap.

Tragische sequenties omvatten vaak momenten van onverwachte schoonheid. Wanneer Shimamura Yoko's stem voor het eerst hoort, denkt hij dat "het zo'n prachtige stem was dat het iemand zo treurig vond". Later neemt Shimamura's fascinatie voor Yoko een paar nieuwe richtingen in en begint Shimamura de opmerkelijke jonge vrouw te beschouwen als een angstwekkende, misschien gedoemde figuur. Yoko - tenminste zoals Shimamura haar ziet - is tegelijkertijd een uiterst verleidelijke en uiterst tragische aanwezigheid.

Er is nog een koppeling van positieve en negatieve ideeën die een prominente rol spelen in "Snow Country": het idee van "verspilde moeite." Deze koppeling heeft echter de neiging om niet Yoko te betrekken, maar Shimamura's andere erotische interesse, Komako. 

We leren dat Komako onderscheidende hobby's en gewoonten heeft - boeken lezen en de personages opschrijven, sigaretten verzamelen - maar deze activiteiten bieden haar nooit echt een uitweg uit het melancholieke leven van een geisha in een sneeuwland. Shimamura realiseert zich echter dat deze afleidingen Komako in ieder geval wat troost en waardigheid bieden.

Literaire stijl en historische context

Tijdens zijn carrière heeft auteur Yasunari Kawabata, die in 1968 de Nobelprijs voor literatuur won, romans en verhalen gemaakt die belangrijke Japanse geschiedenis, kunstwerken, bezienswaardigheden en tradities belichten. Zijn andere werken omvatten "The Izu Dancer", die het ruige landschap en de populaire warmwaterbronnen van het Japanse Izu-schiereiland als achtergrond gebruikt, en "Thousand Cranes.".

De roman is sterk afhankelijk van snel geleverde uitdrukkingen, suggestieve afbeeldingen en onzekere of niet vrijgegeven informatie. Geleerden zoals Edward G. Seidensticker en Nina Cornyetz beweren dat deze kenmerken van Kawabata's stijl zijn afgeleid van traditionele Japanse vormen van schrijven, met name haiku-poëzie.

Key Quotes

"In de diepten van de spiegel bewoog het avondlandschap voorbij, de spiegel en de gereflecteerde figuren zoals films over elkaar heen. De figuren en de achtergrond waren niet gerelateerd, en toch waren de figuren, transparant en ontastbaar, en de achtergrond, vaag in de samenkomende duisternis versmolten tot een soort symbolische wereld niet van deze wereld. "

Vragen voor studie en discussie

1. Hoe belangrijk is Kawabata's setting voor "Snow Country"? Is het een integraal onderdeel van het verhaal? Kun je je voorstellen dat Shimamura en zijn conflicten getransplanteerd zijn naar een ander deel van Japan, of naar een ander land of continent helemaal?
2. Overweeg hoe effectief de schrijfstijl van Kawabata is. Creëert de nadruk op beknoptheid dicht, suggestief proza ​​of lastige en onduidelijke passages? Lukt het Kawabata's personages tegelijkertijd mysterieus en complex te zijn of lijken ze gewoon raadselachtig en slecht omschreven?
3. Shimamura's persoonlijkheid kan een aantal zeer verschillende reacties inspireren. Heb je Shimamura's observatievermogen gerespecteerd? Minachting voor zijn afstandelijke, egocentrische manier van kijken naar het leven? Heb je medelijden met zijn behoeftigheid en eenzaamheid? Was zijn karakter te cryptisch of ingewikkeld om een ​​enkele duidelijke reactie toe te staan?
4. Is "Snow Country" bedoeld als een diep tragische roman? Stel je voor wat de toekomst in petto heeft voor Shimamura, Komako en misschien Yoko. Zijn deze personages op weg naar verdriet, of kunnen hun levens met de tijd verbeteren?