Seriemoordenaar Donald 'Pee Wee' Gaskins

Donald Gaskins had alles in zich om een ​​seriemoordenaar als kind te zijn. Als volwassene claimde hij de titel van de meest productieve seriemoordenaar in de geschiedenis van South Carolina. Gaskins martelden, doodden en aten soms zijn slachtoffers.

In zijn opgenomen memoires voor het boek "Laatste waarheid," door Wilton Earle, zei Gaskins, "Ik heb hetzelfde pad bewandeld als God, door levens te nemen en anderen bang te maken, werd ik Gods gelijk. Door anderen te doden werd ik mijn eigen meester. Door mijn eigen kracht kom ik tot mijn eigen kracht verlossing."

Childhood

Gaskins werd geboren op 13 maart 1933 in Florence County, South Carolina. Zijn moeder, die niet getrouwd was toen ze zwanger werd van Donald, woonde tijdens zijn jeugd met meerdere mannen samen. Velen behandelden de jonge jongen met minachting en sloegen hem soms alleen omdat hij in de buurt was. Zijn moeder deed weinig om hem te beschermen en de jongen werd alleen gelaten om zichzelf op te voeden. Toen zijn moeder trouwde, sloeg zijn stiefvader hem en zijn vier halfbroers en zussen regelmatig.

Gaskins kreeg de bijnaam "Pee Wee" als een kind vanwege zijn kleine frame. Toen hij naar school begon, volgde het geweld dat hij thuis ervoer hem de klas in. Hij vocht dagelijks met de andere jongens en meisjes en werd constant gestraft door de leraren. Op 11-jarige leeftijd stopte hij met school, werkte hij aan auto's in een plaatselijke garage en hielp hij rond de familieboerderij. Emotioneel vocht Gaskins met een intense haat tegen mensen, vrouwen bovenaan de lijst.

'Trouble Trio'

In de garage waar Gaskins parttime werkte, ontmoette hij Danny en Marsh, twee jongens van bijna zijn leeftijd en niet op school. Ze noemden zichzelf 'The Trouble Trio' en begonnen huizen in te breken en prostituees op te halen in nabijgelegen steden. Soms verkrachtten ze jonge jongens en bedreigden ze vervolgens zodat ze het de politie niet zouden vertellen.

Ze stopten met hun seksuele uitbarsting nadat ze waren betrapt op het verkrachten van de jongere zus van Marsh. Als straf bonden hun ouders de jongens en sloegen ze totdat ze bloedden. Na de afranselingen verlieten Marsh en Danny het gebied en bleven Gaskins alleen huizen binnendringen. In 1946, op 13-jarige leeftijd, onderbrak een meisje dat hij kende hem een ​​woning in. Ze viel hem aan met een bijl, die het hem lukte om van haar af te komen en haar ermee in het hoofd en de arm te slaan voordat ze het toneel uitliep.

Opvoedingsgesticht

Het meisje overleefde de aanval en Gaskins werd gearresteerd, berecht en schuldig bevonden aan mishandeling met een dodelijk wapen en van plan om te doden. Hij werd gestuurd naar de South Carolina Industrial School voor jongens tot hij 18 werd. Tijdens de rechtszaak hoorde Gaskins zijn echte naam voor het eerst in zijn leven gesproken.

De hervormingsschool was bijzonder ruw voor de jonge, kleine Gaskins. Vrijwel onmiddellijk werd hij door 20 van zijn nieuwe leeftijdsgenoten gang-verkracht. De rest van zijn tijd bracht hij daar door met het accepteren van bescherming tegen de slaapzaal 'Boss-Boy' in ruil voor seks of zonder succes proberen te ontsnappen uit het reformatorium. Hij werd herhaaldelijk geslagen voor zijn ontsnappingspogingen en seksueel uitgebuit onder de bende begunstigd door "Boss-Boy."

Ontsnappen en trouwen

De wanhopige pogingen van Gaskins om te ontsnappen resulteerden in gevechten met bewakers en hij werd ter observatie naar een geestesziekenhuis gestuurd. Artsen vonden hem gezond genoeg om terug te keren naar de hervormingsschool. Na een paar nachten ontsnapte hij opnieuw en slaagde hij erin om verder te gaan met een reizend carnaval. Terwijl hij daar was, trouwde hij met een 13-jarig meisje en gaf hij zich over aan de politie om zijn straf af te maken op de hervormingsschool. Hij werd vrijgelaten op 13 maart 1951, zijn 18e verjaardag.

Na de hervormingsschool kreeg Gaskins een baan op een tabaksplantage, maar kon de verleidingen niet weerstaan. Hij en een partner raakten betrokken bij verzekeringsfraude door samen te werken met tabaksboeren om hun schuren tegen betaling te verbranden. Mensen begonnen te praten over de schuurbranden en vermoedden de betrokkenheid van Gaskins.

Poging tot moord

De dochter van de werkgever van Gaskins, een vriend, confronteerde Gaskins met zijn reputatie als schuurbrander en hij sloeg om. Hij splitste de schedel van het meisje met een hamer en werd vijf jaar naar de gevangenis gestuurd voor aanval met een dodelijk wapen en poging tot moord.

Het gevangenisleven verschilde niet veel van zijn tijd op de hervormingsschool. Gaskins werd onmiddellijk toegewezen aan seksueel dienstbetoon aan een van de leiders van de gevangenisbende in ruil voor bescherming. Hij besefte dat de enige manier waarop hij de gevangenis kon overleven, was om een ​​'Power Man' te worden, met een reputatie als zo brutaal en gevaarlijk dat anderen wegbleven.

Gaskins 'kleine formaat weerhield hem ervan anderen te intimideren om hem te respecteren; alleen zijn acties konden dit doen. Hij richtte zijn blik op een van de gemeenste gevangenen in de gevangenis, Hazel Brazell. Gaskins manipuleerde zichzelf in een vertrouwensrelatie met Brazell en sneed toen zijn keel door. Hij werd schuldig bevonden aan doodslag, bracht zes maanden in eenzame opsluiting door en werd een Power Man onder gevangenen. Hij kon zich verheugen op een gemakkelijkere tijd in de gevangenis.

Ontsnappen en tweede huwelijk

De vrouw van Gaskins vroeg in 1955 een scheiding aan. Hij raakte in paniek, ontsnapte uit de gevangenis, stal een auto en reed naar Florida. Hij ging naar een ander carnaval en trouwde voor de tweede keer. Het huwelijk eindigde na twee weken. Gaskins raakte vervolgens betrokken bij een carnavalsvrouw, Bettie Gates, en ze reden naar Cookeville, Tennessee, om haar broer uit de gevangenis te redden.

Gaskins gingen naar de gevangenis met borggeld en een pakje sigaretten in de hand. Toen hij terugkeerde naar het hotel, waren Gates en zijn gestolen auto verdwenen. Gates is nooit teruggekeerd, maar de politie wel. Gaskins ontdekte dat hij was gedupeerd: Gates 'broer' was eigenlijk haar man, die uit de gevangenis was ontsnapt met behulp van een scheermesje dat in het pakje sigaretten was gestopt.

Little Hatchet Man

Het duurde niet lang voordat de politie hoorde dat Gaskins ook een ontsnapte gevangene was en hij werd teruggebracht naar de gevangenis. Hij kreeg nog eens negen maanden gevangenisstraf voor het helpen van een ontsnapping en voor het kneden van een medegevangene. Later werd hij veroordeeld voor het besturen van de gestolen auto over staatslijnen en kreeg hij drie jaar in een federale gevangenis in Atlanta, Georgia. Terwijl hij daar was, leerde hij maffiabaas Frank Costello kennen, die hem "The Little Hatchet Man" noemde en hem toekomstig werk aanbood.

Gaskins werd in augustus 1961 uit de gevangenis vrijgelaten en keerde terug naar Florence, South Carolina. Hij kreeg een baan in de tabaksschuren maar kon niet uit de problemen blijven. Al snel was hij huizen aan het inbraak terwijl hij werkte voor een reizende minister als chauffeur en assistent. Dit gaf hem de mogelijkheid om in te breken in huizen in verschillende steden waar de groep predikte, waardoor zijn misdaden moeilijker te traceren waren.

In 1962 trouwde Gaskins een derde keer maar zette zijn crimineel gedrag voort. Hij werd gearresteerd voor de wettelijke verkrachting van een 12-jarig meisje, maar wist in een gestolen auto naar Noord-Carolina te ontsnappen. Daar ontmoette hij een 17-jarige en trouwde voor de vierde keer. Uiteindelijk gaf ze hem aan bij de politie en Gaskins werd veroordeeld voor wettelijke verkrachting. Hij kreeg zes jaar gevangenisstraf en werd in november 1968 vrijgelaten.

'Them Aggravated and Bothersome Feelings'

Gedurende zijn hele leven had Gaskins wat hij omschreef als "die verergerde en hinderlijke gevoelens" die hem in criminele activiteiten leken te duwen. Hij vond enige verlichting van de gevoelens in september 1969 toen hij een jonge vrouwelijke lifter ophaalde in North Carolina.

Gaskins werd boos toen ze hem uitlachte omdat hij haar had voorgesteld voor seks. Hij sloeg haar totdat ze bewusteloos was, vervolgens verkracht, sodomized en haar martelde. Hij liet haar gewogen lichaam in een moeras zakken waar ze verdronk.

Deze brutale daad was wat Gaskins later omschreef als 'een visie' op de 'hinderlijke gevoelens' die hem zijn hele leven achtervolgden. Uiteindelijk ontdekte hij hoe hij aan zijn verlangens kon voldoen en vanaf dat moment was het de drijvende kracht in zijn leven. Hij werkte aan het beheersen van zijn vaardigheden op het gebied van marteling, en hield zijn verminkte slachtoffers vaak dagenlang in leven. Naarmate de tijd verstreek, werd zijn verdorven geest donkerder en gruwelijker. Hij waagde zich aan kannibalisme, at vaak afgehakte delen van zijn slachtoffers terwijl hij hen dwong te kijken of deel te nemen aan het eten.

Die 'lastige gevoelens' verlichten

Gaskins gaf de voorkeur aan vrouwelijke slachtoffers, maar dat weerhield hem er niet van mannelijke slachtoffers te maken. Hij beweerde later dat hij in 1975 meer dan 80 jonge jongens en meisjes had vermoord die hij langs snelwegen in North Carolina had gevonden. Nu keek hij uit naar zijn "hinderlijke gevoelens" omdat het zo goed voelde om ze te verlichten door marteling en moord. Hij beschouwde zijn snelwegmoorden als weekendrecreatie en verwees naar het doden van persoonlijke kennissen als "serieuze moorden".

Zijn ernstige moorden omvatten zijn 15-jarige nicht, Janice Kirby, en haar vriend, Patricia Alsobrook. In november 1970 bood hij hen een lift naar huis aan vanuit een bar, maar reed hen naar een verlaten huis, waar hij hen verkrachtte, sloeg en uiteindelijk verdronk. Zijn volgende ernstige moord was van Martha Dicks, 20, die zich aangetrokken voelde tot Gaskins en om hem heen hing tijdens zijn parttime baan bij een autoreparatiewerkplaats. Ze was ook zijn eerste Afro-Amerikaanse slachtoffer .

In 1973 kocht Gaskins een oude lijkwagen, die mensen in zijn favoriete bar vertelde dat hij het voertuig nodig had om alle mensen die hij vermoordde naar zijn privé-kerkhof te slepen. Dit was in Prospect, South Carolina, waar hij woonde met zijn vrouw en kind. In de stad had hij de reputatie explosief te zijn, maar niet echt gevaarlijk. Mensen dachten dat hij geestelijk gestoord was, maar enkelen vonden hem eigenlijk leuk en beschouwden hem als een vriend.

Een van hen was Doreen Dempsey. Dempsey, 23, een ongehuwde moeder van een 2-jarig meisje en zwanger van een tweede kind, besloot het gebied te verlaten en accepteerde een rit naar het busstation van haar oude vriend Gaskins. In plaats daarvan nam Gaskins haar mee naar een bosrijke omgeving, verkrachtte en doodde haar, verkrachtte en sodomiseerde haar baby. Nadat hij het kind had gedood, begroef hij de twee samen.

Niet langer alleen werken

In 1975 vermoordden Gaskins, nu 42 en grootvader, al zes jaar gestaag. Hij is ermee weggekomen, vooral omdat hij nooit anderen bij zijn snelwegmoorden heeft betrokken. Dit veranderde in 1975, nadat Gaskins drie mensen had vermoord waarvan het busje op de snelweg was afgebroken. Gaskins had hulp nodig om ze kwijt te raken en riep de hulp in van ex-gevangene Walter Neely. Neely reed het busje naar de garage van Gaskins en Gaskins schilderde het opnieuw zodat hij het kon verkopen.

In datzelfde jaar werd Gaskins $ 1500 betaald om Silas Yates, een rijke boer uit de provincie Florence, te vermoorden. Suzanne Kipper, een boze ex-vriendin, huurde Gaskins in voor de klus. John Powell en John Owens behandelden alle correspondentie tussen Kipper en Gaskins om de moord te regelen. Diane Neely, de vrouw van Walter, beweerde autoproblemen te hebben om Yates op 12 februari uit zijn huis te lokken. Gaskins heeft Yates vervolgens ontvoerd en vermoord terwijl Powell en Owens toekeken, waarna de drie zijn lichaam begraven.

Kort daarna probeerden Neely en haar vriend, ex-gevangene Avery Howard, Gaskins te chanteren voor $ 5.000 aan hush-geld. Gaskins gooide ze snel weg toen ze hem ontmoetten voor de uitbetaling. In de tussentijd was Gaskins druk bezig met het doden en martelen van andere mensen die hij kende, waaronder een 13-jarige Kim Ghelkins, die hem seksueel afwees.

Niet wetende de toorn van Gaskins, twee locals, Johnny Knight en Dennis Bellamy. beroofde de reparatiewerkplaats van Gaskins en werden uiteindelijk vermoord en begraven bij andere inwoners die Gaskins had vermoord. Opnieuw riep hij Neely om hulp om ze te begraven. Gaskins geloofde duidelijk dat Neely een vertrouwde vriend was, wijzend op de graven van andere locals die hij daar had vermoord en begraven.

Keerpunt

Ondertussen leidde het onderzoek naar de verdwijning van Kim Ghelkins tot leads die allemaal op Gaskins wezen. Gewapend met een huiszoekingsbevel gingen de autoriteiten door het appartement van Gaskins en ontdekte kleding die door Ghelkins werd gedragen. Hij werd aangeklaagd voor zijn bijdrage aan de delinquentie van een minderjarige en bleef in de gevangenis in afwachting van zijn proces.

Met Gaskins weggestopt in de gevangenis en niet in staat om Neely te beïnvloeden, verhoogde de politie de druk op hem. Het werkte. Tijdens een verhoor ging Neely kapot en leidde de politie naar de privébegraafplaats van Gaskins op land dat hij in Prospect bezat. De politie heeft de lichamen van acht van zijn slachtoffers ontdekt, waaronder Howard, Neely, Knight, Bellamy, Dempsey en haar kind. Op 27 april 1976 werden Gaskins en Neely beschuldigd van acht tellingen van moord. De pogingen van Gaskins om te verschijnen als een onschuldig slachtoffer mislukten en op 24 mei vond een jury hem schuldig aan het vermoorden van Bellamy. Hij kreeg een doodvonnis. Hij bekende later de zeven extra moorden.

Doodstraf

In november 1976 werd zijn straf omgezet in zeven opeenvolgende levensduren nadat het Amerikaanse Hooggerechtshof de doodstraf van South Carolina ongrondwettelijk oordeelde. De komende jaren genoot Gaskins een grandioze behandeling van andere gevangenen vanwege zijn reputatie als een meedogenloze moordenaar.

De doodstraf werd in 1978 hersteld in South Carolina. Dit betekende weinig voor Gaskins totdat hij schuldig werd bevonden aan het vermoorden van Rudolph Tyner, een medegevangene in de dodencel voor het vermoorden van een ouder echtpaar, Bill en Myrtle Moon. De zoon van Myrtle Moon heeft Gaskins ingehuurd om Tyner te vermoorden, en na verschillende mislukte pogingen slaagde Gaskins erin hem op te blazen met een radio die hij met explosieven had opgetuigd. Nu nagesynchroniseerd de "gemeenste man in Amerika" Gaskins kreeg opnieuw de doodstraf.

In een poging om uit de elektrische stoel te blijven, bekende Gaskins meer moorden. Als zijn beweringen waar waren geweest, zou het hem de ergste moordenaar in de geschiedenis van South Carolina hebben gemaakt. Hij gaf toe dat hij Peggy Cuttino (13) had vermoord, de dochter van een prominente familie in South Carolina. William Pierce was al veroordeeld voor de misdaad en veroordeeld tot leven in de gevangenis. Autoriteiten waren niet in staat om de details van de bekentenis van Gaskins te onderbouwen en verwierpen het, bewerend dat hij het deed om media-aandacht te trekken.

Gedurende de laatste maanden van zijn leven werkte Gaskins met auteur Wilton Earle aan zijn boek 'Final Truth', waarin hij zijn memoires dicteerde in een bandrecorder. In het boek, dat in 1993 werd gepubliceerd. Gaskins vertelt over de moorden en zijn gevoel dat er iets 'hinderlijks' in hem is. Naarmate zijn executiedatum naderde, werd hij filosofischer over zijn leven, waarom hij had vermoord en zijn date met de dood.

Dag van uitvoering

Voor iemand die gewillig het leven van anderen negeerde, vocht Gaskins hard om de elektrische stoel te ontwijken. Op de dag dat hij zou sterven, sneed hij zijn polsen door in een poging de uitvoering uit te stellen. In tegenstelling tot zijn ontsnapping aan de dood in 1976, toen zijn straf werd omgezet in leven in de gevangenis, werd Gaskins gehecht en op de stoel geplaatst zoals gepland. Hij werd dood verklaard door elektrocutie om 1:05 uur op 6 september 1991.

Het zal waarschijnlijk nooit bekend worden of de herinneringen van Gaskins in "Final Truth" waarheidsgetrouw waren of verzonnen op basis van zijn wens om bekend te staan ​​als een van de meest productieve seriemoordenaars in de Amerikaanse geschiedenis, niet alleen als een kleine man. Hij beweerde meer dan 100 mensen te hebben vermoord, hoewel hij nooit bewijs heeft aangeboden of informatie heeft verstrekt over waar veel van de lichamen waren.