Seriemoordenaar Koppel Ray en Faye Copeland

Ray en Faye Copeland lust voor moord kwamen met hun pensioenjaren. Waarom dit echtpaar, beiden in de jaren 70, van liefhebbende grootouders ging naar seriemoordenaars, die de kleding van hun slachtoffers gebruikten om winterquilts te maken om zich onder te nestelen, is zowel morbide als verwarrend. Hier is hun verhaal.

Ray Copeland

Het gezin van Ray Copeland werd in 1914 in Oklahoma geboren en bracht nooit veel tijd op dezelfde plek door. Toen hij een kind was, was zijn gezin constant in beweging, op zoek naar werk. De situatie verslechterde tijdens de depressie en Copeland stopte met school en begon te schreeuwen om geld.

Niet tevreden met het verdienen van magere lonen, raakte hij betrokken bij het oplichten van mensen uit bezit en geld. In 1939 werd Copeland schuldig bevonden aan het stelen van vee en het controleren van vervalsing. Hij werd veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf.

Faye Wilson Copeland

Copeland ontmoette Faye Wilson niet lang nadat hij in 1940 uit de gevangenis werd vrijgelaten. Ze hadden een korte verkering, trouwden en kregen de een na de ander kinderen. Met verschillende extra monden om te voeden, keerde Copeland snel terug naar het stelen van veeboeren. Hoewel dit misschien zijn gekozen beroep was, was hij er niet erg goed in. Hij werd constant gearresteerd en deed verschillende stints in de gevangenis.

Zijn zwendel was niet erg glad. Hij kocht vee op veilingen, schreef frauduleuze cheques uit, verkocht het vee en probeerde de stad te verlaten voordat de veilingmeesters te horen kregen dat de cheques slecht waren. Als hij de stad niet op tijd zou verlaten, zou hij beloven de cheques goed te maken, maar nooit doorgaan,

Na verloop van tijd werd het hem verboden vee te kopen en verkopen. Hij had een zwendel nodig waarmee hij ondanks het verbod kon opereren, waar hij van kon profiteren, en waarvan de politie hem niet kon achterhalen. Het kostte hem 40 jaar om er een te bedenken.

Copeland begon zwervers en zwervers in te huren om op zijn boerderij te werken. Hij zette rekeningen voor hen op en stuurde hen vervolgens om vee te kopen met slechte controles van hun rekeningen. Copeland verkocht vervolgens het vee en de drifters zouden worden afgeschoten en op weg worden gestuurd. Dit hield de politie een tijdje van zijn rug, maar na verloop van tijd werd hij gepakt en keerde hij terug naar de gevangenis. Toen hij uitstapte, ging hij terug naar dezelfde zwendel, maar deze keer zorgde hij ervoor dat de ingehuurde hulp nooit zou worden gepakt, of zelfs van.

Het Copeland-onderzoek

In oktober 1989 ontving de politie van Missouri een tip dat een menselijke schedel en botten konden worden gevonden op landbouwgrond die eigendom is van een ouder echtpaar, Ray en Faye Copeland. De laatst bekende stint van Ray Copeland met de wet betrof een veeteelt, dus toen de politie Ray in zijn boerderij ondervroeg over de zwendel, zochten de autoriteiten het pand. Het duurde niet lang voordat ze vijf ontbindende lichamen vonden begraven in ondiepe graven rond de boerderij.

Het autopsierapport stelde vast dat elke man van dichtbij in het hoofd was geschoten. Een register, met namen van de voorbijgaande boerenknechten die voor de Copelands hadden gewerkt, hielp de politie de lichamen te identificeren. Twaalf van de namen, inclusief de vijf gevonden slachtoffers, hadden een ruwe 'X' in het handschrift van Faye, gemarkeerd naast elke naam.

Meer verontrustend bewijs

Autoriteiten vonden een .22-kaliber Marlin-schietgeweer in het huis van Copeland, waarvan de ballistische tests hetzelfde wapen bleken te zijn als het wapen dat bij de moorden werd gebruikt. Het meest verontrustende bewijsmateriaal, afgezien van de verspreide botten en het geweer, was een handgemaakte quilt die Faye Copeland maakte uit de kleding van het dode slachtoffer. De Copeland's werden snel beschuldigd van vijf moorden, geïdentificeerd als Paul Jason Cowart, John W Freeman, Jimmie Dale Harvey, Wayne Warner en Dennis Murphy.

Faye stond erop niets te weten over moorden

Faye Copeland beweerde niets te weten over de moorden en bleef bij haar verhaal, zelfs nadat haar een deal was aangeboden om haar aanklacht wegens moord te veranderen in samenzwering om moord te plegen in ruil voor informatie over de resterende zeven vermiste mannen die in haar register waren opgenomen. Hoewel een samenzwering ten laste zou hebben betekend dat ze minder dan een jaar in de gevangenis had doorgebracht, vergeleken met de mogelijkheid om de doodstraf te krijgen, bleef Faye volhouden dat ze niets van de moorden wist.

Ray probeert een krankzinnig pleidooi

Ray probeerde eerst te pleiten voor krankzinnigheid, maar gaf uiteindelijk op en probeerde een pleidooiovereenkomst met officieren van justitie uit te werken. De autoriteiten waren niet bereid om mee te gaan en de aanklachten van de eerste graad bleven intact.

Tijdens het proces van Faye Copeland probeerde haar advocaat te bewijzen dat Faye een ander slachtoffer van Ray was en dat ze leed aan het Battered Women Syndrome. Er was weinig twijfel dat Faye inderdaad een gehavende vrouw was geweest, maar dat was niet genoeg voor de jury om haar koude moorddadige acties te verontschuldigen. De jury vond Faye Copeland schuldig aan moord en werd ter dood veroordeeld door een dodelijke injectie. Kort daarna werd Ray ook schuldig bevonden en ter dood veroordeeld.

Het oudste ter dood veroordeelde paar

De Copelands maakten hun stempel in de geschiedenis omdat ze het oudste paar waren dat ter dood werd veroordeeld, maar geen van beide werd geëxecuteerd. Ray stierf in 1993 in de dodencel. De straf van Faye werd omgezet in leven in de gevangenis. In 2002 werd Faye barmhartig vrijgelaten uit de gevangenis vanwege haar achteruitgaande gezondheid en stierf ze in een verpleegtehuis in december 2003, op 83-jarige leeftijd.

^Bron

^{The Copeland Killings door T. Miller}