Tweede Battle of Bull Run

De Second Battle of Bull Run (ook de Second Manassas, Groveton, Gainesville en Brawner's Farm genoemd) vond plaats tijdens het tweede jaar van de Amerikaanse burgeroorlog. Het was een grote ramp voor de strijdkrachten van de Unie en een keerpunt in zowel strategie als leiderschap voor het Noorden in de poging om de oorlog tot een einde te brengen.

De tweedaagse brutale strijd, die eind augustus 1862 nabij Manassas, Virginia werd gevoerd, was een van de bloedigste van het conflict. In totaal waren er 22.180 slachtoffers, met 13.830 van die soldaten van de Unie.

Achtergrond

De eerste Battle of the Bull Run vond 13 maanden eerder plaats toen beide partijen glorieus ten strijde trokken om hun afzonderlijke ideeën over wat de ideale Verenigde Staten zouden moeten zijn. De meeste mensen geloofden dat het slechts één grote beslissende strijd zou kosten om hun verschillen op te lossen. Maar het noorden verloor de eerste Bull Run-strijd en tegen augustus 1862 was de oorlog een meedogenloos brutale aangelegenheid geworden.

In het voorjaar van 1862 voerde generaal-majoor George McClellan de Peninsula Campaign uit om de Zuidelijke hoofdstad in Richmond te heroveren, in een slopende reeks veldslagen die uitmondden in de Battle of Seven Pines. Het was een gedeeltelijke overwinning van de Unie, maar de opkomst van de geconfedereerde Robert E. Lee als een militaire leider in die strijd zou het noorden veel kosten.

Leiderschapsverandering

Majoor generaal John Pope werd in juni 1862 door Lincoln aangesteld om het leger van Virginia te leiden als vervanging voor McClellan. Paus was veel agressiever dan McClellan, maar werd over het algemeen veracht door zijn hoofdcommandanten, die hem technisch allemaal overtroffen. Ten tijde van de tweede Manassas had het nieuwe leger van Paus drie korpsen van 51.000 man, geleid door majoor generaal Franz Sigel, majoor generaal Nathaniel Banks en majoor generaal Irvin McDowell. Uiteindelijk zouden nog eens 24.000 mannen lid worden van delen van drie korpsen van McClellan's Army of the Potomac, geleid door majoor Gen. Jesse Reno.

Verbonden generaal Robert E. Lee was ook nieuw in het leiderschap: zijn militaire ster rees op in Richmond. Maar in tegenstelling tot paus was Lee een bekwaam tacticus en bewonderd en gerespecteerd door zijn mannen. In de aanloop naar de Second Bull Run-strijd zag Lee dat de troepen van de Unie nog verdeeld waren en zag hij een mogelijkheid om Paus te vernietigen voordat hij naar het zuiden ging om McClellan te voltooien. Het leger van Noord-Virginia was georganiseerd in twee vleugels van 55.000 man, onder bevel van majoor generaal James Longstreet en majoor generaal Thomas "Stonewall" Jackson. 

Een nieuwe strategie voor het noorden

Een van de elementen die zeker tot de felheid van de strijd heeft geleid, was de strategiewijziging vanuit het noorden. Het oorspronkelijke beleid van president Abraham Lincoln liet zuidelijke niet-strijders die gevangen waren genomen, terug naar hun boerderijen en ontsnapten aan de kosten van oorlog. Maar het beleid faalde jammerlijk. Niet-strijders bleven het Zuiden op steeds toenemende manieren ondersteunen, als leveranciers voor voedsel en onderdak, als spionnen van de strijdkrachten van de Unie en als deelnemers aan guerrillaoorlogvoering.

Lincoln droeg paus en andere generaals op om de burgerbevolking onder druk te zetten door een aantal ontberingen van oorlog met zich mee te brengen. In het bijzonder beval Paus zware straffen voor guerrillaaanvallen, en sommigen in het leger van Paus interpreteerden dit als "plunderen en stelen". Dat maakte Robert E. Lee woedend.

In juli 1862 liet paus zijn mannen concentreren op het gerechtsgebouw van Culpeper aan de Orange and Alexandria Railroad, ongeveer 30 mijl ten noorden van Gordonsville tussen de rivieren Rappahannock en Rapidan. Lee stuurde Jackson en de linkervleugel naar het noorden naar Gordonsville om Pope te ontmoeten. Op 9 augustus versloeg Jackson het korps van Banks op Cedar Mountain, en tegen 13 augustus verhuisde Lee ook Longstreet naar het noorden. 

Tijdlijn van belangrijke gebeurtenissen

22-25 augustus: Verschillende aarzelende schermutselingen vonden plaats over en langs de Rappahannock-rivier. McClellan's troepen begonnen zich bij paus aan te sluiten en Lee stuurde majoor Gen. J.E.B. Stuarts cavaleriedivisie rond naar de rechterflank van de Unie.

26 augustus: Naar het noorden marcherend, greep Jackson het bevoorradingsdepot van Paus in het bos bij Groveton en sloeg vervolgens aan bij het Bristoe Station van Orange & Alexandria Railroad.

27 augustus: Jackson veroverde en vernietigde het enorme bevoorradingsdepot van de Unie bij Manassas Junction, waardoor Pope zich terugtrok uit de Rappahannock. Jackson leidde de New Jersey Brigade in de buurt van Bull Run Bridge en er werd opnieuw een gevecht uitgevochten op Kettle Run, met 600 slachtoffers tot gevolg. Gedurende de nacht verplaatste Jackson zijn mannen naar het eerste Bull Run-slagveld.

28 augustus: Om 18.30 uur beval Jackson zijn troepen een Union-kolom aan te vallen terwijl deze langs de Warrenton Turnpike marcheerde. De strijd vond plaats op Brawner Farm, waar het duurde tot het donker was. Beide leden zware verliezen. Paus interpreteerde de strijd verkeerd als een terugtocht en beval zijn mannen Jackson's mannen in de val te lokken.

29 augustus: Om 7 uur 's ochtends stuurde paus een groep mannen tegen een zuidelijke positie ten noorden van de turnpike in een reeks ongecoördineerde en grotendeels mislukte aanvallen. Hij stuurde tegenstrijdige instructies om dit te doen aan zijn commandanten, inclusief majoor generaal John Fitz Porter, die ervoor koos om hen niet te volgen. Tegen de middag bereikten de Zuidelijke troepen van Longstreet het slagveld en zetten rechts van Jackson in, overlappend met de linkerzijde van de Unie. Paus bleef de activiteiten verkeerd interpreteren en ontving pas in het donker nieuws over de aankomst van Longstreet.

30 augustus: De ochtend was stil - beide partijen namen de tijd om met hun luitenanten te overleggen. Tegen de middag bleef paus ten onrechte aannemen dat de Zuidelijken vertrokken en begon hij een massale aanval te plannen om hen te "achtervolgen". Maar Lee was nergens heen gegaan, en de commandanten van de paus wisten dat. Slechts een van zijn vleugels rende met hem mee. Lee en Longstreet gingen met 25.000 man vooruit tegen de linkerflank van de Unie. Het noorden werd afgestoten en paus werd geconfronteerd met een ramp. Wat de dood of gevangenneming van Paus voorkwam, was een heldhaftige stand op Chinn Ridge en Henry House Hill, die het zuiden afleidde en genoeg tijd kocht voor Pope om zich rond 8:00 uur over Bull Run terug te trekken richting Washington..

Nasleep

De vernederende nederlaag van het Noorden bij de tweede Bull Run omvatte 1.716 doden, 8.215 gewonden en 3.893 vermisten uit het Noorden, in totaal 13.824 alleen van het leger van de paus. Lee leed 1.305 gedood en 7.048 gewonden. Paus beschuldigde zijn nederlaag van een samenzwering van zijn officieren voor het niet deelnemen aan de aanval op Longstreet, en krijgsgevangen Porter voor ongehoorzaamheid. Porter werd veroordeeld in 1863 maar vrijgesproken in 1878.

De tweede Battle of Bull Run stond in schril contrast met de eerste. Het duurde twee dagen van brute, bloedige strijd, het was de ergste die de oorlog tot nu toe had gezien. Voor de Confederatie was de overwinning de top van hun naar het noorden snellende beweging, die hun eerste invasie begon toen Lee op 3 september de Potomac-rivier in Maryland bereikte. Voor de Unie was het een verwoestende nederlaag, die het noorden in een depressie bracht werd alleen verholpen door de snelle mobilisatie die nodig was om de invasie van Maryland af te weren.

De Second Manassas is een onderzoek naar de kwalen die het bevel van de Unie in Virginia doordrongen voordat de Amerikaanse Grant werd gekozen om het leger te leiden. De brandgevaarlijke persoonlijkheid en het beleid van de paus zorgden voor een diepe kloof onder zijn officieren, het Congres en het Noorden. Hij werd op 12 september 1862 van zijn bevel ontheven en Lincoln verhuisde hem naar Minnesota om deel te nemen aan de Dakota Wars met de Sioux.

bronnen

• Hennessy, John J. Keer terug naar Bull Run: The Campaign and Battle of Second Manassas. Norman: University of Oklahoma Press, 1993. Afdrukken.
• Luebke, Peter C. "Tweede Manassas-campagne." Encyclopedie Virginia. Virginia Foundation for the Humanities 2011. Web. Bezocht op 13 april 2018.
• Tompkins, Gilbert. "De ongelukkige rechtervleugel." The North American Review 167.504 (1898): 639-40. Afdrukken.
• Wert, Jeffry. "Tweede slag om Manassas: generaal-majoor John Pope was geen partij voor Robert E. Lee." History.net. 1997 [2006]. Web. Bezocht op 13 april 2018.
• Zimm, John. "Deze slechte rebellie: Wisconsin Civil War Soldiers Write Home." The Wisconsin Magazine of History 96.2 (2012): 24-27. Afdrukken.