Sara Teasdale toont je de sterren met woorden

Dit gedicht van Sara Teasdale is een ontroerend en fascinerend gedicht dat de schoonheid van sterren aan de hemel beschrijft. Sara Teasdale, een Pulitzer Prize-winnaar voor haar collectie Liefdesliedjes, stond bekend om haar lyrische bekwaamheid, vooral in haar andere composities zoals Helen van Troje en andere gedichten, en Rivieren naar de zee.

Sara Teasdale had een griezelige manier met metaforen. De uitdrukking "kruidig ​​en stil" roept andere beelden op in de geest van de lezer, in tegenstelling tot de "witte en topaas" die de glinsterende schittering van de sterren aan de hemel beschrijven.

Sara Teasdale

Sara Teasdale werd geboren in 1884. Na een beschut leven te hebben geleefd, in een vroom gezin, werd Sara voor het eerst blootgesteld aan de gedichten van Christina Rossetti die een diepe indruk achterlieten in de geest van de jonge dichteres. Andere dichters zoals A.E. Housman en Agnes Mary Frances Robinson inspireerden haar ook.

Hoewel Sara Teasdale een coconed leven had, ver weg van de ontberingen van gewone mensen, vond ze het moeilijk om de simplistische schoonheid van het leven te waarderen. Om nog meer ellende te geven, mislukte haar huwelijk met Ernst B. Filsinger en ze vroeg later een scheiding aan. Haar falende gezondheid en eenzaamheid na scheiding maakten haar een kluizenaar. Sara Teasdale heeft een fysiek en emotioneel turbulente levensfase doorgemaakt en besloot het leven op te geven. Ze pleegde zelfmoord door een overdosis drugs in 1933.

Sara Teasdale gedichten waren vol emotie

Het gedicht van Sara Teasdale ging over liefde. Haar poëzie was suggestief, vol expressie en emotie. Misschien was dit haar manier om haar gevoelens via woorden te kanaliseren. Haar poëzie is rijk aan lyrische melodie, puur in emotie en eerlijk in overtuiging. Hoewel veel critici van mening waren dat de gedichten van Sara Teasdale een naïeve meisjesachtige kwaliteit hadden, werd ze een populaire dichter vanwege haar oprechte uitdrukking van schoonheid. 

Stars

Alleen in de nacht
Op een donkere heuvel
Met dennen om me heen
Pittig en toch,
En een hemel vol sterren
Over mijn hoofd,
Wit en topaas
En mistig rood;
Ontelbare kloppen
Harten van vuur
Dat eonen
Kan niet ergeren of vermoeid raken;
Boven de koepel van de hemel
Als een grote heuvel,
Ik zie ze marcheren
Statig en stil,
En ik weet dat ik
Ben vereerd te zijn
Getuige
Van zoveel majesteit.

Het zal me niet schelen

Een ander gedicht dat Sara Teasdale erg populair maakt, is het gedicht Het zal me niet schelen. Dit gedicht staat in schril contrast met haar met liefde gevulde, romantisch geneigde gedichten die over schoonheid praten. In dit gedicht maakt Sara Teasdale er een punt van om haar bitterheid uit te drukken voor haar ongelukkige leven. Ze zegt dat het haar na haar dood niet uitmaakt of haar geliefden rouwden. Het gedicht laat alleen zien hoeveel ze verlangt om bemind te worden en hoe gekwetst ze is door het gebrek aan genegenheid jegens haar. Ze wenst op de een of andere manier dat haar dood een sterke straf zou zijn voor iedereen die ze heeft achtergelaten. Haar laatste bundel met een adellijke titel Vreemde overwinning werd gepubliceerd na haar dood.

Sara Teasdale blonk uit in haar metaforen en levendige beelden. Je kunt je het tafereel voorstellen, terwijl ze het door haar gedichten portretteert. Haar hartverscheurende verklaring van verlaten liefde raakt je vanwege haar sentimentaliteit. Hier is het gedicht Het zal me niet schelen, geschreven door Sara Teasdale.

Het zal me niet schelen

Als ik dood ben en helder over me ben april
Schudt haar met regen doordrenkte haar uit,
Hoewel je met gebroken hart boven me zult leunen,
Het kan me niet schelen.
Ik zal vrede hebben, want groene bomen zijn vredig
Wanneer regen de boeg naar beneden buigt;
En ik zal stiller en koelhartiger zijn
Dan ben je nu.