Romantiek en het bovennatuurlijke in Edgar Allan Poe's Ligeia

Hoewel de beweging meer dan 130 jaar geleden begon, proberen lezers vandaag de dag nog steeds het zeer complexe genre te definiëren dat bekend staat als de Amerikaanse romantiek. Het is een uitdaging om de betekenis van de literaire periode te begrijpen. Romantiek in Amerika bestond uit verschillende gemeenschappelijke thema's die eerdere ideeën over literatuur, kunst en filosofie in twijfel trokken. Deze functie bespreekt "Ligeia" van Edgar Allan Poe (1838) om aan te tonen hoe een schrijver bovennatuurlijke thema's gebruikt dan de meer traditionele, klassieke thema's van de 18e eeuw.

Ligeia's ongebruikelijke schoonheid

Niet alleen vertegenwoordigt de ongewone schoonheid van Ligeia een terugkerend thema in het hele verhaal, maar de tekst portretteert Poe's methode om het 'gewone', een veel voorkomend thema in eerdere literatuur te verwerpen, terwijl het toch de ideeën van de romantiek promoot. Een voorbeeld hiervan is hoe Poe herhaaldelijk aangeeft hoe gebreken in het klassieke uiterlijk van Rowena, 'de blonde, de blauwe ogen', door haar te vergelijken met Ligeia wiens 'kenmerken niet van die normale vorm waren die we valselijk hebben gezien geleerd om te aanbidden in de klassieke werken van de heidenen. " Poe legt door de verteller uit hoe verhevener en betekenisvoller de schoonheid van Ligeia is, specifiek omdat ze meer natuurlijke kenmerken vertoont in plaats van de klassieke kenmerken. Poe verwerpt duidelijk klassieke schoonheid door Rowena te doden en Ligeia, de heldin en de personificatie van romantische schoonheid, door te laten leven door Rowena's lichaam.

De verteller beschrijft zijn mooie echtgenote bijna als een geest: "Ze kwam en vertrok als een schaduw." Hij denkt ook dat haar schoonheid, meer specifiek haar ogen, een 'vreemd mysterie' is. Haar ogen laten haar onwerkelijk of bovenmenselijk lijken vanwege haar grote "expressieve" ogen die de verteller niet kan verklaren, behalve dat ze "veel groter zijn dan de gewone ogen van ons eigen ras". De afwijzing van de klassieke waarden en de verwelkoming van het bovennatuurlijke door ongewone, mysterieuze schoonheid duidt op Poe's voorkeur voor romantische thema's, vooral omdat de verteller haar ogen en stem verder omschrijft als "wat me tegelijkertijd zo verrukte en verbijsterde - door de bijna magische melodie , modulatie, onderscheidbaarheid en kalmte van haar zachte stem. " In deze verklaring maakt Ligeia de verteller bijna bang vanwege haar "groteske" en bovennatuurlijke eigenschappen. Hij kan niet uitleggen wat hij ziet, maar in de romantiek hebben de schrijvers vaak het rationele weggegooid en vervangen door het onregelmatige en onverklaarbare.

Wanneer hebben we elkaar ontmoet?

Een andere tegenspraak van de relatie van de verteller met Ligeia is hoe hij niet kan verklaren hoe hij haar kent, of wanneer en waar ze elkaar hebben ontmoet. "Ik kan me voor mijn ziel niet herinneren hoe, wanneer of zelfs precies waar ik voor het eerst kennis maakte met de dame Ligeia." Waarom heeft Ligeia zijn herinnering weggenomen? Bedenk hoe ongewoon deze aflevering is, omdat de meeste mensen zich de kleinste details kunnen herinneren van het ontmoeten van hun ware liefde. Het lijkt erop dat ze bijna controle over hem heeft. Dan toont haar liefde voor hem meer romantische thema's van het bovennatuurlijke omdat ze terugkeert uit de dood door Rowena.

Vaak probeerde de romantische literatuur zich los te koppelen van literaire stijlen uit het verleden door een thema toe te voegen van ongebruikelijke afstand tot tijd en ruimte. De identiteit van Ligeia heeft bijvoorbeeld geen duidelijk begin of einde. Dit feit demonstreert duidelijk een ander voorbeeld van deze buitensporige, onregelmatige en onverklaarbare schrijfstijl die vaak in de Romantiek wordt aangetroffen. We weten nooit hoe de verteller Ligeia ontmoet, waar ze was nadat ze stierf, of hoe ze in staat is zichzelf op te wekken via een andere vrouw. Dit alles is in strikte strijd met de literatuur over restauratie en een afwijzing van filosofieën uit de 18e eeuw. Door wat 18e-eeuwse schrijvers bestempeld als passende thema's uit te dagen, schrijft Poe "Ligeia" om zijn geloof in romantiektheorieën en ideeën te promoten. Zijn originaliteit, met name het gebruik van het bovennatuurlijke, is een consistent voorbeeld van de innovatie die in de romantische literatuur wordt geprojecteerd.