Romeinse wegen

De Romeinen creëerden een netwerk van wegen door het hele rijk. Aanvankelijk waren ze gebouwd om troepen van en naar probleemlocaties te verplaatsen. Ze werden ook gebruikt voor snelle communicatie en voorgemotoriseerd reizen. Romeinse wegen, specifiek viae, waren de aderen en slagaders van het Romeinse militaire systeem. Via deze snelwegen konden legers over het rijk marcheren van de Eufraat naar de Atlantische Oceaan.

Ze zeggen: "Alle wegen leiden naar Rome." Het idee komt waarschijnlijk van de zogenaamde "Golden Milestone" (Milliarium Aureum), een markering in het Forum Romanum met een lijst van de wegen die door het rijk leiden en hun afstanden tot de mijlpaal.

Appian Way

De meest beroemde Romeinse weg is de Appian Way (Via Appia) tussen Rome en Capua, gebouwd door de censor Appius Claudius (later bekend als Ap. Claudius Caecus 'blind') in 312 v.Chr., plaats van de moord op zijn afstammeling Clodius Pulcher. Enkele jaren vóór de (vrijwel) bendeoorlogvoering die leidde tot de dood van Clodius, was de weg de plaats van de kruisiging van de volgelingen van Spartacus toen de gecombineerde strijdkrachten van Crassus en Pompeius eindelijk een einde maakten aan de slavenopstand.

Via Flaminia

In Noord-Italië maakte de censor Flaminius regelingen voor een andere weg, de Via Flaminia (naar Ariminum), in 220 voor Christus. nadat de Gallische stammen zich hadden overgegeven aan Rome.

Wegen in de provincies

Naarmate Rome zich uitbreidde, bouwde het vele wegen in de provincies voor militaire en administratieve doeleinden. De eerste wegen in Klein-Azië werden gebouwd in 129 v.Chr. toen Rome Pergamum erfde.

De stad Constantinopel lag aan het einde van de weg die bekend staat als de Egnatian Way (Via Egnatia [Ἐγνατία Ὁδός]) De weg, gebouwd in de tweede eeuw voor Christus, ging door de provincies Illyricum, Macedonië en Thracië, beginnend bij de Adriatische Zee in de stad Dyrrachium. Het werd gebouwd in opdracht van Gnaeus Egnatius, proconsul van Macedonië.

Romeinse wegmarkeringen

Mijlpalen op de wegen geven de datum van constructie. Tijdens het rijk werd de naam van de keizer opgenomen. Sommigen zouden voor mens en paard een plek voor water hebben voorzien. Hun doel was om mijlen te tonen, dus ze konden afstand in Romeinse mijlen tot belangrijke plaatsen of het eindpunt van de specifieke weg omvatten.

De wegen hadden geen funderingslaag. Stenen werden direct op de bovengrond gelegd. Waar het pad steil was, werden stappen gemaakt. Er waren verschillende paden voor voertuigen en voor voetgangersverkeer.

bronnen

• Colin M. Wells, Roger Wilson, David H. French, A. Trevor Hodge, Stephen L. Dyson, David F. Graf "Roman Empire" The Oxford Companion to Archaeology. Brian M. Fagan, ed., Oxford University Press 1996
• "Etruskische en Romeinse wegen in Zuid-Etrurië," door J. B. Ward Perkins. Het Journal of Roman Studies, Vol. 47, nr. 1/2. (1957), pp. 139-143.

•  Een geschiedenis van Rome tot de dood van Caesar, door Walter Wybergh How, Henry Devenish Leigh; Longmans, Green en Co., 1896.