Citeren uit contextfout

De misvatting om iets uit de context te citeren wordt vaak opgenomen in de Fallacy of Accent, en het is waar dat er sterke parallellen zijn. Aristoteles 'oorspronkelijke Fallacy of Accent verwees echter alleen om het accent op lettergrepen in woorden te verleggen, en het is al uitgerekt in moderne discussies over drogredenen om het accent tussen woorden binnen een zin op te nemen. Misschien is het een beetje ver gaan om het verder uit te breiden met verschuivende nadruk op hele passages. Om die reden krijgt het concept "citeren uit context" een eigen sectie.

Wat betekent het om iemand uit zijn context te citeren? Ten slotte, elk citaat sluit noodzakelijkerwijs grote delen van het oorspronkelijke materiaal uit en is dus een "uit context" citaat. Wat dit tot een misvatting maakt, is het nemen van een selectief citaat dat de oorspronkelijk bedoelde betekenis vervormt, wijzigt of zelfs omkeert. Dit kan per ongeluk of opzettelijk worden gedaan.

Voorbeelden en discussie Citeren uit context

Een goed voorbeeld wordt al aangegeven in de discussie over de Fallacy of Accent: ironie. Een bewering die ironisch bedoeld is, kan verkeerd worden opgevat in schriftelijke vorm omdat veel ironie wordt gecommuniceerd door de nadruk wanneer deze wordt uitgesproken. Soms wordt die ironie echter duidelijker gecommuniceerd door de toevoeging van meer materiaal. Bijvoorbeeld:

1. Dit is het beste stuk dat ik het hele jaar heb gezien! Natuurlijk is dit het enige stuk dat ik het hele jaar heb gezien.
2. Dit was een fantastische film, zolang je niet op zoek bent naar plot- of karakterontwikkeling.

In beide beoordelingen begin je met een ironische observatie die wordt gevolgd door een verklaring die aangeeft dat het voorgaande eerder ironisch dan letterlijk bedoeld was. Dit kan een gevaarlijke tactiek zijn voor reviewers om te gebruiken omdat gewetenloze promotors dit kunnen doen:

3. John Smith noemt dit "het beste stuk dat ik het hele jaar heb gezien!"
4. "... een fantastische film ..." - Sandy Jones, Daily Herald.

In beide gevallen is een passage uit het oorspronkelijke materiaal uit de context gehaald en daarmee een betekenis gegeven die precies het tegenovergestelde is van wat was bedoeld. Omdat deze passages worden gebruikt in het impliciete argument dat anderen het stuk of de film zouden moeten zien, kwalificeren ze zich als drogredenen en zijn ze niet alleen onethisch.

Wat je hierboven ziet, maakt ook deel uit van een andere misvatting, het beroep op autoriteit, dat probeert je te overtuigen van de waarheid van de stelling door een beroep te doen op de mening van een of andere autoriteitsfiguur - meestal spreekt het echter hun werkelijke mening aan in plaats van een vervormde versie ervan. Het is niet ongewoon dat de Quotes Out Of Context-misvatting wordt gecombineerd met een beroep op autoriteit en wordt vaak aangetroffen in creationistische argumenten.

Hier is bijvoorbeeld een passage uit Charles Darwin, vaak geciteerd door creationisten:

5. Waarom zit dan niet elke geologische formatie en elke laag vol met dergelijke tussenliggende schakels? Geologie onthult zeker niet zo'n fijn afgestudeerde organische keten; en dit is misschien het meest voor de hand liggende en ernstige bezwaar dat tegen de theorie kan worden aangevoerd. Het ontstaan ​​van soorten (1859), hoofdstuk 10

Het is duidelijk dat de implicatie hier is dat Darwin aan zijn eigen theorie twijfelde en een probleem was tegengekomen dat hij niet kon oplossen. Maar laten we het citaat bekijken in de context van de twee zinnen die erop volgen:

6. Waarom zit dan niet elke geologische formatie en elke laag vol met dergelijke tussenliggende schakels? Geologie onthult zeker niet zo'n fijn afgestudeerde organische keten; en dit is misschien het meest voor de hand liggende en ernstige bezwaar dat tegen de theorie kan worden aangevoerd.
De verklaring ligt, zoals ik geloof, in de extreme imperfectie van het geologische dossier. In de eerste plaats moet altijd worden bedacht wat voor soort tussenvormen volgens de theorie vroeger moesten hebben bestaan ​​...

Het is nu duidelijk dat Darwin in plaats van twijfels te zaaien, gewoon een retorisch apparaat gebruikte om zijn eigen verklaringen te introduceren. Precies dezelfde tactiek is gebruikt met citaten van Darwin over de ontwikkeling van het oog.

Natuurlijk zijn dergelijke methoden niet beperkt tot alleen creationisten. Hier is een citaat van Thomas Henry Huxley gebruikt op alt.atheism door Rooster, ook bekend als Skeptic:

7. "Dit is ... alles wat essentieel is voor het agnosticisme. Dat wat de agnostici ontkennen en afwijzen, als immoreel, is de tegenovergestelde leer, dat er stellingen zijn die mannen zouden moeten geloven, zonder logisch bevredigend bewijs; en die afwijzing zou moeten hechten aan het beroep van ongeloof in dergelijke onvoldoende ondersteunde stellingen.
De rechtvaardiging van het Agnostische principe ligt in het succes dat volgt op de toepassing ervan, hetzij op het gebied van de natuurlijke, hetzij op het gebied van de burgerlijke geschiedenis; en in het feit dat, wat deze onderwerpen betreft, geen enkele gezonde man denkt de geldigheid ervan te ontkennen. "

Het doel van dit citaat is om te proberen te beweren dat volgens Huxley alles wat "essentieel" is voor agnosticisme is te ontkennen dat er stellingen zijn die we moeten geloven, ook al hebben we geen logisch bevredigend bewijs. Dit citaat geeft echter de oorspronkelijke passage verkeerd weer: