Prometheus Fire Bringer en filantroop

De term filantroop is een perfecte term voor de grote titaan van de Griekse mythologie, Prometheus. Hij hield van ons. Hij heeft ons geholpen. Hij tartte de andere goden en leed voor ons. (Geen wonder dat hij er op het schilderij als Christus uitziet.) Lees wat de verhalen uit de Griekse mythologie ons vertellen over deze weldoener van de mensheid.

Prometheus is beroemd om een ​​paar schijnbaar niet-gerelateerde verhalen: (1) het geschenk van vuur aan de mensheid en (2) geketend aan een rots waar elke dag een adelaar zijn lever kwam opeten. Er is echter een verband dat laat zien waarom Prometheus, de vader van de Griekse Noach, de weldoener van de mensheid werd genoemd.

Gift of Fire to Mankind

Zeus stuurde de meeste Titanen naar Tartarus om hen te straffen voor het vechten tegen hem in de Titanomachy, maar sinds de tweede generatie Titan Prometheus niet had gekozen voor zijn tantes, ooms en broer Atlas, spaarde Zeus hem. Zeus gaf Prometheus vervolgens de taak om de mens uit water en aarde te vormen, wat Prometheus deed, maar in het proces werd men meer aan mensen dan Zeus had verwacht. Zeus deelde Prometheus 'gevoelens niet en wilde voorkomen dat mannen macht hebben, vooral niet boven vuur. Prometheus zorgde meer voor de mens dan voor de toorn van de steeds machtiger en autocratischere godenkoning, dus stal hij vuur uit de bliksem van Zeus, verborg het in een holle stengel van venkel en bracht het naar de mens. Prometheus stal ook vaardigheden van Hephaestus en Athena om aan de mens te geven.

Even terzijde, Prometheus en Hermes, beschouwd als bedriegergoden, hebben beide aanspraak op de gave van vuur. Hermes wordt gecrediteerd met het ontdekken hoe het te produceren.

Prometheus en de vorm van ritueel offer

De volgende fase in de carrière van Prometheus als weldoener van de mensheid kwam toen Zeus en hij de ceremoniële vormen voor dierenoffers ontwikkelden. De slimme Prometheus bedacht een zekere manier om de mens te helpen. Hij verdeelde de geslachte delen van dieren in twee pakketten. In één ervan was het ossenvlees en de ingewanden in de maagwand gewikkeld. In het andere pakket waren de ossenbotten gewikkeld in zijn eigen rijke vet. De ene zou naar de goden gaan en de andere naar de mensen die het offer brengen. Prometheus gaf Zeus de keuze tussen de twee, en Zeus nam de bedrieglijk rijkere verschijning aan: de vetomhulde, maar oneetbare botten.

De volgende keer dat iemand zegt "beoordeel een boek niet op zijn omslag", kan je geest afdwalen naar dit waarschuwende verhaal.

Als gevolg van de truc van Prometheus, voor altijd daarna, wanneer de mens aan de goden geofferd, zou hij in staat zijn om van het vlees te smullen, zolang hij de botten verbrandde als een offer voor de goden.

Zeus keert terug naar Prometheus

Zeus reageerde door degenen die Prometheus het meest liefhad, zijn broer en de mensen, pijn te doen.

Prometheus blijft Zeus trotseren

Prometheus was nog steeds niet onder de indruk van de macht van Zeus en bleef hem trotseren en weigerde hem te waarschuwen voor de gevaren van de nimf Thetis (toekomstige moeder van Achilles). Zeus had geprobeerd Prometheus te straffen via zijn geliefden, maar deze keer besloot hij hem directer te straffen. Hij beval Hephaestus (of Hermes) keten Prometheus naar de Kaukasus waar een arend / gier elke dag zijn altijd regenererende lever at. Dit is het onderwerp van de tragedie van Aeschylus Prometheus gebonden en veel schilderijen.

Uiteindelijk redde Hercules Prometheus en werden Zeus en de Titan verzoend.

Het menselijk ras en de grote vloed

Ondertussen had Prometheus de menselijke man genaamd Deucalion verwekt, een van het adellijke paar dat Zeus had gespaard toen hij de schepselen van de aarde door een overstroming liet vernietigen. Deucalion was getrouwd met zijn neef, de menselijke vrouw Pyrrha, dochter van Epimetheus en Pandora. Tijdens de vloed bleven Deucalion en Pyrrha veilig op een boot zoals de ark van Noach. Toen alle andere slechte mensen waren vernietigd, zorgde Zeus ervoor dat de wateren zich terugtrokken zodat Deucalion en Pyrrha op de berg Parnassus konden landen. Terwijl ze elkaar hadden voor gezelschap en ze nieuwe kinderen konden krijgen, waren ze eenzaam en zochten ze hulp bij het orakel van Themis. Op advies van het orakel gooiden ze stenen over hun schouders. Uit die gegooid door Deucalion kwamen mannen voort en uit die gegooid door Pyrrha kwamen vrouwen. Toen kregen ze hun eigen kind, een jongen die ze Hellen noemden en naar wie de Grieken Hellenen werden genoemd.