Profiel van William Rehnquist

President Richard M. Nixon benoemde William Rehnquist bij het Amerikaanse Hooggerechtshof in 1971. Vijftien jaar later noemde president Ronald Reagan hem als Chief Justice, een positie die hij bekleedde tot zijn dood in 2005. Gedurende de laatste elf jaar van zijn ambtstermijn volgens het Hof was er geen enkele wijziging in het rooster van negen rechters.

Vroege leven en carrière

Zijn ouders, geboren op 1 oktober 1924 in Milwaukee, Wisconsin, noemden hem William Donald. Hij zou later zijn middelste naam veranderen in Hubbs, een familienaam nadat een numeroloog de moeder van Rehnquist liet weten dat hij succesvoller zou zijn met de middelste initiaal van H. 

Rehnquist ging een kwartier naar het Kenyon College in Gambier, Ohio voordat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog bij de Amerikaanse luchtmacht kwam. Hoewel hij diende van 1943 tot 1946, zag Rehnquist geen gevechten. Hij werd toegewezen aan een meteorologieprogramma en was een tijd in Noord-Afrika gestationeerd als weerwaarnemer.

Nadat hij uit de luchtmacht was ontslagen, ging Rehnquist naar Stanford University, waar hij zowel een bachelor- als een mastergraad in politieke wetenschappen behaalde. Rehnquist ging toen naar de universiteit van Harvard waar hij een master in de overheid ontving voordat hij Stanford Law School volgde, waar hij in 1952 als eerste in zijn klas afstudeerde, terwijl Sandra Day O'Connor als derde in dezelfde klas afstudeerde.

Na zijn afstuderen aan de rechtenfaculteit werkte Rehnquist een jaar bij het Amerikaanse hooggerechtshof, Robert H. Jackson, als een van zijn advocaten. Als griffier schreef Rehnquist een zeer controversieel memorandum waarin de beslissing van het Hof in Plessy tegen Ferguson werd verdedigd. Plessy was mening als een mijlpaalzaak die werd beslist in 1896 en handhaafde de grondwettigheid van wetten aangenomen door staten die rassenscheiding in openbare voorzieningen vereisten onder de 'afzonderlijke maar gelijke' doctrine. In deze notitie werd Justice Jackson geadviseerd Plessy te handhaven bij de beslissing tegen Brown v. Board of Education waarin een unaniem hof Plessy ten val bracht. 

Van privépraktijk tot het Hooggerechtshof

Rehnquist werkte van 1953 tot 1968 in privé-praktijk in Phoenix voordat hij in 1968 terugkeerde naar Washington, D.C. waar hij werkte als assistent-procureur-generaal voor het Office of Legal Counsel totdat president Nixon hem als een geassocieerde hooggerechtshof benoemde. Terwijl Nixon onder de indruk was van de steun van Rehnquist voor betwistbare procedures zoals voorarrest en aftappen, maar leiders van burgerrechten, evenals sommige senatoren, waren niet onder de indruk vanwege de Plessy-memo die Rehnquist zo'n negentien jaar eerder had geschreven.

Tijdens bevestigende hoorzittingen was Rehnquist gegrilld over het memo waarop hij antwoordde dat het memo de standpunten van Justice Jackson nauwkeurig weerspiegelde op het moment dat het werd geschreven en niet peinzend was over zijn eigen standpunten. Hoewel sommigen geloofden dat hij een rechtse fanaticus was, werd Rehnquist gemakkelijk bevestigd door de Senaat.

Rehnquist toonde al snel de conservatieve aard van zijn opvattingen toen hij zich bij Justice Byron White voegde als de enige twee die het eens waren met de beslissing van Roe tegen Wade uit 1973. Bovendien stemde Rehnquist ook tegen schooldesegregatie. Hij stemde voor schoolgebed, doodstraf en de rechten van staten.

Na het vertrek van Chief Justice Warren Burger in 1986 bevestigde de senaat zijn benoeming om Burger te vervangen door een stem van 65 tot 33. President Reagan heeft Antonin Scalia genomineerd voor de vacature van de geassocieerde rechtbank. Tegen 1989 hadden de benoemingen van president Reagan een "nieuw recht" meerderheid gecreëerd die het Rehnquist geleide Hof in staat stelde een aantal conservatieve uitspraken te doen over kwesties zoals doodstraf, bevestigende actie en abortus. Ook schreef Rehnquist onder leiding van de opinie van 1995 in de Verenigde Staten tegen Lopez-zaak, waarin 5 tot 4 meerderheid een ongrondwettelijke federale daad neerstortte die het illegaal maakte om een ​​pistool in een schoolzone te dragen. Rehnquist diende als de president in het afzettingsproces tegen president Bill Clinton. Verder steunde Rehnquist het besluit van het Supreme Court, Bush tegen Gore, waarmee pogingen om de stemmen van Florida bij de presidentsverkiezingen van 2000 te tellen, werden beëindigd. Anderzijds weigerde het Rehnquist Court de mogelijkheid om de liberale beslissingen van Roe v. Wade en Miranda v. Arizona teniet te doen.