Profiel van Harvey M. Robinson

De oostkant van Allentown, Pennsylvania had de reputatie een leuke, veilige omgeving te zijn voor gezinnen om kinderen op te voeden. De bewoners in de omgeving voelden zich veilig om hun honden uit te laten, te joggen en hun kinderen op het erf te laten spelen. Dat veranderde allemaal in de zomer van 1992. De inwoners en politie van Allentown hadden een probleem. Voor het eerst werden de bewoners aan de oostkant gestalkt door een seriemoordenaar.

Een moordenaar is geboren

Harvey M. Robinson werd geboren op 6 december 1974. Hij groeide op in een probleemgezin. Zijn vader, Harvey Rodriguez Robinson, was alcoholist en lichamelijk en emotioneel beledigend tegenover zijn moeder. Tegen de tijd dat hij drie was, waren zijn ouders gescheiden.

Harvey Rodriguez Robinson ging uiteindelijk naar de gevangenis voor doodslag nadat hij zijn minnares dood had geslagen. De jongere Harvey heeft zijn vader verafgood, ongeacht zijn beledigende en criminele gedrag.

Schooljaren

Op jonge leeftijd toonde de jonge Harvey Robinson een groot atletisch en academisch potentieel. Hij won prijzen voor zijn essays en was een felle concurrent in worstelen, voetbal, voetbal en verschillende cross-country sporten. Al vanaf negen jaar toonde hij echter een duistere kant die al zijn positieve prestaties verminderde.

Schooladviseurs bepaalden dat Robinson leed aan een ernstige gedragsstoornis. Als kind stond hij erom bekend driftbuien te gooien. Naarmate hij ouder werd, ontwikkelde hij een snel humeur en kon hij niet definiëren tussen goed en kwaad. Van de leeftijd van negen tot 17 vulde hij een rapblad met talloze arrestaties, waaronder inbraak en verzet tegen arrestatie. Hij was ook een bekende middelenmisbruiker, wat bijdroeg aan zijn neiging tot impulsief agressief gedrag.

Hij verafschuwde autoriteit en haalde uit naar degenen die probeerden hem te beheersen, waaronder de politie en zijn leraren. Naarmate hij ouder werd, namen zijn bedreigingen toe. Leraren en studenten waren bang voor Robinson en hij vond het leuk.

Waarom Robinson kinderen en vrouwen begon te verkrachten en vermoorden is onbekend, maar voor zover bekend is het allemaal begonnen op 9 augustus 1992, toen hij 17 jaar oud was.

Eerste slachtoffer

Omstreeks 12:35 uur op 5 augustus 1992 brak Robinson het huis uit van Joan Burghardt, 29, die alleen woonde in een appartement met één slaapkamer op de eerste verdieping van een residentieel appartementencomplex aan de oostkant van Allentown.

Hij brak door het scherm van de patiodeur, die op slot zat, en scheurde net genoeg om zijn hand door de deurknop te steken en te openen. Burghardt meldde de inbraak en de ontbrekende $ 50 uit een la in haar slaapkamerkast. Al het andere leek ongestoord.

Vier dagen later omstreeks 11.30 uur op 9 augustus 1992 belde de buurman van Burghardt de politie om te klagen dat de stereo van Burghardt al drie dagen en nachten aan was en dat niemand op de deurbel reageerde. Ze meldde ook dat het scherm drie nachten uit het raam was geweest en tijdens een van die nachten hoorde ze Burghardt schreeuwen en tegen de muur bonzen en klinken alsof ze in elkaar werd geslagen.

Toen de politie arriveerde, vonden ze Burghardt dood, liggend op de vloer van de woonkamer. Ze was zwaar om het hoofd geslagen.

Uit de autopsie bleek dat Burghardt seksueel was aangevallen en minstens 37 keer over het hoofd was geslagen, waarbij haar schedel was gebroken en haar hersenen waren beschadigd. Ze had ook defensieve verwondingen aan beide handen, wat aangeeft dat ze tijdens ten minste een deel van de aanval leefde. Er zijn zaadvlekken gevonden op een korte broek die ter plaatse is gevonden, wat erop wijst dat een man erop had gemasturbeerd.

Tweede slachtoffer

Charlotte Schmoyer, 15, was altijd ijverig in het bezorgen van de Morning Call-krant op haar toegewezen route aan de oostkant van Allentown. Toen ze de krant in de ochtend van 9 juni 1983 niet bezorgde, zocht een van haar klanten de straat op naar de jonge koerier. Ze zag Schmoyer niet, maar wat ze wel zag, alarmeerde haar genoeg om de politie te bellen. De krantenkar van Schmoyer bleef langer dan 30 minuten onbeheerd achter het huis van een buurman.

Toen de politie arriveerde, ontdekten ze dat de krantenkar half gevuld was met kranten en dat de radio en de headset van Schmoyer tussen twee huizen op de grond waren uitgestrooid. Er waren ook vingerstrepen op de ruit van de deur naar de nabijgelegen garage van een van de huizen. Op basis van de scène concludeerde de politie dat Schmoyer waarschijnlijk was ontvoerd.

De politie begon hun zoektocht en vond haar fiets achtergelaten samen met een deel van haar persoonlijke bezittingen.

Binnen enkele uren kwam er een tip en onderzoekers begonnen een bosrijk gebied te zoeken waar ze bloed, een schoen en het lichaam van Charlotte Schmoyer vonden begraven onder een stapel houtblokken.

Volgens het autopsierapport werd Schmoyer 22 keer gestoken en werd haar keel doorgesneden. Ook waren er snij- en schaafwonden in haar nekgebied, wat aangeeft dat ze waren toegebracht terwijl de Schmoyer bij bewustzijn was en haar nek gebogen. Ze was ook verkracht.

Onderzoekers konden bloedmonsters, een schaamhaar en een hoofdhaar op Schmoyer verzamelen die niet overeenkwam met haar bloed en haar. Het bewijsmateriaal werd later gekoppeld aan Robinson via DNA.

Inbraak

John en Denise Sam-Cali woonden aan de oostkant van Allentown, niet ver van waar Schmoyer was ontvoerd. Op 17 juni 1993 brak Robinson in hun huis terwijl het paar een paar dagen weg was. Hij had John's wapenverzameling meegenomen, die in een tas in de kast werd bewaard.

Binnen enkele dagen kocht John drie nieuwe wapens, waarvan hij er een voor Denise kocht voor bescherming. Het echtpaar werd nog meer bezorgd over hun veiligheid nadat ze hoorden dat iemand het huis van hun buurman had ingebroken en hun kind aanviel.

Derde slachtoffer

Op 20 juni 1993 kwam Robinson het huis van een vrouw binnen en verslikte en verkrachtte haar vijfjarige dochter. Het kind slaagde erin te leven, maar op basis van haar verwondingen leek het erop dat hij van plan was geweest dat ze zou sterven. Sommigen theoretiseerden dat hij eigenlijk achter de moeder van het kind aan zat, maar toen hij haar met haar partner zag slapen, viel hij het kind in plaats daarvan aan.

Vierde slachtoffer

Op 28 juni 1993 was John Sam-Cali de stad uit en was Denise alleen. Ze werd wakker van het geluid dat Robinson maakte in de inloopkast bij haar slaapkamer. Bang, besloot ze te proberen het huis uit te rennen, maar hij greep haar en ze worstelden. Ze slaagde erin om het huis uit te komen, maar Robinson greep haar weer vast en duwde haar op de grond in de voortuin.

Terwijl de twee vochten, kon ze hem aan de binnenkant van zijn arm bijten. Hij sloeg haar herhaaldelijk, sloeg haar lip open en verkrachtte haar, maar haar geschreeuw waarschuwde een buurman die haar portieklicht aanstak en Robinson rende weg.

Toen de politie arriveerde, vonden ze Denise levend, maar zwaar geslagen, met wurgtekens om haar nek en haar lip diep ingeslagen. Ze vonden ook een slagersmes gewikkeld in een servet dat buiten de badkamerdeur lag.

Na herstel in het ziekenhuis gingen de Sam-Cali's een paar dagen de stad uit.

Vijfde slachtoffer

Op 14 juli 1993 verkrachtte en vermoordde Robinson Jessica Jean Fortney, 47, in de woonkamer van het huis van haar dochter en schoonzoon. Ze werd dood, halfnaakt gevonden en haar gezicht was gezwollen en zwart. Er zat bloedspatten op de muur die aangaf dat ze een gewelddadige dood was gestorven.

Uit de autopsie bleek dat Fortney in de vroege ochtenduren stierf na te zijn gewurgd en ernstig geslagen. Er werd ook vastgesteld dat ze was verkracht.

Wat Robinson niet wist, was dat de kleindochter van Fortney getuige was geweest van de moord en de politie zijn beschrijving kon geven.

Terug naar Voltooi de taak

Op 18 juli 1993 keerden de Sam-Calis terug naar huis. Voordat ze de stad uit gingen, hadden ze het huis uitgerust met een inbraakalarm. Om ongeveer 04:00 uur hoorde Denise een geluid in het huis en toen ging de achterdeur open, het alarm af en de indringer, Robinson, vertrok.

Daarna organiseerde de Allentown-politie een angeloperatie en regelde hij dat een politieagent elke nacht in het Sam-Cali-huis zou blijven. Ze dachten dat de man die haar aanviel terug zou komen om haar te vermoorden omdat ze hem kon identificeren.

Hun gevoel had gelijk. Officier Brian Lewis werd ingezet in het Sam-Cali-huis toen Robinson rond 31.25 uur op 31 juli 1993 terugkeerde naar het huis en probeerde deuren te openen. Lewis hoorde de geluiden en keek toen toe hoe Robinson het huis binnendrong door een raam. Toen hij eenmaal helemaal binnen was, identificeerde Lewis zichzelf als een politieagent en zei tegen Robinson dat hij moest stoppen. Robinson begon op Lewis te schieten en geweervuur ​​werd uitgewisseld. Lewis ging naar de slaapkamer van Sam-Cali om het paar te waarschuwen om in de kamer te blijven. Hij riep toen om back-up.

Ondertussen ontsnapte Robinson door verschillende glazen panelen op een houten deur in de keuken te doorbreken. De politie vond een bloedspoor in de keuken en de deur uit. Het leek erop dat de indringer was neergeschoten of ernstig was afgesneden tijdens zijn ontsnapping. De lokale ziekenhuizen werden gealarmeerd.

gevangen

Een paar uur later werd de politie naar het plaatselijke ziekenhuis geroepen nadat Robinson daar opdook om te worden behandeld voor een schotwond. Uit een lichamelijk onderzoek van Robinson bleek dat hij nieuwe wonden aan zijn armen en benen had die erop duiden dat hij met glas werd gesneden, evenals een bijtstreep op het binnenste deel van zijn arm. Officier Lewis identificeerde ook Robinson als de man die hij tegenkwam in het huis van de Sam-Calis. Hij werd gearresteerd op verschillende gronden, waaronder ontvoering, inbraak, verkrachting, poging tot moord en moord.

Onderzoekers bouwden een grote zaak tegen Robinson met DNA-bewijs, ooggetuigenverslagen en fysiek bewijs dat hij thuis en bij de slachtoffers thuis aantrof. Het was een solide zaak. De jury vond hem schuldig voor het verkrachten en vermoorden van Charlotte Schmoyer, Joan Burghardt en Jessica Jean Fortney.

Hij werd veroordeeld tot een gecombineerde gevangenisstraf van 97 jaar en drie doodvonnissen.

resentenced

Robinson en zijn advocaten konden twee van de drie doodvonnissen tot leven in de gevangenis krijgen. Er blijft één doodvonnis over.