Pragmatiek geeft context aan taal

Pragmatiek is een tak van de taalkunde die zich bezighoudt met het gebruik van taal in sociale contexten en de manieren waarop mensen betekenissen produceren en begrijpen door middel van taal. De voorwaarde pragmatiek werd bedacht in de jaren 1930 door psycholoog en filosoof Charles Morris. Pragmatiek werd ontwikkeld als een subveld van de taalkunde in de jaren zeventig.

Achtergrond

Pragmatiek heeft zijn wortels in filosofie, sociologie en antropologie. Morris tekende op zijn achtergrond toen hij zijn pragmatiektheorie in zijn boek 'Tekens, taal en gedrag' uiteenzette, en legde uit dat de taalterm 'de oorsprong, het gebruik en de effecten van tekens behandelt in het totale gedrag van de interpretatoren van tekens. ." In termen van pragmatiek, tekens verwijst niet naar fysieke tekenen, maar naar de subtiele bewegingen, gebaren, toon van stem en lichaamstaal die vaak bij spraak horen.

Sociologie - de studie van de ontwikkeling, structuur en werking van de menselijke samenleving - en antropologie speelden een grote rol bij de ontwikkeling van pragmatiek. Morris baseerde zijn theorie op zijn eerdere werk bij het bewerken van de geschriften en lezingen van George Herbert Mead, een Amerikaanse filosoof, socioloog en psycholoog, in het boek 'Mind, Self and Society: From the Standpoint of a Social Behaviorist', schrijft John Shook in Pragmatism Cybrary, een online pragmatisme encyclopedie. Mead, wiens werk ook zwaar leunde op antropologie - de studie van menselijke samenlevingen en culturen en hun ontwikkeling - legde uit hoe communicatie veel meer inhoudt dan alleen de woorden die mensen gebruiken: het gaat om de allerbelangrijkste sociale tekens die mensen maken wanneer ze communiceren.

Pragmatiek versus semantiek

Morris legde uit dat pragmatiek verschilt van semantiek, die betrekking heeft op de relaties tussen tekens en de objecten die ze betekenen. Semantiek verwijst naar de specifieke betekenis van taal; pragmatiek omvat alle sociale signalen die de taal vergezellen.

Pragmatiek richt zich niet op wat mensen zeggen, maar hoeze zeggen het en hoe anderen hun uitingen interpreteren in sociale contexten, zegt Geoffrey Finch in "Linguïstische termen en concepten". Uitingen zijn letterlijk de geluidseenheden die je maakt wanneer je praat, maar de tekens die bij die uitingen horen, geven de geluiden hun ware betekenis.

Pragmatiek in actie

De American Speech-Language-Hearing Association (ASHA) geeft twee voorbeelden van hoe pragmatiek taal en de interpretatie ervan beïnvloedt. In het eerste merkt ASHA op:

"Je hebt je vriend uitgenodigd voor het avondeten. Je kind ziet je vriend wat koekjes pakken en zegt: 'Neem die liever niet, anders word je nog groter.' Je kunt niet geloven dat je kind zo grof zou kunnen zijn. '

In letterlijke zin zegt de dochter gewoon dat het eten van koekjes je kan doen aankomen. Maar vanwege de sociale context interpreteert de moeder die zin om te betekenen dat haar dochter haar vriendin dik noemt. De eerste zin in deze uitleg verwijst naar de semantiek - de letterlijke betekenis van de zin. Het tweede en derde verwijzen naar de pragmatiek, de feitelijke betekenis van de woorden zoals geïnterpreteerd door een luisteraar op basis van sociale context.

In een ander voorbeeld merkt ASHA op:

"Je praat met een buurman over zijn nieuwe auto. Hij heeft moeite om op onderwerp te blijven en begint te praten over zijn favoriete tv-programma. Hij kijkt je niet aan als je praat en lacht niet om je grappen. Hij blijft praten, zelfs als je op je horloge kijkt en zegt: "Wauw. Het wordt laat." Je gaat eindelijk weg en denkt na over hoe moeilijk het is om met hem te praten. '

In dit scenario heeft de spreker het net over een nieuwe auto en zijn favoriete tv-programma. Maar de luisteraar interpreteert de tekens die de spreker gebruikt - niet naar de luisteraar kijkend en niet lachend om zijn grappen - omdat de spreker zich niet bewust is van de opvattingen van de luisteraar (laat staan ​​zijn aanwezigheid) en zijn tijd monopoliseert. U bent waarschijnlijk eerder in een dergelijke situatie geweest, waar de spreker over volkomen redelijke, eenvoudige onderwerpen spreekt, maar zich niet bewust is van uw aanwezigheid en uw behoefte om te ontsnappen. Terwijl de spreker het gesprek ziet als een eenvoudige uitwisseling van informatie (de semantiek), ziet u het als een ruwe monopolisatie van uw tijd (de pragmatiek).

Pragmatiek is nuttig gebleken bij het werken met kinderen met autisme. Beverly Vicker, een spraak- en taalpatholoog die schrijft op de website van het Autism Support Network, merkt op dat veel kinderen met autisme het moeilijk vinden om te begrijpen wat zij en andere autisme-theoretici beschrijven als 'sociale pragmatiek', wat verwijst naar:

"... de mogelijkheid om communicatieberichten effectief te gebruiken en aan te passen voor verschillende doeleinden met een scala aan communicatiepartners in diverse omstandigheden."

Wanneer opvoeders, spraakpathologen en andere interventionisten deze expliciete communicatievaardigheden, of sociale pragmatiek, aan kinderen met autismespectrumstoornis onderwijzen, zijn de resultaten vaak ingrijpend en kunnen ze een grote invloed hebben op het verbeteren van hun gespreksvaardigheden..

Het belang van pragmatiek

Pragmatiek is de 'betekenis minus semantiek', zegt Frank Brisard in zijn essay 'Inleiding: betekenis en gebruik in grammatica', gepubliceerd in 'Grammatica, betekenis en pragmatiek'. Zoals opgemerkt verwijst semantiek naar de letterlijke betekenis van een gesproken uiting. Grammatica, zegt Brisard, omvat de regels die bepalen hoe de taal wordt samengesteld. Pragmatiek houdt rekening met context als aanvulling op de bijdragen die semantiek en grammatica leveren aan betekenis, zegt hij.

David Lodge, schrijven in de Paradise Nieuws, zegt dat pragmatiek mensen "een vollediger, dieper en over het algemeen redelijker beeld geeft van het gedrag van menselijke talen." Zonder pragmatiek is er vaak geen begrip van wat taal eigenlijk betekent, of wat een persoon echt bedoelt wanneer ze spreekt. De context - de sociale tekens, lichaamstaal en de toon van de stem (de pragmatiek) - is wat uitingen duidelijk of onduidelijk maakt voor de spreker en haar luisteraars.