Postmodifiers in Engelse grammatica

In de Engelse grammatica, a postmodifier is een wijziger dat volgt het woord of de zin die het beperkt of kwalificeert. Modificatie door een postmodifier wordt genoemd postmodification.

Zoals hieronder wordt besproken, zijn er veel verschillende soorten postmodificatoren, maar de meest voorkomende zijn voorzetsels en relatieve bijzinnen.

Zoals opgemerkt door Douglas Biber et al., "Premodifiers en postmodifiers worden op dezelfde manier verdeeld over registers: zeldzaam in gesprek, zeer gebruikelijk in informatieve teksten" (Longman student grammatica van gesproken en geschreven Engels, 2002). Guerra en Insua wijzen erop dat, in het algemeen, "postmodificatoren langer zijn dan premodificeerders, hetgeen de toereikendheid van eindgewicht onderstreept" ("beetje bij beetje" Een mozaïek van Corpus-taalkunde, 2010).

Voorbeelden en observaties

De vrouw in de stoel bij het raam vroeg de stewardess om twee flesjes van witte wijn.
Carter Hallam was een vrolijke, gemakkelijke kerel die iedereen kende en iedereen leuk vond.
In een boerderij in Sussex zijn bewaard gebleven twee schedels van Hastings Priory.
Ik ben geboren in een boerderij dat stond op een mooie heide in Sussex.
De beslissing om een standbeeld op te richten is gemaakt op basis van een stemming genomen door een show van handen in de vergadering.
We hadden een boot nodig groot genoeg om voorraden naar de camping te slepen.
Het kantoor van Sarah werd doorzocht door personen onbekend.

Vier soorten postmodificatie

"Postmodification kan een van de vier typen zijn:

een voorzetsel met een verdere nominale groep (een voorzetselzin): de jongen in de tuin...;
een niet-eindige clausule: de jongen langs de weg lopen...;
een afhankelijke bijzin die kan worden geïntroduceerd door een relatief voornaamwoord of eenvoudigweg rechtstreeks wordt toegevoegd aan het nominale dat hij wijzigt: de die liep...;
af en toe een bijvoeglijk naamwoord: ... en andere dingen interessant."

(David Crystal, Prosodische systemen en intonatie in het Engels. Cambridge University Press, 1976)
Drie hoofdtypen niet-eindige postmodificerende clausules

"Er zijn drie hoofdtypen niet-eindig postmodifying clausules: ing-clausules, ed-clausules en naar-clausules. De eerste twee typen worden ook deelwoorden genoemd en de derde wordt ook een infinitief of een naar-infinitief beding.
"Deelwoordclausules als postmodificator hebben altijd onderwerp gap posities. Ze kunnen vaak worden geparafraseerd als een relatieve clausule:

een brief geschreven door een lid van het publiek (ACAD)
vergelijken: een brief die is geschreven door een lid van het publiek
jonge gezinnen bijwonen van de plaatselijke kliniek (NIEUWS)
vergelijken: gezinnen die de plaatselijke kliniek bezoeken

"In tegenstelling tot, naar-clausule postmodifiers kunnen zowel onderwerp als niet-onderwerp hiaten hebben:

Onderwerp kloof: Ik heb geen vrienden om hem in elkaar te slaan hoewel (CONV)
Vergelijken: Vrienden zullen hem in elkaar slaan
Niet-subject gap:
- Ik had een klein beetje eten (CONV) direct object: Ik heb een beetje gegeten>
- Ik zal onthouden welke manier gaan (CONV) richting bijwoordelijk: Ik kan die kant op
- Boos worden! We hebben allebei veel om boos over te zijn. (FICT) complement van voorzetsel: We zijn veel boos
"Zoals deze voorbeelden laten zien. De meeste niet-eindige clausules hebben geen bepaald onderwerp. Echter met naar-clausules, wordt het onderwerp soms uitgedrukt in een voor- uitdrukking:
- Dit is echt het moment om te proberen te gaan. "

(Douglas Biber, Susan Conrad en Geoffrey Leech, Longman-grammatica van gesproken en geschreven Engels. Pearson, 2002)

Postmodificatie PP's en NP's

"In postmodification er is in principe geen limiet aan de lengte van NP's. Het voorkomen van ondergeschikte PP's is heel gebruikelijk en het is belangrijk om gevallen te onderscheiden zoals:

(25) (het meisje (bij de tafel (met de gebeeldhouwde benen)))
(26) (het meisje (aan de tafel (met de verbrande benen))).

Geesteswetenschappen