Voorbeelden van politiek actiecomité

Politieke actiecomités behoren tot de meest voorkomende financieringsbronnen voor campagnes in de Verenigde Staten. De functie van een politiek actiecomité is om geld in te zamelen en uit te geven namens een kandidaat voor een gekozen ambt op lokaal, provinciaal en federaal niveau. 

Een politiek actiecomité wordt vaak een PAC genoemd en kan worden geleid door kandidaten zelf, politieke partijen of speciale belangengroepen. De meeste commissies vertegenwoordigen zakelijke, arbeids- of ideologische belangen, volgens het Center for Responsive Politics in Washington, D.C..

Het geld dat ze uitgeven wordt vaak "hard geld" genoemd omdat het direct wordt gebruikt voor de verkiezing of nederlaag van specifieke kandidaten. In een typische verkiezingscyclus haalt het politiek actiecomité meer dan $ 2 miljard op en geeft het bijna $ 500 miljoen uit.

Er zijn meer dan 6000 politieke actiecomités, volgens de Federal Election Commission.

Toezicht op politieke actiecomités

Politieke actiecommissies die geld uitgeven aan federale campagnes worden gereguleerd door de Federal Election Commission. Commissies die op staatsniveau functioneren, worden gereguleerd door de staten. En PAC's die op lokaal niveau opereren, worden in de meeste staten gecontroleerd door provinciale verkiezingsfunctionarissen.

Politieke actiecomités moeten regelmatig verslag uitbrengen over wie geld heeft bijgedragen en hoe zij op hun beurt het geld uitgeven.

De Federal Flection Campaign Act FECA van 1971 stond bedrijven toe om PAC's op te zetten en ook herziene vereisten voor financiële openbaarmaking voor iedereen: kandidaten, PAC's en partijcomités die actief waren bij federale verkiezingen moesten kwartaalverslagen indienen. Openbaarmaking - de naam, het beroep, het adres en het bedrijf van elke donateur of spender - was vereist voor alle donaties van $ 100 of meer; in 1979 werd dit bedrag verhoogd tot $ 200.

De McCain-Feingold Bipartisan Reform Act van 2002 probeerde een einde te maken aan het gebruik van niet-federaal of 'zacht geld', geld dat buiten de grenzen en verboden van de federale campagnefinanciewetgeving werd ingezameld, om federale verkiezingen te beïnvloeden. Bovendien werden "probleemadvertenties" die niet specifiek pleiten voor de verkiezing of nederlaag van een kandidaat gedefinieerd als "verkiezingscommunicatie". Als zodanig kunnen bedrijven of arbeidsorganisaties deze advertenties niet meer produceren.

Beperkingen voor politieke actiecomités

Een politiek actiecomité mag $ 5.000 bijdragen aan een kandidaat per verkiezing en maximaal $ 15.000 per jaar aan een nationale politieke partij. PAC's kunnen elk jaar maximaal $ 5.000 ontvangen van particulieren, andere PAC's en partijcommissies. Sommige staten hebben grenzen aan hoeveel een PAC kan geven aan een staat of lokale kandidaat.

Soorten politieke actiecomités

Bedrijven, arbeidsorganisaties en aangesloten ledenorganisaties kunnen geen directe bijdragen leveren aan kandidaten voor federale verkiezingen. Ze kunnen echter PAC's instellen die volgens FEC "alleen kunnen vragen om bijdragen van personen die banden hebben met [de] verbonden of sponsorende organisatie." De FEC noemt deze "gescheiden fondsen" organisaties.

Er is een andere klasse van PAC, het niet-verbonden politieke comité. Deze klasse omvat een zogenaamde PAC voor leiderschap, waar politici geld inzamelen om - onder andere - andere kandidaat-campagnes te helpen financieren. Leiderschap PAC's kunnen van iedereen donaties vragen. Politici doen dit omdat ze oog hebben voor een leidende positie in het Congres of een hoger ambt; het is een manier om gunst te vragen bij hun leeftijdsgenoten.

Verschil tussen een PAC en een Super PAC

Super PAC's en PAC's zijn niet hetzelfde. Een super-PAC is toegestaan ​​om onbeperkte bedragen van bedrijven, vakbonden, individuen en verenigingen op te halen en uit te geven om de uitkomst van staats- en federale verkiezingen te beïnvloeden. De technische term voor een super-PAC is "onafhankelijk uitgavencomité". Ze zijn relatief eenvoudig te maken onder federale verkiezingswetten.

Kandidaat-PAC's mogen geen geld accepteren van bedrijven, vakbonden en verenigingen. Super PAC's hebben echter geen beperkingen op wie eraan bijdraagt ​​of hoeveel ze kunnen uitgeven aan het beïnvloeden van een verkiezing. Ze kunnen zoveel geld ophalen van bedrijven, vakbonden en verenigingen als ze willen en onbeperkte bedragen uitgeven aan het pleiten voor de verkiezing of nederlaag van de kandidaten van hun keuze.

Oorsprong van politieke actiecomités

Het Congress of Industrial Organisations creëerde de eerste PAC tijdens de Tweede Wereldoorlog, nadat het Congress de georganiseerde arbeid verbood de politiek te beïnvloeden via directe geldelijke bijdragen. In reactie hierop heeft de CIO een afzonderlijk politiek fonds opgericht dat zij het Politiek Actiecomité noemde. In 1955, nadat de CIO fuseerde met de Amerikaanse Federatie van Arbeid, creëerde de nieuwe organisatie een nieuwe PAC, de Commissie voor politiek onderwijs. Ook gevormd in de jaren 1950 waren het American Medical Political Action Committee en het Business-Industry Political Action Committee.