Gedichten om te lezen op Thanksgiving Day

Het verhaal van de eerste Thanksgiving is bekend voor alle Amerikanen. Na een jaar vol lijden en dood, in de herfst van 1621, hadden de pelgrims in Plymouth een feest om een ​​overvloedige oogst te vieren. Dit feest wordt omringd door legendes van de lokale indianen die deelnemen aan de feest- en kreuntafels van kalkoen, maïs en een vorm van cranberryschotel. Deze voedingsmiddelen zijn het fundament van het traditionele Amerikaanse Thanksgiving-diner, gevierd op de vierde donderdag van november. Het was geen officiële feestdag totdat president Abraham Lincoln het in 1863 verklaarde, hoewel het voor die tijd door veel Amerikanen onofficieel werd gevierd.

Thanksgiving is een tijd waarin gezinnen samenkomen om na te denken over alle goede dingen van hun leven en een geschikt moment om welsprekende gedichten te lezen om de vakantie en de betekenis ervan te markeren.

The New-England Boy's Song About Thanksgiving Day (1844)

door Lydia Maria Child

Dit gedicht, beter bekend als 'Over de rivier en door het bos', beschrijft een typische vakantiereis door de sneeuw van New England in de 19e eeuw. In 1897 werd het gemaakt in het lied dat meer bekend is dan het gedicht voor Amerikanen. Het vertelt heel eenvoudig het verhaal van een slee door de sneeuw, het vlekgrijze paard dat de slee trekt, het gehuil van de wind en de sneeuw rondom, en eindelijk aankomen bij oma's huis, waar de lucht gevuld is met de geur van pompoentaart. Het is de maker van de afbeeldingen van een typische Thanksgiving. De meest bekende woorden zijn de eerste strofe:

Over de rivier en door het bos,
Naar het huis van grootvader gaan we;
Het paard weet de weg,
Om de slee te dragen,
Door de witte en afgedreven sneeuw.

The Pumpkin (1850)

door John Greenleaf Whittier

John Greenleaf Whittier gebruikt grandioze taal in "The Pumpkin" om uiteindelijk zijn heimwee naar Thanksgivings van oude en overvloedige liefde voor pompoentaart te beschrijven, het blijvende symbool van die feestdagen. Het gedicht begint met sterke beelden van pompoenen die in een veld groeien en eindigt als een emotionele ode aan zijn nu oudere moeder, versterkt door similes.

En het gebed, dat mijn mond te vol is om uit te drukken,
Zwelt mijn hart dat uw schaduw misschien nooit minder zal zijn,
Dat de dagen van uw lot hieronder mogen worden verlengd,
En de roem van uw waarde als een pompoen-wijnstok groeit,
En uw leven is zo zoet, en zijn laatste zonsonderganghemel
Goudkleurig en eerlijk als uw eigen pompoentaart!

Nr. 814

van Emily Dickinson

Emily Dickinson leefde haar leven bijna volledig geïsoleerd van de rest van de wereld, verliet zelden haar huis in Amherst, Massachusetts, of ontving bezoekers, behalve haar familie. Haar gedichten waren tijdens haar leven niet bekend bij het publiek. Het eerste deel van haar werk werd gepubliceerd in 1890, vier jaar na haar dood. Het is dus onmogelijk om te weten wanneer een bepaald gedicht is geschreven. Dit gedicht over Thanksgiving, in de karakteristieke Dickinson-stijl, heeft een stompe betekenis, maar het impliceert dat deze feestdag evenveel gaat over herinneringen aan vorige als over de dag die eraan komt:

Op een dag is er de serie
Genoemd "Thanksgiving Day"
Gevierd deel aan tafel
Deel in geheugen-

Fire Dreams (1918)

van Carl Sandburg

"Fire Dreams" werd gepubliceerd in Carl Sandburg's dichtbundel, "Cornhuskers", waarvoor hij de Pulitzer Prize in 1919 won. Hij staat bekend om zijn Walt Whitman-achtige stijl en het gebruik van een gratis couplet. Sandburg schrijft hier in de taal van de mensen, direct en met relatief weinig verfraaiing, behalve een beperkt gebruik van metafoor, waardoor dit gedicht een moderne uitstraling krijgt. Hij herinnert de lezer aan de eerste Thanksgiving, tovert het seizoen op en bedankt God. Hier is de eerste strofe:

Ik herinner me hier bij het vuur,
In de flikkerende rode en saffrons,
Ze kwamen in een gammel bad,
Pelgrims in hoge hoeden,
Pelgrims van ijzeren kaken,
Wekenlang drijven op geslagen zeeën,
En de willekeurige hoofdstukken zeggen
Ze waren blij en zongen voor God.

Thanksgiving Time (1921)

van Langston Hughes

Langston Hughes, beroemd als een baanbrekende en enorm belangrijke invloed op de Harlem Renaissance van de jaren 1920, schreef poëzie, toneelstukken, romans en korte verhalen die een licht werpen op de zwarte ervaring in Amerika. Deze ode aan Thanksgiving roept traditionele beelden op van de tijd van het jaar en het eten dat altijd deel uitmaakt van het verhaal. De taal is eenvoudig, en dit zou een goed gedicht zijn om te lezen tijdens een Thanksgiving met kinderen verzameld rond de tafel. Hier is de eerste strofe:

Wanneer de nachtwinden door de bomen fluiten en blazen de knapperige bruine bladeren een knetterend naar beneden,
Wanneer de herfstmaan groot en geeloranje en rond is,
Als de oude Jack Frost op de grond fonkelt,
Het is Thanksgiving-tijd!