Periphrastic Constructies in Engelse grammatica

In de Engelse grammatica, a periphrastic constructie (uitgesprokenper-eh-FRAS-tik) is er een waarin een onafhankelijke woord- of meerwoordsuitdrukking dezelfde rol heeft als een verbuiging, zoals het gebruik van de hulpfunctie zullen met een ander werkwoord om de toekomende tijd te vormen.

Omschrijving in grammaticale zin is een back-formatie van het bijvoeglijk naamwoord omschrijvend. Er is ook een retorische en stilistische betekenis van de term periphrasis.

Voorbeelden en observaties

• "Een tijd is inflectionele als het wordt gerealiseerd als een affix op een hoofd (in het Engels, een werkwoord), omschrijvend als het wordt gerealiseerd als een onafhankelijk woord. Het Engelse verleden is dus verbuigend, maar de toekomst is perifrastic en coöpteert met het modale zullen."(Jeremy Butterfield, De argumenten van tijd. Oxford University Press, 2006)
• "De wortels van de omschrijvend vormen voor de toekomst, perfect en perfect zijn al in Old English te vinden. Deze werden vastgesteld in het Midden-Engels, hoewel de eenvoudige tegenwoordige en preteriete vormen nog steeds mogelijk waren in sommige contexten waarin het hedendaagse Engels perifrastic constructies zou gebruiken. "(Matti Rissanen," Syntax, " Cambridge Geschiedenis van de Engelse taal, Vol. 3, ed. van Roger Lass. Cambridge University Press, 2000)

Vergelijking van bijvoeglijke naamwoorden: verbogen en perifrastic patronen

"Er zijn twee patronen van vergelijking van bijvoeglijke naamwoorden, de verbogen en de omschrijvend. Het verbogen patroon voegt toe -er in positieve mate: klein wordt kleiner, gelukkig wordt gelukkiger. Om de overtreffende trap te vormen, voegt het eraan toe -Est: kleinste, gelukkigste. Het periphrastic patroon gebruikt de bijwoordelijke versterkers meer en meest: de vergelijkende cijfers van mooi en opzichtig zijn mooier en meer opzichtig; de superlatieven zijn mooiste en meest opzichtige. De generalisaties die lijken te verklaren of we het verbogen patroon of de perifrastic kiezen, zijn de volgende: (1) de meeste één- en twee-lettergreep bijvoeglijke naamwoorden gebruiken het verbogen patroon; (2) bijvoeglijke naamwoorden van drie en meer lettergrepen gebruiken bijna altijd de periphrastic; (3) hoe hoger de frequentie van twee lettergreep bijvoeglijke naamwoorden, hoe groter de kans dat ze verbuigen voor vergelijking; (4) de periphrastic meer en meest kan af en toe worden gebruikt met elk eenlettergreep of hoogfrequent tweelettergreep bijvoeglijk naamwoord, b.v.., meer schat, het meest gelukkig."(Kenneth G. Wilson, De Columbia Guide to Standard American English. Columbia University Press, 1993)

De Periphrastic bezitterig

"Om bezitterigheid toe te kennen aan levenloze objecten, gebruiken we over het algemeen de omschrijvend bezittelijk, dat is een voorzetselzin (beginnend met een voorzetsel en gevolgd door een zelfstandig naamwoord). Voor de levenloze voorbeelden kunnen we het volgende verwachten:

• De kosten om wol naar beneden te krijgen zijkant van het schip zou de winst van de boer opeten.
• De directeur van de kliniek heeft geen botten gemaakt over het onderliggende probleem.
• Na enkele maanden in een nogal deprimerend herstellingsoord te hebben doorgebracht, kreeg ik het ziekteverlof voor een maand.

(Bernard O'Dwyer, Moderne Engelse structuren: vorm, functie en positie. Broadview, 2006)

De evolutie van Periphrastic gaan naar

"We zullen een recente Engelse verandering beschrijven, de opkomst van omschrijvend gaan naar... In de periphrasis-fase wordt een periphrastic-constructie gebruikt voor een bepaalde functie. In het geval van de Engelse toekomst, een combinatie van een bewegingswerkwoord (Gaan) en een doelbepaling (naar + infinitief) wordt gebruikt voor een toekomstige functie. Deze fase is gemotiveerd om misverstanden te voorkomen, hoewel expressiviteit soms ook wordt ingeroepen ... De constructie gaan naar waarschijnlijk verspreid vanuit de nauw verwante betekenis van een bewegingsgebeurtenis ondernomen met een beoogde toekomstige uitkomst (de doelclausule). In de fusiefase wordt de perifrastic constructie een vaste, afzonderlijke, onafhankelijke constructie die specifiek wordt gebruikt voor de functie in kwestie ... Deze fase heeft zich duidelijk voorgedaan in de toekomst gaan naar: het is vastgelegd in het gebruik van het specifieke werkwoord Gaan en de huidige progressieve vorm. Ten slotte treedt erosie op: naarmate de constructie verankerd raakt, wordt deze fonologisch en morfologisch gereduceerd. … De toekomst gaan naar is meestal beperkt tot de gecontracteerde vorm van worden plus de verkleinde eenheid ga."(William Croft," Evolutionaire modellen en functioneel-typologische theorieën. " Het handboek van de geschiedenis van het Engels, ed. door Ans van Kemenade en Bettelou Los. Wiley-Blackwell, 2009)