Opmerkingen over 'Ain't'

Slechts één regel van Engels gebruik heeft ooit zijn weg gevonden naar een springtouwrijm voor kinderen:

Niet zeggen is niet of je moeder zal flauwvallen,
Je vader zal in een emmer met verf vallen,
Je zus zal huilen, je broer zal sterven,
Uw kat en hond zullen de FBI bellen.

Hoewel vaak gehoord in informele spraak, is niet is beschreven als "het meest gestigmatiseerde woord in het Engels." Woordenboeken noemen het meestal dialectisch of niet standaard, terwijl sommige puristen zelfs hun bestaansrecht ontkennen en erop aandringen is niet "is geen woord."

Waar gaat het over deze eenvoudige negatieve samentrekking die taalmaagden beroert en angst verspreidt op de speelplaats? Zoals deze aantekeningen aantonen, is het antwoord verrassend complex.

Citaten over "Is niet"

Gerald J. Alred, Charles T. Brusaw en Walter E. Oliu: [De] twee betekenissen van grammatica - hoe de taal functioneert en hoe het zou moeten functioneren - zijn gemakkelijk te verwarren. Overweeg de uitdrukking om het onderscheid te verduidelijken is niet. Tenzij opzettelijk gebruikt om informele smaak toe te voegen, is niet is onaanvaardbaar omdat het gebruik ervan als niet-standaard wordt beschouwd. Maar strikt genomen als onderdeel van de spraak, functioneert de term prima als werkwoord. Of het in een declaratieve zin voorkomt ("I is niet gaan ") of een vragende zin ("is het niet Ik ga? "), Het voldoet aan het normale patroon voor alle werkwoorden in de Engelse taal. Hoewel lezers het gebruik ervan misschien niet goedkeuren, kunnen ze niet beweren dat het in dergelijke zinnen niet grammaticaal is.

David Crystal: is het niet heeft een ongebruikelijke geschiedenis gehad. Het is een verkorte vorm van meerdere woorden--ben niet, ben niet, is niet, heeft niet en heb niet. Het verschijnt in het Engels in de 18e eeuw in verschillende toneelstukken en romans, eerst als mier en dan als is niet. In de 19e eeuw werd het op grote schaal gebruikt in representaties van regionaal dialect, met name Cockney-speech in het Verenigd Koninkrijk, en werd het een onderscheidend kenmerk van informeel Amerikaans Engels. Maar als we kijken naar wie de vorm gebruikt in romans uit de 19e eeuw, zoals die van Dickens en Trollope, zien we dat de personages vaak professioneel en van hogere klasse zijn. Dat is ongebruikelijk: een vorm vinden die tegelijkertijd aan beide uiteinden van het sociale spectrum wordt gebruikt. Al in 1907, in een commentaar op de samenleving genoemd De sociale fetich, Lady Agnes Grove verdedigde ben ik niet als respectabele spreektaal van de hogere klasse - en veroordeling ben ik niet!
Ze bevond zich in een snel afnemende minderheid. Prescriptieve grammatici hadden genomen tegen is niet, en het zou spoedig universeel worden veroordeeld als een toonaangevende marker van ongeschoold gebruik.

Kristin Denham en Anne Lobeck: In het hedendaags Engels, is niet wordt gestigmatiseerd, hoewel het taalkundig wordt gevormd door dezelfde regels die sprekers gebruiken om te vormen zijn niet en andere niet-gestigmatiseerde gecontracteerde hulpwerkwoorden ... [T] hier is taalkundig niets mis mee; eigenlijk, is niet wordt door veel sprekers gebruikt in bepaalde vaste uitdrukkingen en om een ​​bepaald retorisch effect over te brengen: Het is nog niet voorbij! Je hebt nog niets gezien! Als het niet kapot is, repareer het dan niet.

Norman Lewis: Zoals taalkundigen vaak hebben opgemerkt, is het jammer dat ben ik niet? is niet populair in goed opgeleide spraak, want de zin vervult een lang gevoelde behoefte. Ben ik niet? is te prijzig voor nuchtere mensen; ben ik niet? is belachelijk; en ben ik niet?, hoewel populair in Engeland, heeft het nooit echt aangeslagen in Amerika. Met een zin zoals die ter discussie staat ["Ik ben je beste vriend, is niet Ik? "] Je zit praktisch in een taalkundige val - er is geen uitweg tenzij je bereid bent te kiezen tussen analfabeet overkomen, klinkend klinken of je belachelijk voelen.

Traute Ewers: Er bestaat een verband tussen het gebruik van is niet en sociale klasse, d.w.z. het komt vaker voor in spraak van lagere klasse. In de spraak van de hogere klasse duidt dit op een persoonlijke relatie en een informele situatie ... en wordt gebruikt wanneer de andere persoon weet "dat de spreker gebruikt is niet voor stilistisch effect, in plaats van uit onwetendheid of gebrek aan opleiding "(Feagin 1979: 217). Aangezien de vorm zo'n sterke school-geïnduceerde sjibol is, hebben informanten de neiging om het te onderdrukken in (meer formele) interviewsituaties.

Dennis E. Baron: Er is nog steeds een idee in de Amerikaanse populaire geest dat is niet, voor al zijn fouten, mannelijk, terwijl zijn niet is niet alleen vrouwelijk, maar verwijfd. In de roman van Thomas Berger De vete (1983), Tony, een middelbare scholier, vindt dat goede grammatica een achterbank moet zijn voor zijn openbare seksuele identiteit. Tony verdedigt zijn gebruik van het mannelijke is niet tegen het bezwaar van zijn vriendin Eva dat het een teken van onwetendheid is: "Ik hou niet van praten als een meisje. Iemand denkt misschien dat ik een viooltje was.