Militaire Luchtvaart Brigadegeneraal Billy Mitchell

Brigadegeneraal William "Billy" Lendrum Mitchell was een vroege pleitbezorger voor luchtmacht en wordt algemeen beschouwd als de vader van de Amerikaanse luchtmacht. Mitchell trad toe tot het Amerikaanse leger in 1898, ontwikkelde een interesse in de luchtvaart en ging door de rangen om toezicht te houden op Amerikaanse luchtoperaties in Europa tijdens de Eerste Wereldoorlog. In de jaren na de oorlog bleef hij pleiten voor luchtmacht en demonstreerde dat vliegtuigen konden zinken oorlogsschepen. Mitchell was buitengewoon uitgesproken en botste vaak met zijn superieuren. In 1925 maakte hij opmerkingen die leidden tot zijn krijgsraad en ontslag uit de dienst.

Vroege leven & carrière

De zoon van de rijke senator John L. Mitchell (D-WI) en zijn vrouw Harriet, William "Billy" Mitchell werd geboren op 28 december 1879 in Nice, Frankrijk. Opgeleid in Milwaukee, schreef hij zich later in aan het Columbian College (de huidige George Washington University) in Washington, DC. In 1898, voordat hij afstudeerde, nam hij dienst in het Amerikaanse leger met het doel te vechten in de Spaans-Amerikaanse oorlog. Toen hij in dienst trad, gebruikte Mitchell's vader al snel zijn connecties om zijn zoon een commissie te krijgen. Hoewel de oorlog eindigde voordat hij actie zag, koos Mitchell ervoor om in het Amerikaanse legerkorps te blijven en tijd door te brengen in Cuba en de Filippijnen.

Een interesse in de luchtvaart

Mitchell werd in 1901 naar het noorden gestuurd en bouwde met succes telegraaflijnen in afgelegen gebieden van Alaska. Tijdens dit bericht begon hij de zweefvliegexperimenten van Otto Lilienthal te bestuderen. Deze lezing, gecombineerd met verder onderzoek, leidde hem ertoe in 1906 te concluderen dat toekomstige conflicten in de lucht zouden worden gevochten. Twee jaar later was hij getuige van een vliegende demonstratie gegeven door Orville Wright in Fort Myer, VA.

Hij werd naar het Army Staff College gestuurd en werd in 1913 de enige Signal Corps Officer van de Army General Staff. Omdat luchtvaart werd toegewezen aan het Signal Corps, was Mitchell goed geplaatst om zijn interesse verder te ontwikkelen. Mitchell werd in 1916 benoemd tot plaatsvervangend commandant van de luchtvaartafdeling, Signal Corps, en was in samenwerking met veel vroege militaire vliegers. Op 38-jarige leeftijd vond het Amerikaanse leger dat Mitchell te oud was voor vlieglessen..

Als gevolg hiervan werd hij gedwongen om privélessen te zoeken aan de Curtiss Aviation School in Newport News, VA, waar hij een snelle studie bewees. Toen de VS in april 1917 de Eerste Wereldoorlog ingingen, was Mitchell, nu luitenant-kolonel, op weg naar Frankrijk als waarnemer en om de productie van vliegtuigen te bestuderen. Reizend naar Parijs, vestigde hij een kantoor van de luchtvaartafdeling en begon hij contact te maken met zijn Britse en Franse collega's.

Brigadegeneraal William "Billy" Mitchell

• Rang: Brigadegeneraal
• Onderhoud: Amerikaanse leger
• Geboren: 29 december 1879 in Nice, Frankrijk
• Ging dood: 19 februari 1936 in New York City, NY
• Ouders: Senator John L. Mitchell en Harriet D. Becker
• Echtgenoot: Caroline Stoddard, Elizabeth T. Miller
• Kinderen: Harry, Elizabeth, John, Lucy, William (Jr.)
• conflicten: Eerste Wereldoorlog
• Bekend om: Saint-Mihiel, Meuse-Argonne

Eerste Wereldoorlog

In nauwe samenwerking met generaal Sir Hugh Trenchard van het Royal Flying Corps leerde Mitchell hoe luchtgevechtstrategieën te ontwikkelen en grootschalige luchtoperaties te plannen. Op 24 april werd hij de eerste Amerikaanse officier die over de linies vloog toen hij met een Franse piloot reed. Mitchell kreeg snel een reputatie als een gedurfde en onvermoeibare leider en werd gepromoveerd tot brigadegeneraal en kreeg het bevel over alle Amerikaanse luchteenheden in de American Expeditionary Force van generaal John J. Pershing..

In september 1918 plantte en organiseerde Mitchell met succes een campagne met 1.481 geallieerde vliegtuigen ter ondersteuning van grondtroepen tijdens de Slag om St. Mihiel. Zijn vliegtuig kreeg luchtsuperioriteit over het slagveld en hielp de Duitsers terug te drijven. Tijdens zijn tijd in Frankrijk bleek Mitchell een zeer effectieve commandant, maar zijn agressieve benadering en onwil om in de commandostructuur te opereren maakten hem tot talloze vijanden. Voor zijn uitvoering in de Eerste Wereldoorlog ontving Mitchell het Distinguished Service Cross, de Distinguished Service Medal en verschillende buitenlandse onderscheidingen.

Brigadegeneraal Mitchell bij V.E. 7 bij Bolling Field Air Tournament, 14 - 16 mei 1920. Amerikaanse luchtmacht

Air Power Advocate

Na de oorlog verwachtte Mitchell het bevel te voeren over de US Army Air Service. Hij werd in dit doel geblokkeerd toen Pershing majoor-generaal Charles T. Menoher, een artillerie-man, naar de post noemde. Mitchell werd in plaats daarvan benoemd tot assistent-chef van de luchtdienst en kon zijn rang in oorlogstijd als brigadegeneraal behouden.

Een meedogenloze pleitbezorger voor de luchtvaart, moedigde hij Amerikaanse legerpiloten aan om records uit te dagen en promootte races en beval vliegtuigen om te helpen bij de bestrijding van bosbranden. Ervan overtuigd dat luchtmacht in de toekomst de drijvende kracht van oorlog zou worden, drong hij aan op de oprichting van een onafhankelijke luchtmacht. Mitchell's vocale steun voor luchtmacht bracht hem in conflict met de Amerikaanse marine toen hij voelde dat de opkomst van de luchtvaart de oppervlaktevloot steeds verouderd maakte.

Ervan overtuigd dat bommenwerpers oorlogsschepen konden laten zinken, betoogde hij dat de luchtvaart de eerste verdedigingslinie van de VS zou moeten zijn. Onder degenen die hij vervreemdde, was assistent-secretaris van de marine Franklin D. Roosevelt. Mitchell slaagde er niet in zijn doelen te bereiken, en werd steeds meer uitgesproken en viel zijn superieuren in het Amerikaanse leger aan, evenals het leiderschap van de Amerikaanse marine en het Witte Huis omdat ze het belang van militaire luchtvaart niet begrepen.

Project B

Mitchell bleef in beweging blijven en slaagde er in februari 1921 in om minister van Oorlog Newton Baker en minister van Marine Josephus Daniels te overtuigen om gezamenlijke leger-marine-oefeningen te houden waarbij zijn vliegtuigen overtollige / gevangen genomen schepen zouden bombarderen. Hoewel de Amerikaanse marine aarzelde in te stemmen, was het gedwongen om de oefeningen te accepteren nadat Mitchell hoorde van hun eigen luchttesten tegen schepen. In de overtuiging dat hij zou kunnen slagen in 'oorlogsomstandigheden', vond Mitchell ook dat duizend bommenwerpers konden worden gebouwd voor de prijs van één slagschip, waardoor de luchtvaart een zuiniger verdedigingsmacht werd.

Nagesynchroniseerd Project B, de oefeningen gingen vooruit in juni en juli 1921 onder een reeks engagementregels die de overlevingskansen van de schepen sterk bevorderden. In de vroege tests zonk Mitchell's vliegtuig een gevangen Duitse vernietiger en lichte kruiser. Op 20-21 juli vielen ze het Duitse slagschip aan Ostfriesland. Hoewel het vliegtuig het heeft laten zinken, hebben ze de engagementsregels geschonden. Bovendien waren de omstandigheden van de oefeningen geen "oorlogsomstandigheden" omdat alle doelschepen stationair en effectief weerloos waren.

Een witte fosforbom explodeert op USS Alabama (BB-8), terwijl het schip in gebruik is als doelwit in Chesapeake Bay, 23 september 1921. US Naval History and Heritage Command

Val uit kracht

Mitchell herhaalde zijn succes later dat jaar door het gepensioneerde slagschip USS te laten zinken Alabama (BB-8) in september. De tests maakten president Warren Harding woedend, die onmiddellijk voorafgaand aan de Marineconferentie in Washington elke show van maritieme zwakte wilde voorkomen, maar wel leidde tot meer geld voor militaire luchtvaart. Na een protocolincident met zijn marine-tegenhanger, admiraal William Moffett, aan het begin van de conferentie, werd Mitchell naar het buitenland gestuurd voor een inspectiereis.

Terugkerend naar de VS bleef Mitchell zijn superieuren bekritiseren met betrekking tot het luchtvaartbeleid. In 1924 stuurde de commandant van de luchtdienst, majoor generaal Mason Patrick, hem op een tournee door Azië en het Verre Oosten om hem uit de schijnwerpers te halen. Tijdens deze tour voorzag Mitchell een toekomstige oorlog met Japan en voorspelde een luchtaanval op Pearl Harbor. Die herfst schoot hij opnieuw de leiding van het leger en de marine, dit keer naar het Lampert-comité. De volgende maart eindigde zijn ambtstermijn van assistent-chef en werd hij verbannen naar San Antonio, TX, met de rang van kolonel, om toezicht te houden op luchtoperaties.

Brigadegeneraal Billy Mitchell bij zijn krijgsraad. Amerikaanse luchtmacht

Krijgsraad

Later dat jaar, na het verlies van het US Navy-luchtschip USS Shenandoah, Mitchell legde een verklaring af waarin hij de hoge leiding van het leger beschuldigde van 'bijna verraderlijk bestuur van de nationale verdediging' en incompetentie. Als gevolg van deze verklaringen werd hij grootgebracht op krijgsraad wegens insubordinatie op aanwijzing van president Calvin Coolidge. Begin november zag de krijgsraad Mitchell brede publieke steun ontvangen en opvallende luchtvaartofficieren zoals Eddie Rickenbacker, Henry "Hap" Arnold en Carl Spaatz getuigden namens hem.

Op 17 december werd Mitchell schuldig bevonden en veroordeeld tot een schorsing van vijf jaar voor actieve dienst en verlies van loon. De jongste van de twaalf rechters, generaal-majoor Douglas MacArthur, noemde het dienen van het panel "onsmakelijk" en stemde niet schuldig door te stellen dat een officier niet "tot zwijgen moet worden gebracht omdat hij in rang en met geaccepteerde doctrine tegenstrijdig was met zijn superieuren." In plaats van de straf te aanvaarden, nam Mitchell ontslag op 1 februari 1926. Hij ging terug naar zijn boerderij in Virginia en bleef tot zijn dood op 19 februari 1936 pleiten voor luchtmacht en een afzonderlijke luchtmacht..