Medusa The Ancient Greek Myth of the Snake-Haired Gorgon

In de oude Griekse mythologie is Medusa een Gorgon, een van de drie afschuwelijke zussen wier uiterlijk mannen in steen verandert. Ze wordt gedood door de held Perseus, die haar hoofd afsnijdt. Voor de Grieken is Medusa de leider van een oude, oudere matriarchale religie die moest worden uitgewist; in de moderne cultuur vertegenwoordigt ze vitale sensualiteit en een kracht die bedreigend is voor mannen. 

Snelle feiten: Medusa, Monster of Greek Mythology

• Alternatieve namen: Medousa
• epitheta: De liniaal
• Rijken en krachten: De grote oceaan, kan mannen in een oogopslag in steen veranderen.
• Familie: De Gorgons (ook Gorgones of Gorgous), inclusief haar zussen Stheno en Euryale; kinderen Pegasus, Chrysaor
• Cultuur / Land: Griekenland, 6e eeuw v.Chr
• Primaire bronnen: Hesiodus "Theogony", Plato's "Gorgias," Ovidius "Metamorphosis"

Medusa in de Griekse mythologie

De Three Gorgons zijn zussen: Medusa (de heerser) is een sterveling, haar onsterfelijke zussen zijn Stheno (de Sterke) en Euryale (de Far-Springer). Samen wonen ze aan het westelijke uiteinde van de wereld of op het eiland Sarpedon, midden in de Grote Oceaan van Poseidon. Ze delen allemaal de slangachtige sloten van Medusa en haar krachten om mannen in steen te veranderen.

De Gorgons zijn een van de twee groepen zusters geboren uit Phorkys (de "oude man van de zee") en zijn zus Keto (een zeemonster). De andere groep zusters is de Graiai, de 'oude vrouwen', Pemphredoo, Enyo en Deino of Perso, die één tand en één oog delen die ze tussen hen passeren; de Graiai spelen een rol in de mythe van Medusa.

Dit reliëf van Medusa maakte deel uit van een tempel in Efeze, Turkije, gebouwd door P. Quintilius vóór 128 CE, en gewijd aan de keizer Hadrianus. ihsanGercelman / iStock / Getty Images Plus

Uiterlijk en reputatie 

Alle drie de Gorgon-zussen hebben schitterende ogen, enorme tanden (soms zwijnen slagtanden), een uitstekende tong, koperen klauwen en slangen met slangen of octopus. Hun vreselijke aspect verandert mannen in steen. De andere zussen spelen slechts een kleine rol in de Griekse mythologie, terwijl het Medusa-verhaal vele malen wordt verteld door veel verschillende Griekse en Romeinse schrijvers.

Het hoofd van Medusa is een symbolisch element in Romeinse en oude Arabische koninkrijken (culturen van Nabataean, Hatran en Palmyrene). In deze context beschermt het de doden, bewaakt het gebouwen of graven en weert het boze geesten af.

Hoe Medusa een Gorgon werd 

In een mythe gemeld door de Griekse dichter Pindar (517-438 v.Chr.) Was Medusa een mooie sterfelijke vrouw die op een dag naar de tempel van Athena ging om te aanbidden. Terwijl ze daar was, zag Poseidon haar en verleidde haar of verkrachtte haar, en ze werd zwanger. Athena, woedend over de ontheiliging van haar tempel, veranderde haar in een sterfelijke Gorgon. 

Medusa en Perseus

In de hoofdmythe wordt Medusa gedood door de Griekse held Perseus, de zoon van Danae en Zeus. Danae is het object van verlangen van Polydectes, de koning van het Cycladische eiland Seriphos. De koning, aanvoelend dat Perseus een obstakel was om Danae te achtervolgen, stuurt hem op de onmogelijke missie om het hoofd van Medusa terug te brengen.

Perseus onthoofde de slapende Medusa. Terracotta pilike (pot), Zolderperiode, ca. 450-440 v.Chr., Toegeschreven aan Polygnotos van Thasos. Metropolitan Museum of Art, Rogers Fund, 1945 (publiek domein)

Met hulp van Hermes en Athena vindt Perseus zijn weg naar de Graiai en bedriegt hen door hun ene oog en tand te stelen. Ze worden gedwongen hem te vertellen waar hij wapens kan vinden om hem te helpen Medusa te doden: gevleugelde sandalen om hem naar het eiland van de Gorgons te dragen, de pet van Hades om hem onzichtbaar te maken en een metalen tas (kibisis) om haar hoofd vast te houden zodra het is afgesneden. Hermes geeft hem een ​​adamantijnse (onbreekbare) sikkel, en hij draagt ​​ook een gepolijst bronzen schild. 

Perseus vliegt naar Sarpedon en kijkt naar Medusa's weerspiegeling in zijn schild - om het visioen te vermijden dat hem in steen zou veranderen -, snijdt haar hoofd af, steekt het in de tas en vliegt terug naar Seriphos.

Bij haar dood vliegen Medusa's kinderen (vader van Poseidon) uit haar nek: Chrysaor, wielder van een gouden zwaard, en Pegasus, het gevleugelde paard, die het best bekend staat om de mythe van Bellerophon.

Rol in mythologie

Over het algemeen wordt het uiterlijk en de dood van Medusa beschouwd als de symbolische onderdrukking van een oudere matriarchale religie. Dat is waarschijnlijk wat de Romeinse keizer Justinianus (527-565 CE) in gedachten had toen hij oudere sculpturen van het hoofd van Medusa op zijn zijkant of ondersteboven als sokkels aan de voet van twee kolommen in de ondergrondse christelijke stortbak / basiliek van Jerebatan Sarayi opnam in Constantinopel. Een ander verhaal gemeld door de Britse classicus Robert Graves is dat Medusa de naam was van een felle Libische koningin die haar troepen in de strijd nam en werd onthoofd toen ze verloor.

Kwalhoofd bij het Reservoir van Yerebatan Sarayi in Istanboel. Het afgehakte hoofd van Medusa, ondersteboven of op één wang, wordt gekenmerkt als de basis van verschillende kolommen in het grote ondergrondse reservoir gebouwd door Byzantijnse keizer Justinian I (527-565 CE). flavijus / Getty Images Plus

Medusa in de moderne cultuur 

In de moderne cultuur wordt Medusa gezien als een krachtig symbool van vrouwelijke intelligentie en wijsheid, gerelateerd aan de godin Metis, die een vrouw van Zeus was. Het slangachtige hoofd is een symbool van haar sluwheid, een perversie van de matrifocale oude godin die de Grieken moeten vernietigen. Volgens historicus Joseph Campbell (1904-1987) gebruikten de Grieken het verhaal van Medusa om de vernietiging van idolen en tempels van een oude godin-moeder te rechtvaardigen waar ze ze ook vonden.

Haar slordige lokken leidden tot het gebruik van de naam van Medusa om naar kwallen te verwijzen.

Bronnen en verder lezen

• Almasri, Eyad, et al. "Medusa in Nabataean, Hatran en Palmyrene culturen." Mediterrane archeologie en archeometrie 18.3 (2018): 89-102. Afdrukken.
• Dolmage, Jay. "Metis, Mêtis, Mestiza, Medusa: retorische lichamen in retorische tradities." Rhetoric Review 28.1 (2009): 1-28. Afdrukken.
• Hard, Robin (ed). "Het Routledge Handbook of Greek Mythology: Based on H.J. Rose's Handbook of Greek Mythology." Londen: Routledge, 2003. Afdrukken.
• Smith, William en G.E. Marindon, eds. "Woordenboek van Griekse en Romeinse biografie en mythologie." Londen: John Murray, 1904. Afdrukken.
• Susan, R. Bowers. "Medusa en de vrouwelijke blik." NWSA Journal 2.2 (1990): 217-35. Afdrukken.