Maya Angelou

Maya Angelou was een Afro-Amerikaanse auteur, toneelschrijver, dichter, danseres, actrice en zangeres. Haar illustere 50-jarige carrière omvatte het publiceren van 36 boeken, waaronder volumes van poëzie en drie boeken met essays. Angelou wordt gecrediteerd voor het produceren en acteren in verschillende toneelstukken, musicals, films en tv-shows. Ze is echter het best bekend om haar eerste autobiografie, Ik weet waarom de Caged Bird zingt (1969). Het boek toont de tragedies van Angelou's traumatische jeugd, met details over een brute verkrachting op 7 1/2 en een vroege volwassenheid bezwaard door tienerzwangerschappen.

data: 4 april 1928 tot 28 mei 2014

Ook gekend als: Marguerite Anne Johnson (geboren als), Ritie, Rita

Een lange weg van huis

Maya Angelou werd geboren als Marguerite Anne Johnson op 4 april 1928 in St. Louis, Missouri, aan Bailey Johnson Sr., een portier en marine diëtist, en Vivian "Bibbie" Baxter, een verpleegster. Angelou's enige broer of zus, een jaar oudere broer Bailey Jr. was als kind niet in staat Angelou's voornaam 'Marguerite' uit te spreken en gaf zijn zus daarom de bijnaam 'Maya', afgeleid van 'My Sister'. De naamsverandering bleek later in het leven van Maya nuttig.

Nadat haar ouders in 1931 uit elkaar gingen, stuurde Bailey Sr. de driejarige Maya en Bailey Jr. om bij zijn moeder, Annie Henderson, in gescheiden postzegels in Arkansas te gaan wonen. Mamma, zoals Maya en Bailey haar noemden, was de enige zwarte vrouwelijke winkeleigenaar in landelijke stempels en werd zeer gerespecteerd. Ondanks het feit dat er veel armoede was, bloeide mamma's tijdens de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog door basisvoedingsmiddelen te leveren. Momma zorgde niet alleen voor de winkel, maar ook voor haar verlamde zoon, die de kinderen 'oom Willie' noemden.

Hoewel slim, was Maya als kind extreem onzeker en beschouwde ze zichzelf als onhandig, ongewenst en lelijk omdat ze zwart was. Soms probeerde Maya haar benen te verbergen, smeerde ze in met vaseline en bestrooide ze met rode klei ieder kleur was beter dan zwart. Bailey daarentegen was charmant, vrijgevochten en extreem beschermend voor zijn zus.

Leven in postzegels, Arkansas

Mama bracht haar kleinkinderen in de winkel aan het werk en Maya keek naar de uitgeputte katoenplukkers terwijl ze naar en van het werk sjokten. Mama was de belangrijkste stabilisator en morele gids in het leven van de kinderen en gaf hen waardevol advies bij het kiezen van hun gevechten met blanken. Mamma waarschuwde dat de geringste onbeschaamdheid tot lynchen kon leiden.

De dagelijkse vernedering die zich manifesteerde door diepgeworteld racisme maakte het leven in Postzegels ellendig voor de ontheemde kinderen. Hun gedeelde ervaring van eenzaamheid en verlangen naar hun ouders leidde tot een sterke afhankelijkheid van elkaar. De passie van de kinderen voor lezen bood een toevluchtsoord voor hun harde realiteit. Maya bracht elke zaterdag door in de bibliotheek van Stamps en las uiteindelijk elk boek op de planken.

Na vier jaar in Stamps waren Maya en Bailey verrast toen hun knappe vader in een luxe auto leek te rijden om hen terug te brengen naar St. Louis om bij hun moeder te wonen. Maya keek nieuwsgierig toe hoe Bailey Sr. omging met zijn moeder en broer, oom Willie - waardoor ze zich minderwaardig voelden met zijn trots. Maya vond het niet leuk, vooral toen Bailey Jr. - het splitsende beeld van zijn vader - deed alsof deze man hen nooit had verlaten.

Ontmoet me in St. Louis

Vivian was verwoestend mooi en de kinderen werden onmiddellijk verliefd op haar, vooral Bailey Jr. Moeder Lieve, zoals de kinderen haar noemden, was een natuurkracht en leefde het leven ten volle, verwachtend dat iedereen hetzelfde zou doen. Hoewel Vivian een verpleegkundige opleiding had genoten, verdiende ze het goed om poker te spelen in goksalons.

Maya en Bailey landden tijdens het verbod in St. Louis en werden door hun grootmoeder ("Oma Baxter"), die hen vermaakte, geïntroduceerd in de onderwereld misdaadfiguren. Ze had ook invloed op de politie van de stad. De vader van Vivian en vier broers hadden stadsbanen, zeldzaam voor zwarte mannen, en hadden de reputatie gemeen te zijn. Maar ze behandelden de kinderen goed en Maya was onder de indruk van hen, en voelde eindelijk een gevoel van familiale verbondenheid.

Maya en Bailey verbleven bij Vivian en haar oudere vriend, de heer Freeman. Vivian was sterk, levendig en onafhankelijk als mama en behandelde haar kinderen goed. Ze was echter gedreven en Maya kon geen hechte relatie opbouwen.

Onschuldigheid verloren

Maya hunkerde zoveel naar de genegenheid van haar moeder dat ze de onzekere vriend van Vivian begon te vertrouwen. Maya's 7 1/2 jaar oude onschuld werd verbrijzeld toen Freeman haar twee keer misbruikte en haar vervolgens bedreigde om Bailey te vermoorden als ze het vertelde.

Hoewel hij tijdens een hoorzitting schuldig werd bevonden en werd veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf, werd Freeman tijdelijk vrijgelaten. Drie weken later hoorde Maya de politie oma Baxter vertellen dat Freeman doodgeslagen was gevonden, vermoedelijk door haar ooms. De familie heeft het incident nooit genoemd.

Omdat ze dacht dat ze verantwoordelijk was voor de dood van Freeman door te getuigen, besloot Maya in de war om anderen te beschermen door niet te spreken. Ze werd vijf jaar stil en weigerde met iemand te praten behalve haar broer. Na een tijdje kon Vivian de emotionele toestand van Maya niet aan. Ze stuurde de kinderen terug om bij Momma in Stamps te gaan wonen, tot groot ongenoegen van Bailey. De emotionele gevolgen van de verkrachting volgden Maya gedurende haar leven.

Terug naar Postzegels en een mentor

Mama verspilde geen tijd aan het helpen van Maya door haar kennis te laten maken met Bertha Flowers, een mooie, verfijnde en goed opgeleide zwarte vrouw. De grote leraar stelde Maya bloot aan klassieke auteurs, zoals Shakespeare, Charles Dickens en James Weldon Johnson, evenals zwarte vrouwelijke auteurs. Bloemen liet Maya bepaalde werken van de auteurs onthouden om hardop te reciteren en haar te laten zien dat woorden de kracht hebben om te creëren, niet om te vernietigen. 

Door mevrouw Flowers besefte Maya de kracht, welsprekendheid en schoonheid van het gesproken woord. Het ritueel wekte Maya's passie voor poëzie, bouwde vertrouwen op en bracht haar langzaam uit stilte. Ooit las ze boeken als een toevluchtsoord voor de werkelijkheid, nu las ze boeken om het te begrijpen. Voor Maya was Bertha Flowers het ultieme rolmodel - iemand die ze kon proberen te worden.

Maya was een geweldige student en studeerde in 1940 cum laude af aan de Lafayette County Training School. Een afstuderen in de achtste klas was een grote gelegenheid in Stamps, maar de blanke spreker beweerde dat de zwarte afgestudeerden alleen konden slagen in sport of dienstbaarheid, niet in academici. Maya raakte echter geïnspireerd toen de valedictorian in de klas de afgestudeerden leidde in 'Lift Ev'ry Voice and Sing', voor het eerst luisterend naar de woorden van het lied.

Het is beter in Californië

Postzegels, Arkansas was een stad verankerd in ernstig racisme. Op een dag, toen Maya hevige kiespijn had, bracht mama haar bijvoorbeeld naar de enige tandarts in de stad, die blank was en aan wie ze geld had geleend tijdens de Grote Depressie. Maar de tandarts weigerde Maya te behandelen en verklaarde dat hij liever zijn hand in de mond van een hond zou steken dan in zwarte Maya's. Mama nam Maya mee naar buiten en stampte terug naar het kantoor van de man. Mama keerde terug met $ 10, ze zei dat de tandarts haar rente verschuldigd was over zijn lening en nam Maya 25 mijl om een ​​zwarte tandarts te bezoeken.

Nadat Bailey op een dag vreselijk geschrokken thuiskwam, nadat ze door een blanke was gedwongen om te helpen een dood, rottend lichaam van een zwarte man op een wagen te laden, bereidde mama zich voor om haar kleinkinderen weg te houden van verdere gevaren. Omdat ze nooit meer dan 50 mijl van haar geboorteplaats had gereisd, verliet mama Willie en haar winkel om Maya en Bailey naar hun moeder in Oakland, Californië te brengen. Mama bleef zes maanden om de kinderen te laten settelen voordat ze terugkeerde naar Postzegels.

Vivian was echt blij dat haar kinderen terug waren en gaf Maya en Bailey om middernacht een welkomstfeest. De kinderen ontdekten dat hun moeder populair en leuk was, met veel mannelijke vrijers. Maar Vivian koos ervoor om 'Daddy Clidell' te trouwen, een succesvolle zakenman die het gezin naar San Francisco verhuisde.

Toen Maya op Mission High School kwam, kreeg ze een hogere graad en werd ze later overgeplaatst naar een school waar ze een van de slechts drie zwarten was. Maya hield van één leraar, mevrouw Kirwin, die iedereen gelijk behandelde. Op 14 ontving Maya een volledige universiteitsbeurs aan de California Labour School om drama en dans te studeren.

Groeipijn

Daddy Clidell was de eigenaar van verschillende appartementsgebouwen en poolhallen, en Maya was geboeid door zijn rustige waardigheid. Hij was de enige echte vaderfiguur die ze ooit kende, waardoor Maya zich voelde als zijn geliefde dochter. Maar toen Bailey Sr. haar uitnodigde om bij hem en zijn veel jongere vriendin Dolores te blijven voor de zomer, accepteerde Maya. Toen ze aankwam, was Maya geschokt toen ze ontdekte dat ze in een woonwagen van lage klasse woonden.

Vanaf het begin konden de twee vrouwen niet met elkaar overweg. Toen Bailey Sr. Maya meenam naar Mexico tijdens een shoppingtrip, eindigde het rampzalig toen de 15-jarige Maya haar dronken vader terug naar de Mexicaanse grens bracht. Bij hun terugkeer confronteerde jaloerse Dolores Maya en gaf haar de schuld dat ze tussen hen in was gekomen. Maya sloeg Dolores omdat ze Vivian een hoer had genoemd; Dolores stak toen Maya in de hand en maag met een schaar.

Maya rende bloedend het huis uit. Wetende dat ze haar wonden niet voor Vivian kon verbergen, keerde Maya niet terug naar San Francisco. Ze was ook bang dat Vivian en haar familie problemen zouden veroorzaken voor Bailey Sr., herinnerend aan wat er met Mr. Freeman gebeurde. Bailey Sr. nam Maya mee om haar wonden in het huis van een vriend te laten wikkelen.

Vastbesloten nooit meer het slachtoffer te worden, vluchtte ze uit het huis van de vriend van haar vader en bracht de nacht door in een autokerkhof. De volgende ochtend ontdekte ze dat daar verschillende weglopers woonden. Tijdens haar verblijf van een maand bij de weglopers leerde Maya niet alleen dansen en schelden, maar ook diversiteit waarderen, die de rest van haar leven beïnvloedde. Aan het einde van de zomer besloot Maya terug te keren naar haar moeder, maar door de ervaring voelde ze zich sterker.

Naar boven gaan

Maya was uitgegroeid van een timide meisje tot een sterke jonge vrouw. Haar broer Bailey veranderde daarentegen. Hij was geobsedeerd geraakt door het winnen van de genegenheid van zijn moeder, en begon zelfs de levensstijl na te bootsen van de mannen waarmee Vivian ooit gezelschap had. Toen Bailey een witte prostituee thuisbracht, schopte Vivian hem eruit. Gekwetst en gedesillusioneerd verliet Bailey uiteindelijk de stad om een ​​baan bij de spoorweg aan te nemen.

Toen de school in de herfst begon, overtuigde Maya Vivian om haar een semester naar haar werk te laten gaan. Ze miste Bailey vreselijk, zocht een afleiding en solliciteerde naar een baan als tramdirigent, ondanks racistisch personeelsbeleid. Maya bleef weken aanhouden en werd uiteindelijk de eerste zwarte tramwagon van San Francisco.

Bij terugkeer op school begon Maya haar mannelijke trekken mentaal te overdrijven en werd ze bang dat ze misschien lesbisch zou zijn. Maya besloot een vriendje te krijgen om zichzelf anders te overtuigen. Maar alle mannelijke vrienden van Maya wilden slanke, lichtharige, steilharige meisjes, en ze bezat geen van deze kwaliteiten. Maya stelde vervolgens een knappe buurjongen voor, maar de onbevredigende ontmoeting nam haar angsten niet weg. Drie weken later ontdekte Maya echter dat ze zwanger was.

Nadat ze Bailey had gebeld, besloot Maya haar zwangerschap geheim te houden. Bang dat Vivian haar school zou verlaten, stortte Maya zich op haar studie en bekende na haar afstuderen aan de Mission High School in 1945 haar acht maanden durende zwangerschap. Claude Bailey Johnson, die later zijn naam veranderde in Guy, werd geboren kort na het afstuderen van de 17-jarige Maya.

Een nieuwe naam, nieuw leven

Maya was dol op haar zoon en voelde zich voor het eerst nodig. Haar leven werd kleurrijker toen ze eraan werkte om voor hem te zorgen door te zingen en dansen in nachtclubs, koken, een cocktail serveerster, een prostituee en een bordeel mevrouw. In 1949 trouwde Maya met Anastasios Angelopulos, een Grieks-Amerikaanse zeeman. Maar het interraciale huwelijk in Amerika in de jaren 1950 was vanaf het begin gedoemd te eindigen in 1952.

In 1951 studeerde Maya moderne dans onder grootheden Alvin Ailey en Martha Graham, zelfs in samenwerking met Ailey om op te treden bij lokale functies als Al en Rita. Werken als een professionele calypso-danser aan de Paarse Ui in San Francisco heette Maya nog steeds Marguerite Johnson. Maar dat veranderde al snel toen Maya, op aandringen van haar managers, de achternaam van haar voormalige echtgenoot en Bailey's bijnaam van Maya combineerde om de onderscheidende naam, Maya Angelou, te creëren..

Toen Angelou's geliefde Momma overleed, werd Angelou in een neerwaartse spiraal gestuurd. Radeloos, maar gezworen volledig te leven, sloot Angelou een contract af voor een stuk op Broadway, verliet haar zoon bij Vivian en begon aan een 22-landen tour met de opera Porgy en Bess (1954-1955). Maar Angelou bleef haar schrijfvaardigheden verbeteren terwijl ze reisde, omdat ze troost vond in het creëren van poëzie. In 1957 nam Angelou haar eerste album op, Calypso hittegolf.

Angelou had gedanst, gezongen en geacteerd in heel San Francisco, maar verhuisde vervolgens naar New York en trad eind jaren vijftig toe tot het Harlem Writers Guild. Terwijl ze daar was, raakte ze bevriend met literair groot James Baldwin, die Angelou aanmoedigde om zich rechtstreeks te concentreren op een schrijfcarrière.

Triomf en tragedie

In 1960, na het horen van burgerrechtenleider Dr. Martin Luther King, Jr., schreef Angelou samen met Godfrey Cambridge, Cabaret voor vrijheid, ten gunste van King's Southern Christian Leadership Conference (SCLC). Angelou was een grote aanwinst als fondsenwerver en organisator; ze werd toen door Dr. King benoemd tot SCLC's Northern Coordinator.

Eveneens in 1960 nam Angelou een man van common law, Vusumzi Make, een Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsleider uit Johannesburg. Maya, haar 15-jarige zoon Guy en nieuwe echtgenoot verhuisden naar Caïro, Egypte, waar Angelou redacteur werd De Arabische waarnemer.

Angelou bleef lesgeven en schrijven terwijl ze zich aanpaste. Maar toen haar relatie met Make ten einde kwam in 1963 verliet Angelou Egypte met haar zoon naar Ghana. Daar werd ze beheerder aan de School of Music and Drama van de Universiteit van Ghana, een redacteur voor The African Review, en een schrijver van functies voor The Ghanaian Times. Als gevolg van haar reizen sprak Angelou vloeiend Frans, Italiaans, Spaans, Arabisch, Servokroatisch en Fanti (een West-Afrikaanse taal).

Terwijl hij in Afrika woonde, vestigde Angelou een grote vriendschap met Malcolm X. Bij zijn terugkeer in de Verenigde Staten in 1964 om hem te helpen de nieuw gevormde Organisatie van Afro-Amerikaanse eenheid op te bouwen, werd Malcolm X kort daarna vermoord. Verwoest ging Angelou bij haar broer in Hawaii wonen, maar keerde terug naar Los Angeles tijdens de zomer van de racerellen in 1965. Angelou schreef en speelde in toneelstukken totdat ze in 1967 terugkeerde naar New York.

Harde proeven, geweldige prestatie

In 1968 vroeg Dr. Martin Luther King, Jr. Angelou om een ​​mars te organiseren, maar de plannen werden onderbroken toen King op 4 april 1968 werd vermoord - op de 40e verjaardag van Angelou. Angelou zwierf en zwoer nooit meer de date te vieren, en werd door James Baldwin aangemoedigd om haar verdriet te overwinnen door te schrijven. 

Angelou deed waar ze het beste in was en schreef, produceerde en vertelde Zwarten, Blauwen, Zwart!, een tiendelige documentaireserie over de link tussen het bluesmuziekgenre en black heritage. Eveneens in 1968 werd Angelou bij een diner met Baldwin uitgedaagd om een ​​autobiografie te schrijven door Robert Loomis, redacteur van Random House. Ik weet waarom de Caged Bird zingt, De eerste autobiografie van Angelou, die in 1969 werd gepubliceerd, werd onmiddellijk een bestseller en bracht Angelou wereldwijde bekendheid.

In 1973 trouwde Angelou met de Welshe schrijver en cartoonist Paul du Feu. Hoewel Angelou nooit openlijk over haar huwelijk sprak, werd het door degenen die het dichtst als haar langste en gelukkigste vereniging beschouwd. Het eindigde echter in 1980 in een minnelijke scheiding.

Awards en onderscheidingen

Angelou werd genomineerd voor een Emmy Award in 1977 voor haar rol als grootmoeder van Kunta Kinte in de tv-miniserie van Alex Haley, Wortels.

In 1982 begon Angelou les te geven aan de Wake Forest University in Winston-Salem, North Carolina, waar ze het eerste levenslange Reynolds hoogleraarschap van Amerikaanse studies bekleedde.

Voormalige presidenten Gerald Ford, Jimmy Carter en Bill Clinton hebben Angelou gevraagd om op verschillende borden te dienen. In 1993 werd Angelou gevraagd een gedicht te schrijven en te reciteren (Op de pols van de ochtend) voor de inhuldiging van Clinton, het winnen van een Grammy-prijs en de tweede persoon zijn na Robert Frost (1961).

De vele prijzen van Angelou omvatten de Presidential Medal of Arts (2000), de Lincoln Medal (2008), de Presidential Medal of Freedom van President Barack Obama (2011), de Literarian Award van de National Book Foundation (2013) en de Mailer Prize voor Lifetime Achievement (2013). Hoewel haar educatieve activiteiten beperkt waren tot de middelbare school, ontving Angelou 50 eredoctoraten.

Een fenomenale vrouw

Maya Angelou werd door miljoenen gerespecteerd als een verbazingwekkende auteur, dichter, acteur, docent en activist. Beginnend in de jaren negentig en tot kort voor haar dood bleef Angelou jaarlijks minstens 80 keer optreden in het lezingencircuit. 

Haar uitgebreide verzameling gepubliceerde werken omvat 36 boeken, waarvan zeven autobiografieën, talloze dichtbundels, een essayboek, vier toneelstukken, een scenario-oh en een kookboek. Angelou had ooit drie boeken-Ik weet waarom de gekooide vogel het hart van een vrouw zingt, en Zelfs de sterren zagen er eenzaam uit-tegelijkertijd op de bestsellerlijst van de New York Times voor zes opeenvolgende weken.

Of het nu via een boek, een toneelstuk, een gedicht of een lezing was, Angelou inspireerde miljoenen, vooral vrouwen, om de negatieve ervaringen die ze overleefden te gebruiken als een katapult naar onmogelijke prestaties.

Op de ochtend van 28 mei 2014 werd de 86-jarige Maya Angelou kwetsbaar en leed aan een hartgerelateerde uitgebreide ziekte door haar verzorger bewusteloos gevonden. Gewend om dingen op haar manier te doen, had Angelou haar personeel opgedragen haar niet in een dergelijke toestand te reanimeren. 

De herdenkingsplechtigheid ter ere van Maya Angelou, georganiseerd door Wake Forest University, omvatte vele armaturen. Mediamagnaat Oprah Winfrey, Angelou's oude vriend en beschermeling, plande en regisseerde het oprechte eerbetoon.

De stad Stamps heeft in juni 2014 haar enige park hernoemd ter ere van Angelou.