Martial vertelt het verhaal van Gladiators Priscus en Verus
Share
In 2003 produceerde BBC een televisie-docudrama (Colosseum: Rome's Arena of Death aka Colosseum: A Gladiator's Story) over Romeinse gladiatoren die De naakte Olympische Spelen schrijver Tony Perrottet beoordeeld, in televisie / dvd: Iedereen houdt van een bloedbad. De beoordeling lijkt redelijk. Hier is een fragment:
"De vroege fasen van de show zijn volledig ingebed in de aloude traditie van gladiatorfilms, zozeer zelfs dat er een onvermijdelijk gevoel van déjà vu is. (Ligt dat Kirk Douglas in de steengroeven? Lijkt die gladiator niet een beetje op Russell Crowe?) De eerste glimp van de rustieke gevangene van het keizerlijke Rome, de eerste wedstrijden in de gladiatorenschool - ze maken allemaal deel uit van de beproefde en -waar formule. Zelfs de muziek komt me bekend voor.
Toch onderscheidt deze nieuwe uitstap in het genre zich snel van zijn voorouders."
Die laatste zin herhaalt zich. Ik zou aanraden dit uurlange programma te bekijken als het ooit terugkomt op televisie.
Het hoogtepunt van de show is een dramatisering van een bekend Romeins gevecht tussen gladiatoren Priscus en Verus. Toen ze tegen elkaar vochten, was dit het hoogtepunt van de spellen voor de openingsceremonie van het Flavische amfitheater, de sportarena die we meestal het Romeinse Colosseum noemen.
Het gladiatorgedicht van Marcus Valerius Martialis
We kennen deze bekwame gladiatoren uit een gedicht van de geestige Latijnse epigrammatist Marcus Valerius Martialis aka Martial, die meestal wordt aangeduid als afkomstig uit Spanje. Het is de enige gedetailleerde - zoals het is - beschrijving van zo'n gevecht dat heeft overleefd.
Hieronder vind je het gedicht en een Engelse vertaling, maar eerst zijn er enkele voorwaarden om te weten.
- Colosseum De eerste term is de Flavisch amfitheater of Colosseum die werd geopend in 80, een jaar nadat de eerste van de Flavische keizers, Vespasianus, die het meeste had gebouwd, was gestorven. Het verschijnt niet in het gedicht maar was de locatie van het evenement.
- RudisDe tweede term is rudis, dat was een houten zwaard dat aan een gladiator werd gegeven om aan te tonen dat hij was bevrijd en uit dienst was gesteld. Hij zou dan zijn eigen gladiatorenopleiding kunnen beginnen.
- De vinger De vinger verwijst naar een type einde van het spel. Een gevecht kan tot de dood zijn, maar het kan ook zijn totdat een van de strijders om genade vraagt, door een vinger op te steken. In dit beroemde gevecht staken de gladiatoren hun vingers op.
- Parma Het Latijn verwijst naar een parma dat was een rond schild. Hoewel het werd gebruikt door Romeinse soldaten, werd het ook gebruikt door de gladiatoren in Thraex- of Thracische stijl.
- CaesarCaesar verwijst naar de tweede Flavische keizer, Titus.
Martial XXIX
| Engels | Latijns |
|---|---|
| Terwijl Priscus eruit trok, en Verus de wedstrijd, en de dapperheid van beide stond lang in evenwicht, vaak was kwijting voor de mannen geclaimd met machtige schreeuwen; maar Caesar gehoorzaamde zelf de zijne wet: die wet was, toen de prijs werd ingesteld, tot vecht tot de vinger omhoog was; wat was hij geoorloofd deed, vaak schotels en geschenken daarin geven. Toch was een einde gevonden van die evenwichtige strijd: ze vochten goed gematcht, goed gematcht gaven ze samen. Naar elke Caesar stuurde het houten zwaard en beloningen naar elk: deze prijs behendige moed gewonnen. Onder geen Prins, maar u, Caesar, heeft dit veranderd: terwijl twee vochten, elk was overwinnaar. | Cum traheret Priscus, traheret certamina Verus, |
martial; Ker, Walter C. A Londen: Heinemann; New York: Putnam
