Marian Wright Edelman Quotes

Marian Wright Edelman, de oprichter en president van het Children's Defense Fund, was de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die werd toegelaten tot de staatsbar van Mississippi. Marian Wright Edelman heeft haar ideeën in verschillende boeken gepubliceerd. De maatstaf voor ons succes: een brief aan mijn kinderen en de uwen was een verrassend succes. De betrokkenheid van Hillary Clinton bij het Kinderverdedigingsfonds bracht de organisatie onder de aandacht.

Geselecteerde Marian Wright Edelman Offertes

Dit is een informele verzameling die gedurende vele jaren is samengesteld. Ik betreur het dat ik de oorspronkelijke bron niet kan bieden als deze niet bij de offerte staat.

Service is de huur die we betalen om te leven. Het is precies het doel van het leven en niet iets dat je in je vrije tijd doet.
Als je de wereld niet leuk vindt, verander je hem. U bent verplicht deze te wijzigen. Je doet het stap voor stap.
Als we niet voor kinderen opkomen, dan staan we niet voor veel.
Ik doe wat ik denk dat ik op deze aarde moest doen. En ik ben echt dankbaar dat ik iets heb waar ik gepassioneerd over ben en dat ik erg belangrijk vind.
Jij echt kan verander de wereld als je genoeg geeft.
Service is waar het in het leven om draait.
Wanneer ik vecht over wat er in de buurt gebeurt, of wanneer ik vecht over wat er gebeurt met de kinderen van andere mensen, doe ik dat omdat ik een gemeenschap en een wereld wil verlaten die beter is dan degene die ik vond.
Het onvermogen om gezondheidszorg te krijgen omdat mensen geen verzekering, moorden, minder traumatisch en minder zichtbaar hebben dan terrorisme, maar het resultaat is hetzelfde. En slechte huisvesting en slecht onderwijs en lage lonen doodt de geest en de capaciteit en de kwaliteit van leven die we allemaal verdienen. - 2001
De erfenis die ik wil achterlaten is een kinderopvangsysteem dat zegt dat geen enkel kind alleen gelaten of onveilig wordt achtergelaten.
Kinderen stemmen niet, maar volwassenen die wel moeten opstaan en op hen stemmen.
Mensen die niet stemmen, hebben geen kredietwaardigheid tegenover mensen die zijn gekozen en vormen dus geen bedreiging voor degenen die tegen onze belangen ingaan.
De uitdaging van sociale rechtvaardigheid is om een gevoel van gemeenschap op te roepen dat we onze natie een betere plek moeten maken, net zoals we het veiliger maken. - 2001
Als we denken dat we die van ons hebben en geen tijd, geld of moeite verschuldigd zijn om achterblijvers te helpen, dan zijn we een deel van het probleem in plaats van de oplossing voor het rafelende sociale weefsel dat alle Amerikanen bedreigt.
Werk nooit alleen voor geld of voor stroom. Ze zullen je ziel niet redden of je helpen om 's nachts te slapen.
Het maakt me niet uit wat mijn kinderen professioneel willen doen, zolang ze maar begrijpen dat ze iets terug moeten geven.
Als u als ouders bochten maakt, zullen uw kinderen dat ook doen. Als je liegt, zullen ze dat ook doen. Als u al uw geld aan uzelf uitgeeft en er geen deel van geeft aan liefdadigheidsinstellingen, hogescholen, kerken, synagogen en maatschappelijke doelen, zullen uw kinderen dat ook niet doen. En als ouders grinniken om raciale en gendermoppen, zal een andere generatie het gif doorgeven dat volwassenen nog steeds niet de moed hebben gehad om uit te snuiven.
Attent zijn voor anderen zal u en uw kinderen verder in het leven brengen dan een hogeschool of beroepsopleiding.
U bent niet verplicht om te winnen. Je bent verplicht om elke dag te blijven proberen je best te doen.
We moeten niet, bij het proberen na te denken over hoe we een groot verschil kunnen maken, de kleine dagelijkse verschillen die we kunnen maken, negeren die in de loop van de tijd oplopen tot grote verschillen die we vaak niet kunnen voorzien..
Wie zegt dat iemand het recht heeft op te geven?
Niemand heeft het recht om op je dromen te regenen.
Mijn geloof is de drijfveer van mijn leven geweest. Ik vind het belangrijk dat mensen die als liberalen worden gezien, niet bang zijn om te praten over morele en gemeenschapswaarden.
Toen Jezus Christus kleine kinderen vroeg om naar hem toe te komen, zei hij niet alleen rijke kinderen, of blanke kinderen, of kinderen met tweeoudergezinnen, of kinderen die geen mentale of fysieke handicap hadden. Hij zei: "Laat alle kinderen tot mij komen."
Voel je geen recht op iets waar je niet voor hebt gezweet en geworsteld.
We leven in een tijd van ondraaglijke dissonantie tussen belofte en uitvoering; tussen goede politiek en goed beleid; tussen beweerde en beoefende gezinswaarden; tussen rassen credo en rassen daad; tussen oproepen tot gemeenschap en ongebreidelde individualisme en hebzucht; en tussen ons vermogen om menselijke deprivatie en ziekte te voorkomen en te verlichten en onze politieke en spirituele wil om dit te doen.
De strijd in de jaren 1990 is voor het geweten en de toekomst van Amerika - een toekomst die op dit moment wordt bepaald in de lichamen en geesten en geesten van elk Amerikaans kind.
Het feit is dat we in de jaren zestig dramatische vooruitgang hebben geboekt bij het uitroeien van honger en het verbeteren van de gezondheidstoestand van kinderen, en toen zijn we gewoon gestopt met proberen.
Eén dollar vooraan voorkomt dat je onderweg vele dollars uitgeeft.
We zijn bereid het minste geld uit te geven om een kind thuis te houden, meer om hem in een pleeggezin te plaatsen en het meest om hem te institutionaliseren.
Er is onwetendheid bij mensen die gewoon niet weten dat we een nationale noodsituatie voor kinderen hebben. En er zijn veel mensen die handig onwetend zijn - ze willen het niet weten.
Investeren in [kinderen] is geen nationale luxe of een nationale keuze. Het is een nationale noodzaak. Als de fundering van je huis afbrokkelt, zeg je niet dat je het je niet kunt veroorloven om het te repareren terwijl je astronomisch dure hekken bouwt om het te beschermen tegen externe vijanden. Het probleem is niet dat we gaan betalen - het gaan we nu vooraf betalen, of gaan we later veel meer betalen.
Deze slogan van het beëindigen van de welvaart zoals we die kennen, zal niet meer dan 70 procent van de armen helpen die elke dag werken. De lonen hebben geen gelijke tred gehouden met de inflatie en met veranderingen in de structuur van onze economie. Er zijn bijna 38 miljoen arme Amerikanen, van wie de meesten werken, van wie de meesten blank zijn. Dus de manier waarop we het racekwestie in deze zaken spelen, houdt veel mensen van alle kleuren in armoede.
Ouders zijn er zo overtuigd van geworden dat opvoeders weten wat het beste is voor kinderen dat ze vergeten dat zij zelf de experts zijn.
Onderwijs is voor het verbeteren van het leven van anderen en voor het verlaten van uw gemeenschap en wereld beter dan u het vond.
Onderwijs is tegenwoordig een voorwaarde om te overleven in Amerika.
De buitenwereld vertelde zwarte kinderen toen ik opgroeide dat we niets waard waren. Maar onze ouders zeiden dat het niet zo was, en onze kerken en onze leraren zeiden dat het niet zo was. Ze geloofden in ons en daarom geloofden we in onszelf.
Niemand, zei Eleanor Roosevelt, kan je minderwaardig laten voelen zonder je toestemming. Geef het nooit.
Je moet gewoon een vlo zijn tegen onrecht. Voldoende geëngageerde vlooien die strategisch bijten, kunnen zelfs de grootste hond ongemakkelijk maken en zelfs de grootste natie transformeren.

Fragmenten uit interviews met Marian Wright Edelman

Vraag: Organisaties zoals Focus on the Family van James Dobson hebben de neiging te beweren dat kinderopvang, kinderwelzijn een familiebedrijf is, terwijl CDF de opvoeding van kinderen in de handen van de overheid wil plaatsen. Hoe reageer je op dat soort kritiek?
Ik wou dat ze hun huiswerk zouden maken. Ik wou dat ze mijn boek zouden lezen De maat voor ons succes. In deze zaken geloof ik vooral in familie. Ik geloof in ouders. Ik geloof dat de meeste ouders hun best zullen doen. Bij CDF zeggen we altijd dat het belangrijkste dat we kunnen doen, ouderschap en ouders ondersteunen. Maar het grootste deel van ons overheidsbeleid en het beleid van de particuliere sector maakt het voor ouders moeilijker dan gemakkelijker om hun werk te doen. Ik geef de voorkeur aan ouderlijke keuze. Ik was tegen veranderingen in het welzijnssysteem die zouden vereisen dat moeders naar hun werk gaan. -- Interview in 1998, The Christian Century
Het oude idee dat kinderen het privé-bezit van ouders zijn, sterft heel langzaam. In werkelijkheid voedt geen enkele ouder een kind alleen op. Hoeveel van ons middenklasse volk zouden het kunnen redden zonder onze hypotheekvermindering? Dat is een overheidssubsidie van gezinnen, maar we hebben er een hekel aan om geld rechtstreeks in de volkshuisvesting te steken. We nemen onze aftrek voor afhankelijke zorg, maar hebben geen zin om geld rechtstreeks in de kinderopvang te stoppen. Gezond verstand en noodzaak beginnen oude noties van de privé-invasie van het gezinsleven uit te hollen, omdat zoveel gezinnen in moeilijkheden verkeren. - Interview in 1993, Psychology Today
over kinderopvang: Ik die alles heb hangt daar aan mijn vingernagels. Ik weet niet hoe arme vrouwen het redden. - interview met mevrouw Magazine

Geesteswetenschappen