In de taalkunde, een lexeme is de fundamentele eenheid van het lexicon (of woordbestand) van een taal. Ook bekend als een lexicale eenheid, lexicaal item, of lexicaal woord. In corpus-taalkunde worden lexemen vaak aangeduid als lemmata.
Een lexeme is vaak - maar niet altijd - een individu woord (een eenvoudig lexeme of woordenboek woord, zoals het soms wordt genoemd). Een enkel woordenboekwoord (bijvoorbeeld, praten) kan een aantal buigvormen of grammaticale varianten hebben (in dit voorbeeld, praat, praatte, praatte).
EEN multiwoordinformatie (of samengesteld) lexeme is een lexeme dat bestaat uit meer dan één orthografisch woord, zoals een woordwoord (bijv., zeg het maar; doorhalen), een open verbinding (brandweerwagen; bank hanger), of een idioom (de handdoek in de ring gooien; geef de geest op).
De manier waarop een lexeme in een zin kan worden gebruikt, wordt bepaald door de woordklasse of grammaticale categorie.
Uit het Grieks, "woord, spraak"
"[EEN] lexeme is een taalkundig item dat wordt gedefinieerd door de volgende specificaties, die samen het zogenaamde lexicale invoer voor dit artikel:
De betekenissen van Lexemes
"Definities zijn een poging om de 'betekenis' of het gevoel van een te karakteriseren lexeme en om de betekenis van het betrokken lexeme te onderscheiden van de betekenissen van andere lexemen in hetzelfde semantische veld, bijvoorbeeld de 'olifant' van andere grote zoogdieren. Er is een betekenis waarin een definitie de 'potentiële' betekenis van een lexeme karakteriseert; de betekenis wordt pas precies als deze in een context wordt geactualiseerd. Omdat de verdeling van de betekenis van een lexeme in zintuigen gebaseerd is op de variatie van betekenis waargenomen in verschillende contexten, bestaat er in lexicografie een spanning tussen de herkenning van afzonderlijke zintuigen en de mogelijkheid van betekenis gevonden in definities. Dit is waarschijnlijk voor een groot deel verantwoordelijk voor de verschillen tussen woordenboeken van vergelijkbare grootte in het aantal geregistreerde zintuigen en de daaruit voortvloeiende verschillen in definitie. "
(Howard Jackson en Etienne Zé Amvela, Woorden, betekenis en woordenschat: een inleiding tot de moderne Engelse Lexicologie, 2e ed. Continuum, 2005)
"In veel gevallen maakt het niet uit of we een syntactisch of een lexicaal perspectief hebben. Lexemen zoals de en en zijn onveranderlijk, d.w.z. er is slechts één woord dat overeenkomt met elk. Ook onveranderlijk zijn lexemen zoals efficiënt: hoewel efficiënter is in sommige opzichten zoals harder, het is geen enkel woord, maar een reeks van twee, en dus efficiënt en efficiënter zijn geen vormen van een enkel lexeme. veranderlijk lexemen daarentegen zijn die met twee of meer vormen. Wanneer we duidelijk moeten maken dat we een item beschouwen als een lexeme, geen woord, zullen we het vetgedrukt en cursief weergeven. Moeilijk, vertegenwoordigt bijvoorbeeld het lexeme dat heeft moeilijk en harder--en ook hardste--als zijn vormen. evenzo zijn en is, samen met zijn, zijn, enz., zijn vormen van het lexeme worden... Een variabel lexeme is dus een lexicaal item ter grootte van een woord dat wordt beschouwd als abstract van grammaticale eigenschappen die variëren afhankelijk van de syntactische constructie waarin het voorkomt. "
(Rodney Huddleston en Geoffroy Pullum, De Cambridge grammatica van de Engelse taal. Cambridge University Press, 2002)
Uitspraak: LECK-lijken