Leer de delen van de Romeinse naam

In de internationale wereld van vandaag kun je het volgende tegenkomen:

• mensen die hebben wat we de "achternaam" vóór de "voornaam" zouden noemen
• mensen die bekend staan ​​onder een enkele naam (zoals Madonna of Lady Gaga, omdat Lady een titel is)
• mensen die geen middelste naam hebben (George Washington)
• mensen met extra midden (namen van heiligen)
• mensen met het vereiste nummer om de meeste hedendaagse vormen in de VS in te vullen: een voor-, middel- en achternaam

Oude Romeinse namen

Tijdens de Republiek, kunnen Romeinse mannelijke burgers worden verwezen door de tria nomina '3 namen'. De eerste van deze 3 namen was de prenomen, gevolgd door de nomen, en vervolgens de cognomen. Dit was geen harde en snelle regel. Er kunnen ook agnomen zijn. Praenomina was aan het afnemen tegen de 2e eeuw na Christus.

Hoewel niet op deze pagina weergegeven, waren er soms extra namen, vooral op inscripties, vaak afgekort, die verdere aanwijzingen gaven voor sociale groeperingen - zoals stammen en, in het geval van slaven en vrijgelatenen, hun sociale status.

praenomen

De praenomen was een voornaam of persoonlijke naam. Vrouwtjes, die tot laat niet over praenomina beschikten, werden hun gens genoemd. Als verder onderscheid nodig zou zijn, zou de ene de oudere (maior) worden genoemd en de andere de jongere (minderjarige), of op nummer (tertia, quarta, enz.) De prenomenen werden meestal afgekort [zie Romeinse afkortingen op inscripties]. Hier zijn enkele van de gemeenschappelijke praenomina met hun afkortingen:

• Aulus A.
• Appius App.
• Gaius C.
• Gnaeus Cn.
• Decimus D.
• Kaeso K.
• Lucius L.
• Marcus M.
• Numerius Num.
• Publius P.
• Quintus Q.
• Servius Ser.
• Geslacht Geslacht.
• Spurius Sp.
• Titus Ti.
• Tiberius Ti. Tib.

Latijnse grammatica

Romeinen kunnen meer dan één praenomen hebben. Buitenlanders die bij imperiaal besluit Romeins burgerschap kregen, namen de keizer nomen heiden als praenomen. Dit maakte de prenomen minder nuttig als een manier om mannen te onderscheiden, dus tegen het einde van de derde eeuw waren de prenomen vrijwel verdwenen, behalve om een ​​hoge sociale status te verlenen [Fishwick]. De basisnaam werd de nomen + cognomen.

Geen mannen

De Romein geen mannen of nomen heiden (nomen gentilicum) gaf de gens aan waaruit een Romein kwam. De geen mannen zou eindigen op -ius. In het geval van adoptie in een nieuwe gens, werden de nieuwe gens aangeduid met het einde van de -ianus.

Cognomen + Agnomen

Afhankelijk van de tijdsperiode kan het cognomen deel van de Romeinse naam de familia binnen de gens aangeven waartoe de Romein behoorde. De cognomen is een achternaam.

Agnomen verwijst ook naar een tweede cognomen. Dit is wat je ziet als je ziet dat een Romeinse generaal de naam krijgt van een land dat hij heeft veroverd - zoals 'Africanus'.

Tegen de eerste eeuw v.Chr. vrouwen en de lagere klassen begonnen te hebben cognomina (pl. bijnaam). Dit waren geen overgeërfde namen, maar persoonlijke, die de plaats van de begonnen in te nemen praenomina. Deze kunnen afkomstig zijn van een deel van de naam van de vader of moeder van de vrouw.

bronnen

• _{"Namen en identiteiten: Onomastics and Prosopography," door Olli Salomies, Epigrafisch bewijs, uitgegeven door John Bodel.}
• _{"Encyclopedic Dictionary of Roman Law", door Adolf Berger; Transacties van de American Philosophical Society (1953), pp. 333-809.}
• _{"Latin Funerary Epigraphy and Family Life in the Later Roman Empire," door Brent D. Shaw; Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte}
• _{(1984), pp. 457-497.}
• _{"Hastiferi," door Duncan Fishwick; Het Journal of Roman Studies(1967), pp. 142-160.}
• _{J.P.V.D. Balsdon,; 1962.}