In het Latijn en in het Engels zijn conjuncties woorden die andere woorden samenvoegen. Het woord 'conjunctie' betekent samenvoegen:
De meest voorkomende conjuncties in het Engels zijn "and," "but," en "or." 'En' wordt gebruikt om twee delen van een zin samen te voegen. 'Maar' is een 'tegenstander' en contrasteert delen van een zin. "Of" kan een "disjunctie" worden genoemd en betekent verschillende dingen, afhankelijk van of het informeel of wiskundig / logisch wordt gebruikt.
Latijn heeft vergelijkbare voegwoorden, maar het heeft er meer van. De elementaire voegwoorden in het Latijn zijn:
Om het Engels te vertalen "en" zou je het Latijn gebruiken et als u de conjunctie een apart en onafhankelijk woord wilde laten zijn, en -que als u een conjunctie wilde die wordt toegevoegd aan het einde van het tweede samengevoegde object.
In het volgende, de vet vormen zijn de conjuncties.
Er zijn andere woorden voor "en" like ac of atque. Deze kunnen worden gebruikt, zoals et ... et, in paren als "correlatieve conjuncties" om "zowel ... als" te betekenen.
Het Latijn voor "maar" is sed of Bij
Het Latijn voor de correlatieve conjunctie "of ... of" is vel ... vel of aut ... aut.
Aut of vel kan ook afzonderlijk worden gebruikt voor "of". het negatieve is neg… neg of netjes ... netjeswat betekent "noch ... noch". Nec of neque afzonderlijk gebruikt betekent '(en) niet'. Vel en autkan worden beschreven als "disjuncties." Terzijde, het gebruik van "v" om voor te staan "of" in symbolische logica komt van het Latijnse woord vel.
Een coördinerende conjunctie is er een die een reeks gelijk gerangschikte woorden, zinnen, bijzinnen of zinnen combineert.