Lamme eend politici

Een lamme politicus is een gekozen functionaris die geen herverkiezing zoekt. De term wordt vaak gebruikt om Amerikaanse presidenten te beschrijven in hun tweede en laatste termijn in het Witte Huis. Het gebruik van "lamme eend" wordt vaak als afwijzend beschouwd omdat het verwijst naar het verlies van macht en het onvermogen van een gekozen ambtenaar om verandering te bewerkstelligen.

Amerikaanse presidenten zijn door de grondwet gebonden aan twee termen in het Witte Huis onder het 22e amendement. Dus worden ze automatisch lamme eenden zodra ze hun eed afleggen voor de tweede keer. Meestal worden kreupele eendenpresidenten vervloekt in vervloekte seconden. Weinigen hebben successen geboekt als lamme eenden.

Leden van het Congres zijn niet gebonden aan wettelijke termijnen, maar zodra ze hun voornemen bekendmaken om met pensioen te gaan, verdienen ze ook de status van lamme eend. En hoewel er duidelijke nadelen zijn aan het feit dat je een lamme eend bent, zijn er ook enkele positieve aspecten aan het niet gebonden zijn aan de vaak wispelturige grillen van het electoraat.

Oorsprong van de zin Lame Duck

De uitdrukking lamme eend werd oorspronkelijk gebruikt om failliete zakenlieden te beschrijven. Ebenezer Cobham Brewer "A Dictionary of Phrase and Fable" omschreef een lamme eend als "een veehandelaar of dealer die zijn verliezen niet wil of kan betalen en" uit het steegje waggelt als een lamme eend. "

Tegen de 19e eeuw betekende de uitdrukking politiek bankroet of "afgebroken" gekozen functionarissen. Van Calvin Coolidge wordt gezegd dat het de eerste Amerikaanse president is die tijdens zijn tweede termijn een lamme eend wordt genoemd. De term wordt ook gebruikt om politieke patronage te beschrijven, zoals in 'lamme eendafspraken', of die welke door een vertrekkende politicus in zijn laatste dagen op kantoor werden gemaakt om vrienden en supporters te belonen.

De term werd ook populair tijdens het debat over wanneer de president in functie zou worden gezworen. Het 20e amendement, dat bepaalt dat de aantredende president en vice-president hun ambtseed afleggen op 20 januari na de verkiezingen in plaats van te wachten tot maart zoals eerder, werd het "lamme eend-amendement" genoemd omdat het de still-in verhinderde -sessiecongres van optreden achter de rug van de aankomende opperbevelhebber.

Lamme eenden zijn niet effectief en ondeugend

Een veel voorkomende rap tegen gekozen functionarissen die onderweg zijn, is dat niemand ze serieus neemt. Het is waar dat kreupele eenden de kracht die ze ooit in hun kantoor genoten, enorm hebben verminderd, of het nu door een verkiezingsverlies, de nadering van een termijnlimiet of de beslissing om met pensioen te gaan.

Schreef Michael J. Korzi in Presidentiële termijnlimieten in de Amerikaanse geschiedenis: macht, principes en politiek:

"De theorie van de lamme eend suggereert dat hoe dichter een president aan het einde van een tweede termijn komt - als hij of zij geen herverkiezing mag zoeken - hoe minder relevant de president is voor de scène in Washington en vooral de congresspelers die kritisch zijn naar de passage van vele presidentiële prioriteiten. "

Het lamme eendeffect op het presidentschap is anders dan de lamme eendsessies van het Congres, die zelfs in genummerde jaren plaatsvinden wanneer het Huis en de Senaat opnieuw bijeenkomen na de verkiezingen - zelfs die wetgevers die hun biedingen voor een andere termijn verloren. 

Het is waar dat lamme eenden en lamme eendsessies die 's nachts en zonder openbaar toezicht worden gehouden, hebben geleid tot een aantal nogal ongewenste gevolgen: loonsverhogingen, extra voordelen en meer royale voordelen voor leden van het Congres, bijvoorbeeld.

"Ze hebben ook de gelegenheid geboden om niet-populaire wetgeving aan te nemen die niet tijdens de campagne werd genoemd, omdat de schuld kan worden gegeven aan de niet-terugkerende leden", schreven Robert E. Dewhirst en John David Rausch in de Encyclopedie van het Congres van de Verenigde Staten.

Lamme eenden hebben niets te verliezen 

Verkozen functionarissen hebben in hun definitieve ambtstermijn de luxe om moedig te zijn en in staat te zijn ernstige problemen aan te pakken door vaak controversieel beleid te voeren. Zoals professor Richard Vedder van de Universiteit van Ohio vertelde De post van Athene over lamme eendjes:

“Het is een beetje als terminale kanker. Als je weet dat je tijd om is en je nog maar twee maanden te leven hebt, gedraag je je misschien een beetje anders in de afgelopen 90 dagen. '

Kandidaten die niet hoeven te worden geconfronteerd met de toorn van de kiezers voor impopulaire beslissingen, zijn vaak meer bereid om met belangrijke of controversiële kwesties om te gaan zonder bang te zijn om blokken van kiezers lastig te vallen. Dat betekent dat sommige lamme politici in hun laatste dagen op kantoor vrijer en productiever kunnen zijn.