Joan Benoit

• Bekend om: winnende Boston Marathon (tweemaal), damesmarathon op de Olympische Spelen van 1984
• data: 16 mei 1957 -
• Sport: atletiek, marathon
• Vertegenwoordigd land: Verenigde Staten van Amerika
• Ook gekend als: Joan Benoit Samuelson

Olympische gouden medaille: 1984 Olympische Spelen in Los Angeles, marathon voor dames. Opmerkelijk vooral omdat:

• het was de eerste keer dat de moderne Olympische spelen een marathon voor dames omvatten
• Benoit werd 17 dagen voor het evenement geopereerd aan een knie
• ze versloeg de regerend wereldkampioen dames, Grete Waitz
• haar tijd was de derde beste ooit voor een vrouw

De marathon van Boston wint

• Eerste plaats 1979: tijd 2:35:15
• Heeft 1983 Boston Marathon gewonnen: tijd 2:22:42

Joan Benoit Biografie

Joan Benoit begon te rennen toen ze op haar vijftiende een benenbreuk brak en hardlopen gebruikte als revalidatie. Op de middelbare school was ze een succesvolle wedstrijdloper. Ze ging verder met atletiek op de universiteit, titel IX gaf haar meer mogelijkheden voor hogeschoolsporten dan ze anders misschien had gehad.

Boston Marathons

Nog op de universiteit ging Joan Benoit naar de Boston Marathon in 1979. Ze raakte op weg naar de race in het verkeer en rende twee mijl om het startpunt te bereiken voordat de race begon. Ondanks dat extra rennen, en beginnend aan de achterkant van het peloton, trok ze vooruit en won de marathon, met een tijd van 2:35:15. Ze keerde terug naar Maine om haar laatste studiejaar af te ronden en probeerde de publiciteit en interviews te vermijden die ze niet zo leuk vond. Begin in 1981, coachte ze aan de Boston University.

In december 1981 werd Benoit geopereerd aan beide achillespees, om te proberen terugkerende hielpijn te genezen. De volgende september won ze een marathon van New England met een tijd van 2:26:11, een record voor vrouwen, en versloeg een vorig record met 2 minuten.

In april 1983 ging ze weer naar de Boston Marathon. Grete Waitz had de dag ervoor om 2:25:29 een nieuw wereldrecord voor vrouwen gevestigd. Verwacht werd dat Allison Roe uit Nieuw-Zeeland zou winnen; ze was eerste geworden bij de vrouwen in de marathon van Boston in 1981. De dag bood uitstekend weer om te rennen. Roe viel uit vanwege krampen in de benen en Joan Benoit versloeg het record van Waitz met meer dan 2 minuten, om 2:22:42. Dit was goed genoeg om haar te kwalificeren voor de Olympische Spelen. Ze was nog steeds verlegen en raakte geleidelijk gewend aan de onvermijdelijkheid van publiciteit.

Er werd een uitdaging aangegaan voor het marathonrecord van Benoit: er werd beweerd dat ze een oneerlijk voordeel had van "pacing", omdat marathonloper Kevin Ryan voor mannen, 20 mijl met haar mee rende. De platencommissie besloot haar platen te laten staan.

Olympische Marathon

Benoit begon met trainen voor de Olympische Spelen, die op 12 mei 1984 zouden worden gehouden. Maar in maart gaf haar knie haar problemen die een poging tot rust niet oploste. Ze probeerde een ontstekingsremmer, maar dat loste ook de knieproblemen niet op.

Uiteindelijk, op 25 april, had ze een artroscopische operatie aan haar rechterknie. Vier dagen na de operatie begon ze te rennen en op 3 mei liep ze 17 mijl. Ze had meer problemen met haar rechterknie en, ter compensatie van die knie, haar linker hamstring, maar ze liep toch in de Olympische proeven.

Bij mijl 17 liep Benoit aan de leiding, en hoewel haar benen de laatste kilometers strak en pijnlijk bleven, kwam ze eerst om 2:31:04 binnen en kwalificeerde zich zo voor de Olympische Spelen.

Ze trainde in de zomer, meestal in de hitte van de dag in afwachting van een hete run in Los Angeles. Grete Waitz was de verwachte winnaar en Benoit wilde haar verslaan.

De eerste vrouwenmarathon op een moderne Olympische Spelen werd gehouden op 5 augustus 1984. Benoit versnelde vroeg en niemand anders kon haar inhalen. Ze eindigde om 2:24:52, de derde beste tijd voor een marathon voor dames en de beste in een marathon voor alle vrouwen. Waitz won de zilveren medaille en Rosa Mota van Portugal won het brons.

Na de Olympische Spelen

In september trouwde ze met Scott Samuelson, haar liefje op de universiteit. Ze bleef proberen publiciteit te vermijden. Ze liep de marathon van Amerika in 1985 in Chicago, met een tijd van 2:21:21.

In 1987 liep ze weer de Boston Marathon - deze keer was ze drie maanden zwanger van haar eerste kind. Mota nam als eerste.

Benoit nam niet deel aan de Olympische Spelen van 1988 en concentreerde zich in plaats daarvan op het opvoeden van haar nieuwe baby. Ze liep de Boston Marathon van 1989 en werd 9e bij de vrouwen. In 1991 liep ze opnieuw de Boston Marathon en werd ze vierde bij de vrouwen.

In 1991 werd bij Benoit astma vastgesteld en bleven rugproblemen haar tegen de Olympische Spelen van 1992. Ze was toen de moeder van een tweede kind

In 1994 won Benoit de Chicago Marathon in 2:37:09, waarmee hij zich kwalificeerde voor de Olympische proeven. Ze werd 13e in de proeven voor de Olympische Spelen van 1996, met een tijd van 2:36:54.

In de proeven voor de Olympische Spelen van 2000 plaatste Benoit de negende plaats op 2:39:59.

Joan Benoit heeft geld ingezameld voor de Special Olympics, het Boston Big Sisters-programma en multiple sclerose. Ze was ook een van de stemmen van de hardlopers op het Nike + hardloopsysteem.

Meer prijzen

• Mevrouw Magazine Woman of the Year 1984
• Amateursportvrouw van het jaar 1984 (gedeelde prijs), van de Women's Sports Federation
• Sullivan Award, 1986, van de Amateur Athletic Union, voor de beste amateuratleet

Onderwijs

• Openbare middelbare school, Maine
• Bowdoin College, Maine: afgestudeerd 1979
• graduate school: North Carolina State University

Achtergrond, Familie

• Moeder: Nancy Benoit
• Vader: Andre Benoit

Huwelijk, kinderen

• echtgenoot: Scott Samuelson (gehuwd 29 september 1984)
• kinderen: Abigail en Anders