Familienamen in Italië herleiden hun oorsprong tot de jaren 1400, toen het nodig werd om een tweede naam toe te voegen om onderscheid te maken tussen personen met dezelfde voornaam. Italiaanse achternamen zijn vaak gemakkelijk te herkennen omdat de meeste eindigen op een klinker, en veel van hen zijn afgeleid van beschrijvende bijnamen. Als je denkt dat je familienaam mogelijk uit Italië komt, kan het achterhalen van zijn geschiedenis belangrijke aanwijzingen opleveren voor je Italiaanse erfgoed en voorouderlijk dorp.
Italiaanse achternamen ontwikkeld op basis van vier belangrijke bronnen:
Hoewel Italiaanse achternamen uit verschillende bronnen komen, kan de spelling van een bepaalde achternaam soms helpen de zoekopdracht op een specifieke regio van Italië te richten.
De gemeenschappelijke Italiaanse achternamen Risso en Russo hebben bijvoorbeeld allebei dezelfde betekenis, maar de ene komt vaker voor in Noord-Italië, terwijl de andere meestal zijn oorsprong vindt in het zuidelijke deel van het land. Italiaanse achternamen die eindigen op -o komen vaak uit Zuid-Italië, terwijl ze in Noord-Italië vaak te vinden zijn die eindigen op een -i.
Het opsporen van de bronnen en variaties van uw Italiaanse achternaam kan een belangrijk onderdeel zijn van Italiaans genealogisch onderzoek en onthult een interessant kijkje in uw familiegeschiedenis en Italiaans erfgoed.
Veel Italiaanse achternamen zijn in principe variaties op een rootnaam, die anders worden gemaakt door de toevoeging van verschillende voor- en achtervoegsels. Vooral gebruikelijk zijn eindes met klinkers die dubbele medeklinkers omsluiten (bijvoorbeeld -etti, -illo). De Italiaanse voorkeur voor verkleinwoorden en koosnamen is de wortel achter veel van de achtervoegsels, zoals blijkt uit het grote aantal Italiaanse achternamen die eindigen op -ini, -ino, -etti, -Etto, -ello, en -illo, die allemaal 'klein' betekenen.
Andere vaak toegevoegde achtervoegsels zijn onder meer -een wat "groot" betekent -Accio, wat betekent "groot" of "slecht" en -ucci wat betekent "afstammeling van". Veelvoorkomende voorvoegsels van Italiaanse achternamen hebben ook een specifieke oorsprong. Het voorvoegsel 'di"(wat betekent" van "of" van ") wordt vaak aan een voornaam gehecht om een patroniem te vormen. Di Benedetto is bijvoorbeeld het Italiaanse equivalent van Benson (betekent" zoon van Ben ") en di Giovanni is het Italiaanse equivalent van Johnson (zoon van John).
Het voorvoegsel 'di,"samen met het vergelijkbare voorvoegsel"da"kan ook worden geassocieerd met een plaats van herkomst (bijvoorbeeld de da Vinci-achternaam verwijst naar iemand die afkomstig is van Vinci). De voorvoegsels"la"en"zie'(wat' de 'betekent), vaak afgeleid van bijnamen (bijv. Giovanni la Fabro was John de smid), maar kan ook worden aangetroffen bij familienamen waar het' van de familie van 'betekende (bijvoorbeeld de Greco-familie zou bekend kunnen worden als' lo Greco. ")
In sommige delen van Italië kan een tweede achternaam zijn gebruikt om onderscheid te maken tussen verschillende takken van dezelfde familie, vooral wanneer de families generaties lang in dezelfde stad verbleven. Deze achternamen van aliassen worden vaak voorafgegaan door het woord detto, vulgo, of DIT.