Immigratieregels voor Cubaanse onderdanen

Jarenlang werd de Verenigde Staten berispt op het geven van een speciale behandeling aan migranten uit Cuba die geen andere groep vluchtelingen of immigranten had ontvangen met het voormalige 'wet foot / dry foot beleid'. Vanaf januari 2017 is het speciale voorwaardelijk beleid voor Cubaanse migranten opgeheven.

De beëindiging van het beleid weerspiegelt het herstel van volledige diplomatieke betrekkingen met Cuba en andere concrete stappen in de richting van de normalisatie van de betrekkingen tussen de VS en Cuba die president Barack Obama in 2015 heeft geïnitieerd..

Storied Past van het beleid "Natte voet / droge voet"

Het voormalige 'natte voet / droge voet beleid' bracht Cubanen die Amerikaanse bodem bereikten op een snel spoor naar permanent verblijf. Het beleid liep af op 12 januari 2017. De Amerikaanse regering had het beleid in 1995 geïnitieerd als een wijziging van de Cubaanse aanpassingswet van 1966 die het Congres had aangenomen toen de koude oorlog hoog opliep tussen de VS en het eiland Cuba..

Het beleid stelde dat als een Cubaanse migrant in het water tussen de twee landen werd aangehouden, de migrant werd beschouwd als "natte voeten" en werd teruggestuurd naar huis. Een Cubaan die de Amerikaanse kust heeft bereikt, kan echter "droge voeten" claimen en in aanmerking komen voor legale permanente verblijfsstatus en Amerikaans staatsburgerschap. Het beleid had uitzonderingen gemaakt voor Cubanen die op zee waren gevangen en konden bewijzen dat ze kwetsbaar waren voor vervolging als ze werden teruggestuurd.

Het idee achter het "natte voet / droge voet beleid" was om een ​​massale uittocht van vluchtelingen te voorkomen, zoals de Mariel-bootlift in 1980, toen ongeveer 125.000 Cubaanse vluchtelingen naar Zuid-Florida zeilden. In de loop van de decennia verloren talloze Cubaanse migranten hun leven op zee en maakten de gevaarlijke 90-mijlsoversteek, vaak in zelfgemaakte vlotten of boten.

In 1994 verkeerde de Cubaanse economie in grote moeilijkheden na de val van de Sovjetunie. De Cubaanse president Fidel Castro dreigde een nieuwe uittocht van vluchtelingen aan te moedigen, een tweede Mariel-lift, uit protest tegen het economische embargo van de VS tegen het eiland. In reactie daarop hebben de VS het "natte voet / droge voet" -beleid opgezet om Cubanen te ontmoedigen om te vertrekken. De agenten van de Amerikaanse kustwacht en grenspatrouilles onderschepten ongeveer 35.000 Cubanen in het jaar voorafgaand aan de uitvoering van het beleid.

Het beleid werd bekritiseerd met extreme kritiek vanwege de voorkeursbehandeling. Er waren bijvoorbeeld migranten uit Haïti en de Dominicaanse Republiek die op Amerikaans land waren aangekomen, zelfs op dezelfde boot met Cubaanse migranten, maar werden teruggebracht naar hun thuisland terwijl Cubanen mochten blijven. De Cubaanse uitzondering was ontstaan ​​in de Koude Oorlogspolitiek uit de jaren zestig. Na de Cubaanse raketcrisis en de Varkensbaai bekeek de Amerikaanse regering migranten uit Cuba door een prisma van politieke onderdrukking. Anderzijds beschouwen functionarissen migranten uit Haïti, de Dominicaanse Republiek en andere landen in de regio als economische vluchtelingen die vrijwel altijd niet in aanmerking komen voor politiek asiel.

In de loop der jaren had het 'natte voet / droge voet'-beleid een bizar theater langs de kusten van Florida gecreëerd. Soms had de kustwacht waterkanonnen en agressieve onderscheppingstechnieken gebruikt om boten van migranten van het land te dwingen en te voorkomen dat ze Amerikaanse bodem zouden raken. Een tv-nieuwsploeg schoot video van een Cubaanse migrant die door de branding rent als een voetbalhalfback die een lid van de politie probeert te vervalsen door land en heiligdom in de Verenigde Staten aan te raken. In 2006 vond de kustwacht 15 Cubanen die vasthielden aan de ter ziele gegane Seven Mile Bridge in de Florida Keys, maar omdat de brug niet langer werd gebruikt en afgesneden van het land, bevonden de Cubanen zich in een legale situatie over de vraag of ze als droge voet of nat werden beschouwd voet. De regering besliste uiteindelijk dat de Cubanen niet op het droge waren en stuurde ze terug naar Cuba. Een rechterlijke beslissing bekritiseerde later de verhuizing.

Ondanks het vervallen van het voormalige beleid, hebben Cubaanse onderdanen verschillende opties om een ​​groene kaart of permanente verblijfsvergunning aan te vragen. Deze opties omvatten de algemene immigratiewetten die alle niet-Amerikanen die naar immigratie naar de VS zoeken via de Immigration and Nationality Act, de Cuban Adjustment Act, het Cuban Family Reunification Parole Program en de Diversity Green Card lottery die elk jaar wordt gehouden, toestonden..

De Cubaanse aanpassingswet

De Cuban Adjustment Act (CAA) van 1996 voorziet in een speciale procedure volgens welke Cubaanse inwoners of burgers en hun begeleidende echtgenoten en kinderen een groene kaart kunnen krijgen. De CAA geeft de Amerikaanse procureur-generaal de vrijheid om Cubaanse inwoners of burgers die een groene kaart aanvragen permanent verblijf te verlenen als ze minstens 1 jaar in de Verenigde Staten aanwezig zijn, zijn toegelaten of voorwaardelijk vrijgelaten, en ze zijn toegestaan ​​als immigranten.

Volgens US Citizen and Immigration Services (USCIS) kunnen Cubaanse aanvragen voor een groene kaart of permanent verblijf worden goedgekeurd, zelfs als ze niet voldoen aan de gewone vereisten van sectie 245 van de Immigration and Nationality Act. Aangezien de limieten voor immigratie niet van toepassing zijn op aanpassingen in het kader van de CAA, is het niet noodzakelijk dat de persoon de begunstigde is van een immigratieaanvraag. Bovendien kan een Cubaanse inwoner of burger die aankomt op een andere plaats dan een open toegangspoort nog steeds in aanmerking komen voor een groene kaart als USCIS de persoon naar de Verenigde Staten heeft vrijgelaten..

Het Cubaanse gezinsherenigingsprogramma

Het in 2007 opgerichte Cuban Family Reunification Parole (CFRP) -programma stelt bepaalde in aanmerking komende Amerikaanse burgers en wettige permanente inwoners in staat om voorwaardelijke vrijlating aan te vragen voor hun familieleden in Cuba. Indien voorwaardelijke vrijlating wordt verleend, kunnen deze gezinsleden naar de Verenigde Staten komen zonder te wachten tot hun immigrantenvisa beschikbaar komen. Eenmaal in de Verenigde Staten kunnen begunstigden van het CFRP-programma een werkvergunning aanvragen terwijl ze wachten om de status van wettig permanent ingezetene aan te vragen.

Diversity Lottery Program

De Amerikaanse regering geeft ook elk jaar ongeveer 20.000 Cubanen toe via een visumloterijprogramma. Om in aanmerking te komen voor de Diversity Via Program-loterij, moet een aanvrager een buitenlandse staatsburger of staatsburger zijn die niet in de Verenigde Staten is geboren, uit een land met een laag immigratiepercentage naar de VS Mensen geboren in landen met een hoge Amerikaanse immigratie zijn uitgesloten van dit immigratieprogramma . Of u in aanmerking komt, wordt alleen bepaald door het land van uw geboorte, het is niet gebaseerd op het land van nationaliteit of huidige verblijfplaats, wat een veel voorkomende misvatting is die aanvragers hebben bij het aanvragen van dit immigratieprogramma..