Aan het begin van elk semester staat elke dramaleraar voor een moeilijke uitdaging: hoe krijg je 23 complete vreemden om snel vrienden en collega's te worden?
Icebreakers helpen studenten (en docenten!) Om namen te leren, stemmen te uiten en zichzelf te uiten. Elk van de onderstaande activiteiten biedt een ervaring die zowel vermakelijk als productief is. De games zijn misschien eenvoudig genoeg voor elementaire studenten, maar tieners zullen net zo veel plezier hebben.
Er zijn veel variaties van deze activiteiten, maar de eerste en belangrijkste stap is om een cirkel te vormen zodat alle deelnemers elkaar duidelijk kunnen zien.
Dit is een ideale activiteit voor de eerste dag. Elke persoon kondigt zijn of haar naam aan terwijl hij naar voren stapt en een houding aanneemt die zijn persoonlijkheid weerspiegelt.
Bijvoorbeeld, Emily springt eruit, houdt haar armen schuin als een Egyptische hiëroglief en roept vreugdevol: "Emily!" Dan springt iedereen naar voren en herhaalt haar naam en kopieert Emily's stem en beweging. Daarna keert de cirkel terug naar normaal en gaat deze door naar de volgende persoon. Het is een boeiende, stimulerende manier voor iedereen om zichzelf voor te stellen.
In dit leuke geheugenspel is het doel om een enorm denkbeeldig broodje te maken. Eén persoon begint met het zeggen van zijn of haar naam en geeft vervolgens een ingrediënt aan om in de sandwich te gaan.
Bijvoorbeeld: "Mijn naam is Kevin, en 's werelds grootste sandwich heeft augurken." De volgende persoon in de cirkel kondigt hun naam aan en zegt het ingrediënt van Kevin en hun eigen ingrediënt: "Hallo, mijn naam is Sarah, en 's werelds grootste sandwich heeft augurken en popcorn." Als de instructeur ervoor kiest, kan iedereen meezingen als het broodje groeit. De ingrediënten worden vaak wild; je zou kunnen eindigen met een augurk-popcorn-gehaktbal-chocolade-siroop-gras-oogbol-sla-pixie-stof sandwich. Laat ten slotte de pantomime van de kinderen een hap nemen.
Naast het opbouwen van memorisatievaardigheden, gebruikt deze activiteit belachelijke humor om het ijs te breken.
Voor dit spel wordt één persoon gekozen als de "Seeker". Nadat die persoon de kamer verlaat, wordt een andere gekozen als de "Whoozit". Deze speler maakt constante ritmische bewegingen die om de 20 seconden veranderen. De Whoozit kan bijvoorbeeld eerst in handen klappen, dan vingers knikken en vervolgens op hun hoofd kloppen.
De andere cirkelleden volgen discreet. Dan komt de Seeker binnen, in de hoop erachter te komen welke student de Whoozit is. In het midden van de cirkel krijgt hij of zij drie keer raden terwijl de Whoozit hun best doet om van actie te veranderen zonder opgemerkt te worden.
Door de studenten een gemeenschappelijk doel te geven, helpt dit team een gevoel van kameraadschap onder de groep te ontsteken.
In dit snelle spel staat de instructeur in het midden van de cirkel. Hij of zij benoemt een instelling en een situatie en wijst vervolgens willekeurig een van de studenten aan.
Met behulp van improvisatievaardigheden begint de student een verhaal te vertellen met een enkele zin. Bijvoorbeeld: "Ik kwam er net achter dat ik een lang verloren tweeling heb." De instructeur wijst vervolgens naar een nieuwe spreker die het verhaal moet voortzetten en rijm maken: "Ik denk dat mam een munt heeft gegooid en mijn broer heeft niet gewonnen."
Om te voorkomen dat het te uitdagend wordt, behandel de rijmpjes als coupletten, wat betekent dat de studenten slechts belast zijn met het maken van twee rijmpjes tegelijk - de volgende gekozen speler creëert een nieuwe regel van het verhaal met een nieuw geluid. Het geïmproviseerde verhaal gaat door totdat een student geen rijm produceert. Dan gaat hij of zij midden in de cirkel zitten en begint de groep een nieuw verhaal. Dit gaat door totdat de cirkel krimpt naar een of twee kampioenen.
Instructeurs moeten ervoor zorgen dat de snelheid wordt verhoogd naarmate het spel vordert. Deze leuke activiteit zal zeker veel gelach opleveren, terwijl studenten een absurd verhaal creëren wanneer ze ter plaatse worden geplaatst.